Steeds meer slagkracht voor ruwvoeroogstmachines
Na een bezoek aan de landbouwmachinebeurs Agritechnica in Hannover (Duitsland) vorige maand komen we (opnieuw) tot de conclusie dat oogstmachines voor ruwvoer steeds slagkrachtiger worden. Ergens wordt dit gerealiseerd door bredere machines, maar we mogen ook een resem andere technologieën niet vergeten.
Als we kijken naar de hooibouwmachines, starten we logischerwijze bij de maaiers. Hier stellen we ook een evolutie naar een steeds grotere werkbreedte vast. Kijk bijvoorbeeld naar de nieuwe maaier van Krone, die 12,50 m breed maait of die van Kuhn, die een werkbreedte heeft van 14,50 m, om er maar 2 te noemen.
Fabrikanten ontwikkelen brede maaiers niet enkel om meer te kunnen oogsten, maar ook om in te spelen op het principe van vaste rijpaden. Zo breed maaien heeft wel zijn gevolgen. Gewaskneuzers zien we bijvoorbeeld niet meer bij deze brede maaiers. Ligt de reden hiervoor bij het zwaarder of complexer worden van de machine? Nochtans paste de kneuzer wel in het verhaal om een kortere droogtijd na te streven; dus in het kader van ‘kleine’ oogstvensters.
Complexe vouwsystemen
Dergelijke maaiers worden wel complex om toe te vouwen in transportpositie. De fabrikanten zijn vindingrijk geweest om dit op te lossen, maar hoe goed is het opvouwsysteem bestand tegen een ongewenste aanraking met een obstakel? Gezien de omslachtige en dus gevoelige systemen om van werk- naar transportpositie te gaan, durven we ons hardop afvragen of dit het waard is. Weegt bijvoorbeeld 1 of 2 extra werkgangen per perceel uitsparen dan nog wel op tegen de complexiteit van het opvouwsysteem?
Brede schudders opvouwen is dan net weer iets handiger te realiseren. In dit kader vermelden we graag dat de Sloveense fabrikant Sip op Agritechnica een getrokken schudder met een werkbreedte van 17,20 m liet zien. Krone wist zich dan weer te onderscheiden op het vlak van schudders door de elektrische verstelling van de schudhoek. Onder ieder schudelement zit een elektrische cilinder, ook actuator genoemd, die kan in- en uitschuiven om de hoek te verstellen.
Deze cilinder wordt gevoed met een batterij, waarvan er ook 1 per schudelement nodig is. De autonomie zou volgens de fabrikant 1 jaar bedragen. Zelf geeft hij aan om bij de winterstalling van de schudder de batterij weg te nemen en bij een volgend grasseizoen geladen terug te plaatsen. Krone kreeg hiervoor een zilveren medaille toegekend. Op deze manier maakt Krone zijn werktuig ‘slim’, zodat het bijvoorbeeld achter autonome trekkers of robots past.
Cirkel- of bandhark?
Bij de grasharken zagen we onder meer dat Samasz de prelancering deed van een nieuwe 4-elementshark met Isobus-bediening. Wat harken betreft, botsen we steeds meer op de discussie van cirkelharken versus bandharken. We weten dat er heel wat leeft, zowel voor als tegen de inzet van bandbarken. We hadden trouwens verwacht dat er zich op de beursvloer van Agritechnica nieuwe ontwikkelingen zouden voordoen, er zijn immers meerdere fabrikanten met prototypes bezig. Vooralsnog zijn er geen nieuwe fabrikanten opgedoken, maar we verwachten ze wel.
Het Oostenrijkse Reiter toonde met de Respiro R10 Profi wel een nieuw model in Hannover. Deze fabrikant haalt ‘proper’ voer aan als een zeer voornaam argument om dit type machine in te zetten. “Een cirkelhark veegt al het vuil op de grond samen met het gras”, verkondigde Thomas Reiter ons. Hij ziet ook een voordeel in brede bandharken. “Deze zijn gewoon nodig om de grotere oogstmachines te kunnen voeden, maar we hebben uitvoeringen met kleine werkbreedte nodig om productie-aantallen te draaien en om rendabel te zijn”, voegde hij er heel eerlijk aan toe.
Aandrijfsystemen evolueren
Hij heeft een punt als het aankomt op het ‘voeden’ van de nieuwste oogstmachines, kijk maar naar de nieuwe veldhakselaars en persen die in Hannover zijn gepresenteerd. De nieuwste grootpakpers van Claas heeft immers een theoretische verwerkingscapaciteit van 70 ton product per uur. De maaidorser of grashark moet heel wat meters bij elkaar op zwad gelegd hebben om dit daadwerkelijk te realiseren.
Claas gaf op Agritechnica meer duiding over zijn nieuwste grootpakpers, waar ze een gouden medaille voor kregen. Zo is de naam van deze nieuwe serie vrijgegeven, namelijk Cubix. Deze maakt balen van 120 x 90 cm. Hoogst opmerkelijk is dat er vooraan niet één centraal geplaatst vliegwiel is, maar dat er zich bovenaan de pers aan de voorzijde, 2 bevinden: 1 links en 1 rechts ,die elk 202 kg wegen. De as waar deze op staan, drijft de persplunjer aan. De vliegwielen starten niet tegelijk op, maar na elkaar. De persdichtheid wordt mede gecontroleerd door artificiële intelligentie. Een ander assistentiesysteem om de tractorbestuurder te ondersteunen, is de toepassing van TIM-technologie (Tractor Implement Management). Hierbij stuurt de grootpakpers de tractor aan. In het geval van de Cubix-grootpakpers kan er zelfs uit 2 rijstrategieën gekozen worden, namelijk maximale persdichtheid of maximale capaciteit.
