Toch nog behoorlijke tarweoogst
De wintertarwe heeft een razendsnelle evolutie doorgemaakt dit jaar. Van een groen gewas begin juli is men razendsnel naar een geel gewas geëvolueerd.
Gedurende de tweede week van juli kwamen de maaidorsers rustig naar buiten om de eerste percelen te oogsten. De week nadien was het volop oogstperiode. Voor het einde van de maand juli was de oogst zelfs geklaard.
Waar oorspronkelijk nog percelen met een hoog vochtgehalte werden aangevat, evolueerden we razendsnel naar lage vochtgehaltes. Hectoliters en eiwitgehaltes zaten hoog, waardoor van een kwalitatieve oogst wordt gesproken.
Opbrengstcijfers lopen sterk uiteen. In de praktijk horen we enkele topcijfers van 10 en 11 ton, maar dit zijn maar enkelingen. Het gros van de rendementen zullen ergens tussen de 7 en 9 ton per hectare zitten dit jaar. De sector evalueert de oogst achteraf eigenlijk beter dan vooraf gedacht. We horen meermaals van een ‘behoorlijke oogst’ spreken. Waar percelen tijdig water hebben gehad, zit het met de opbrengst beter. Ook de vroege rassen scoren, al mag men de halflate rassen dit jaar niet vergeten. Op goede gronden laten ze ook mooie resultaten zien. Niet tegenstaande dit mag snel van 10 à 15 % minopbrengst gesproken worden. Volgens sommigen zelfs nog meer.
Over de stro-opbrengst horen we maar hier en daar een landbouwer die tevreden is over zijn opbrengst. Doorgaans lag er toch minder stro op de velden. De hoge temperaturen maakten de graanstengels ook heel broos waardoor deze makkelijker braken in de maaidorser.
Dit jaar hebben we meermaals gehoord dat het stro maar moeilijk in ronde balen te persen was. De oorzaak zou zitten bij het stro aan de buitenste rand van de baal. Dit is stevig gebroken en vormt in de perskamer een gladdere laag waardoor het net om de baal te binden maar moeilijk mee wou draaien in de perskamer. Navraag bij fabrikanten leverde ons één opmerkelijke oplossing op: “De boeren bij ons moeten doen zoals in warme zuiderse landen: siësta nemen tijdens de warmste uren van de namiddag.” Misschien krijgen we dit uitgelegd aan Spaanse landbouwers, maar we denken veel minder makkelijk aan onze boeren en loonwerkers.
