Het stikstofakkoord, en zeker de bijkomende maatregelen in het Turnhoutse vennengebied, hakken er zwaar in. Consumenten hebben vaak geen weet van de gevolgen voor de boeren. Het gaat niet om fabrieken, maar om mensen. Onze boerinnen zijn mensen die samen met het gezin, het werk van vele generaties verder zetten. Alle dagen staan ze mee klaar in de stallen en op het veld. Dat combineren ze dan nog eens met heel veel administratie en de liefde en zorg voor het gezin. Het is dan ook allerminst een nine-to-five job.
Toch staan onze boerinnen alle dagen paraat. Zelfs nu er donkere en onzekere tijden zijn. Het ganse stikstofdossier ontneemt niet alleen de zekerheid voor het bedrijf. Ook mentaal is het voor de boerin en haar gezin een onmenselijk gebeuren. Al jaren is het in onze land- en tuinbouw een uitdaging. Wetgevingen die permanent worden aangepast en waar geen rekening wordt gehouden met menselijkheid of haalbaarheid. Prijzen voor onze gezonde producten die onder de kostprijs vergoed worden. Mentaal wordt dat enorm onderschat.
Het deed dan ook deugd voor de boerinnen om op de markt in Turnhout aanwezig te zijn en in dialoog te gaan met mensen die aan het shoppen waren. Aan de passanten werd een goody-bag uitgedeeld met lokale producten, gaande van appel en peer tot groenten, aardappel, ajuin, ei en zuivel. De boodschap was duidelijk, geen eten zonder onze boerinnen en boeren. Een boodschap die helaas veel te vaak vergeten wordt. Ook dit begrepen de vele consumenten die passeerden en ze namen een rode zakdoek mee. Die gingen ze in de Turnhoutse straten ophangen of aan hun wagen, om mee te ijveren dat land- en tuinbouw moet blijven bestaan in onze regio. Hartverwarmd en extra gemotiveerd gingen onze boerinnen naar huis, zodat ze verder konden werken aan het voedsel van morgen.
