Edito: Landbouwsector wordt weer met de vinger gewezen
Nu heel wat percelen blank staan, lijken deze akkers en weilanden de geschikste oplossing te zijn in de zoektocht naar overstromingsgebieden. De sector lijkt de speelbal te worden van de waterspecialisten.
Het wordt weer een memorabele herfst. Hoewel de ergste regendagen achter de rug (zouden) liggen, staan nog vele weiden en – al dan niet geoogste – akkers volledig blank. Het geëvacueerde vee kan stilaan terugkeren naar de vertrouwde stal.
Na weken van ‘vervelend’ stikstofnieuws kwam de landbouwsector plots op een heel andere manier in de aandacht, want ja heel wat patatjes en groenten raken niet meer geoogst. Aardappelen die 24 uur onder water staan, rotten en zijn dus onherroepelijk verloren. Dat zal de consument uiteindelijk wel voelen in zijn portemonnee. En dat je ook niet zomaar 80 melkkoeien van de ene locatie naar een andere verhuist – want de melkinstallatie is weliswaar ook nodig – was voor heel wat burgers ook een eye opener. Er was dus terecht veel medeleven met de getroffen boeren.
Maar zelfs nu doken het fenomeen van ‘iedereen specialist’ en polarisering snel op. Experts wijzen naar de landbouw als oorzaak van deze ramp. Ze stellen dat er vooral door intensivering van de landbouw heel wat natuurlijke wetlands verdwenen. Bovendien moeten we niet meer dijken voorzien, maar juist dijken afbreken om water in overstromingsgebied te bufferen. Zo kunnen bewoonde gebieden gevrijwaard worden van het wassende water bij uitzonderlijke regenval. Bovendien komt die aanpak ons ook ten goede in droogteperiodes. De sector moet dus zorgen voor de oplossing voor de wateroverlast. Men spreekt daarbij – alsof het niets is – over onteigenen en herlokalisatie van de betrokken landbouwgronden. Landbouwbedrijven die dikwijls al generaties lang in deze regio’s boeren, zitten alweer met de handen in het haar... Hun percelen lijken de speelbal te worden van allerhande toekomstige waterplannen.
Los daarvan zijn er heel wat acute problemen op te lossen nu het water stilaan zakt. Eerst en vooral moet de waterschade – in huis, in de stallen en loodsen en op het veld – opgemeten worden. Landbouworganisaties wijzen bovendien op de onmogelijkheid om momenteel te voldoen aan allerlei verplichtingen – de ‘kalenderlandbouw’ weet je wel. En wat met de (onzichtbare) troep van onder meer riolen die nu op de velden en weiden, maar ook in de beken achterbleef? Zal men hier in de toekomst (lang genoeg) rekening mee houden bij het evalueren van bodem- en waterstalen? De sector kan maar weer hopen op (langdurig) gezond boerenverstand in Brussel...