Bij de aandrijving van oprapers en zelfs perskamers lijkt een trend ingezet om overbrengingen via tandwielen en kettingen steeds meer te vervangen door cardanassen en tandwielkasten. Dat kwam bijvoorbeeld tot uiting bij de nieuwste heavy duty-perswikkelcombinatie van Krone. We verwachten deze trend in de toekomst nog meer te gaan zien, zeker daar waar capaciteit van de machine primordiaal is.
Bij de opraapwagens presenteerde Fliegl achteraan de wagen de mogelijkheid om een overlaadband te monteren. “De Cargos wordt zo de opvolger van de Büffel”, duidde Andreas Fliegl, hoofd bij Fliegl Gründlandtechnik. Hij gaf ons verder nog mee te willen onderzoeken of de Cargos- opraapwagenlijn naar onderen doorgetrokken kan worden.
De getoonde overlaadband was 80 cm breed, zou tot 5 m hoog kunnen overladen en heeft een theoretische capaciteit van 500 m3/uur, afhankelijk van het soort product.
Veldhakselaars
Wat betreft de veldhakselaars was al voor Agritechnica geweten dat Claas en John Deere nieuwe modellen zouden introduceren. Tijdens de beurs werden dan weer bredere maïsbekken getoond, maar liefst 3 verschillende fabrikanten toonden een 16-rijig brede bek. Claas doet dit met de Orbis 1200, die 8 grote trommels heeft die dus telkens 2 rijen afsnijden. Ook Kemper liet een maïsbek zien die 16 rijen tegelijk kan oogsten. Zij maken gebruik van 8 grote trommels.
Krone houdt het bij zijn bekende techniek met de invoerketting op zijn X-Collect-maïsbek. De versie die 12 m breed werkt of 16 rijen tegelijk kan oogsten, klapt in 4 delen op voor transport. Op Agritechnica werd deze versie in een speciale matzwarte uitvoering getoond aan een in dezelfde kleuren geschilderde BiG X 1180. Krone noemt dit een verjaardagsuitvoering, omdat het immers al 25 jaar lang BiG X-maïshakselaars bouwt.
Korrelkneuzer wordt slim
Waar 3 fabrikanten hebben ingezet om bredere maïsoogstbekken te ontwikkelen, zijn er ook 3 die hebben ingezet op de techniek om maïskorrels te kneuzen, namelijk Claas, Fendt en New Holland. Dit trio heeft elk afzonderlijk ingezet op het ontwerpen van nieuwe techniek die de kneusintensiteit van de maïskorrels evalueert tijdens het hakselen en die deze bijstelt. Ieder van voornoemde 3 doet het op zijn manier, de grote lijnen zijn hetzelfde. Telkens kregen voornoemde fabrikanten er een zilveren medaille voor in het kader van Agritechnica.
In de uitwerppijp van de hakselaar komt een camera om de gewasstroom te monitoren, waarna beeldanalyse zijn werk doet. Slimme software analyseert de beelden en ziet of het om korrels gaat of om de rest van de maïsplant. Vervolgens worden de gekneusde korrels geanalyseerd. Aan de hand van dit resultaat kan de bestuurder of de maïshakselaar zelf de afstand tussen de 2 kneusrollen van de korrelkneuzer aanpassen. Afhankelijk van de fabrikant kunnen de rijsnelheid, motortoerental, haksellengte… aangepast worden. Sensoren en software zorgen er dus voor dat de korrelkneuzer heel wat slimmer wordt, om een optimaal eindresultaat te behalen.
Oogstcyclus optimaliseren
Niet alleen de korrelkneuzer wordt slimmer, bij Vicon werd ook de schijvenmaaier slimmer door de montage van een drogestofsensor boven de kneusrotor. Deze sensor bezorgt live gegevens over de drogestofwaarde van het gras en helpt zo de landbouwer bij zijn besluitvorming over het verdere droog- en verwerkingsproces. De tractorchauffeur ziet immers de data van de sensor in zijn cabine en kan onmiddellijk reageren tijdens het maaien door de machine specifieker af te stellen. Denk hierbij aan variëren in kneusintensiteit of veranderen van breedwerpige gewasafleg naar zwadafleg.
Op basis van de gemeten drogestofwaarden kan de volledige oogstcyclus geoptimaliseerd worden. Zo kan de landbouwer zicht krijgen of er een schudder moet ingezet worden of het gewas direct op zwad verzameld kan worden. Daarnaast is er een beeld op de ‘drogere’ en ‘nattere’ velden, waardoor de oogstvolgorde/-route tussen percelen bepaald kan worden.
Agrilogistics
Het welslagen van de logistiek bij het oogsten bepaalt het werkrendement en de kwaliteit van het product. Hieraan bijdragen kan op meerdere manieren. In Duitsland is er een groeiende belangstelling om vrachtwagens in te zetten om gehakseld product naar de silo te brengen met zogenaamde Agrotrucks. Krone schonk hier tijdens Agritechnica veel aandacht aan onder de noemer ‘Agrilogistics’. Ze hebben transportoplossingen uitgewerkt waarbij vrachtwagenbouwer Mercedes-Benz aangepaste Arocs-vrachtwagentrekkers met viewielaandrijving voor landbouwdoeleiden levert.
Uit eigen huis kan Krone de GX Agriliner-afrolwagen aanbieden in ‘opleggerversie’ voor deze vrachtwagentrekker. Met het Nederlandse Knapen werd dan weer een samenwerking aangegaan om ook walking floor-aanhangwagens aan te bieden. Schwarzmüller is dan weer de verkozen strategische partner van Krone om grootvolume aluminiumkippers te leveren.
Ook bij andere Duitse fabrikanten, zoals Fliegl, valt te noteren dat voornoemde transportoplossingen worden uitgewerkt.
