Fokkerij, creatie en verkoop: een schitterende combinatie

Alles is een tiental jaren geleden gestart met een passie voor dieren en drie geiten. Sylvia was toen verkoopster en op zoek naar werk. In haar hart koesterde ze echter de droom om een activiteit in de veehouderij te kunnen uitbouwen.

Activiteit gebaseerd op creatie

“Ik heb een opleiding als verkoopster. Tien jaar geleden kwam ik zonder werk te zitten en dat bood mij de gelegenheid om over alternatieven na te denken. Ik heb er altijd van gedroomd om te kunnen werken met dieren. Rond het huis dat wij toen bewoonden in Tenneville was er een terrein dat enige mogelijkheden bood. Restte alleen nog om de dieren te vinden. Eén zaak was zeker: ik wilde geen dieren houden om ze achteraf te laten slachten. Fokken van dieren voor de vacht zou aan de dieren de mogelijkheid bieden om heel hun leven bij ons te blijven. En daarom ben ik in die richting gaan zoeken”, zo doet Sylvia het verhaal.

Waarom geen Angorageiten?

Tijdens een bezoek aan een park in Frankrijk ontdekte het koppel de Angorageit die een kwaliteit van vezel produceert die hoger ligt dan de kwaliteit van schapenwol. Ze kochten daarom bij een rondtrekkende handelaar drie geiten. “In die tijd gingen we er bijna blindelings tegen aan en moesten veel leren uit de praktijk, van onze dieren … en van onze fouten. We hadden snel begrepen dat de drie dieren die we hadden gekocht niet de beste waren en dat, wanneer wij iets concreets wilden doen, wij meer dieren moesten hebben. We zijn daarom naar een gespecialiseerde Franse fokker getrokken en daar hebben wij vijf vrouwelijke dieren bijgekocht”, zo vervolgt Sylvia.

Franse coöperatie

“Het was op dat ogenblik dat wij de Sica Mohair, een Franse coöperatie van fokkers van Angorageiten uit Castres, ontdekten. Hun hulp en steun was - en is ook op dit ogenblik - voor ons bijzonder waardevol”, zo legt Sylvia uit. “In het begin dacht ik op een zeer artisanale manier te kunnen werken met mijn kleine productie die ik waste en in vorm bracht, maar ik moest al snel vaststellen dat dit niet mogelijk was. Het wassen, weven en verven van de Mohair is een aparte stiel. Wij hebben er daarom voor gekozen om onze stapel uit te breiden en te werken met de Franse coöperatie voor het wassen, weven en verven van de Mohair.”

Van Tenneville naar Baclain

Sinds iets meer dan één jaar is de fokkerij overgebracht naar Baclain (deelgemeente van Gouvy in de provincie Luxemburg), in een kleine boerderij die over de nodige ruimte beschikt om het bedrijf te laten groeien. “In Tenneville zaten we iets te beperkt. Hier beschikken we over de nodige ruimte op de weiden rond de hoeve en ook in de stallen kunnen de dieren comfortabel gehuisvest worden. De kudde omvat nu 51 dieren en we kunnen gemakkelijk groeien, ook al is dat op dit ogenblik niet de bedoeling omdat dit heel wat bijkomend werk zou meebrengen om de dieren te voederen en te verzorgen”, aldus onze gastvrouw.

Bokken en geiten

De kudde bestaat zowel uit vrouwelijke als mannelijke dieren. “De bokken worden gecastreerd bij de geboorte en worden samen met de geiten gehouden. Op dit ogenblik bestaat de kudde ongeveer voor de helft uit mannelijke dieren. Ze zijn iets groter dan de vrouwelijke dieren, maar zijn helemaal niet agressief, zodat het samen houden geen enkel probleem stelt. Het enige nadeel is dat zij, wanneer ze ouder worden, sneller dikkere haren vormen, waardoor de kwaliteit van de vacht iets kan dalen. Daarentegen produceren ze wel meer vacht dan de vrouwelijke dieren, wat enigszins compenseert”, zo legt Sylvia uit.

In de kudde is maar één bok, voorzien van schroefvormige hoornen die tot 90 cm lang kunnen worden, die instaat voor de bevruchting van de geiten. Deze laatste werd geselecteerd met als doel de kwaliteit van de wol nog verder te verbeteren en het gewicht aan vacht dat geproduceerd wordt nog te doen toenemen. Hij mag bij de kudde geiten vanaf de maand oktober. De rest van het jaar graast hij samen met enkele gecastreerde bokken.

Slechts enkele geitenlammetjes

In de lente worden de geitenlammetjes geboren. Dat zijn er doorgaans één of twee per geit. Deze jonge lammetjes zijn helemaal wit en reeds goed bedekt met Mohair. Ze wegen tussen 2 en 3 kg. “De Angorageiten hebben een zeer goed moederinstinct en ze laten de lammetjes zuigen tot begin juli. Die lammetjes zijn echter goede herkauwers en beginnen reeds vanaf de eerste dagen hooi op te nemen. Ze groeien ook zeer snel”, zo legt onze gastvrouw uit.

Het doel van Sylvia is niet om een zeer groot aantal lammetjes te bekomen. “Wanneer we er te veel hebben moeten we ze toch verkopen aan andere fokkerijen of, in het slechtste geval, voor de slacht. En dat is niet wat ik wil. Ik geef er daarom de voorkeur aan slechts enkele zeer groeikrachtige lammetjes te hebben in plaats van een tiental zwakkere lammetjes die gemakkelijker ziek worden of waarvan ik afscheid moet nemen.”

Zoveel mogelijk op de weide

De dieren verblijven gedurende heel het jaar zoveel mogelijk op de weide. “Ik streef ernaar om ze zoveel mogelijk buiten te laten, want het zijn speelse dieren die ruimte nodig hebben. Wanneer ze te lang binnen moeten blijven op een beperktere ruimte dan hebben ze de neiging om iets agressiever te worden tegenover elkaar. Ik laat ze daarentegen niet buiten wanneer het regent of sneeuwt, want daar houden ze helemaal niet van. Ik vermijd op die manier ook dat hun vacht bevuild wordt en bescherm tegelijkertijd ook de dieren, want het zijn zeer gevoelige dieren, die tamelijk snel ziek worden. En, een ziek dier geeft geen goede vacht. Bovendien is de Angorageit bij ons weinig bekend, zodat het moeilijk is om iemand te vinden die er voor kan zorgen. Ik wend mij dan ook vaak tot mijn Franse collega’s wanneer ik een probleem heb”, zo legt Sylvia uit.

De geiten worden het jaar rond gevoederd met gras van het bedrijf zelf en dat wordt aangevuld met graan dat van buiten het bedrijf gekocht wordt.

Tweemaal scheren per jaar

De Mohair groeit zeer snel. De dieren worden daarom tweemaal per jaar geschoren, een eerste maal in maart en de tweede keer eind augustus-begin september. Sylvia en René scheren de geiten zelf. “De geiten worden kort geschoren met een elektrische scheermachine. De huid wordt daarbij zeer goed opgespannen, zodat hij niet gekwetst wordt. Alle vacht van één schaap wordt afzonderlijk bewaard en geïdentificeerd. Daarna wordt die vacht gewogen, zodat wij van elk dier afzonderlijk weten hoeveel vacht het tijdens zijn levensloop heeft geproduceerd. Daarna wordt de vacht zorgvuldig getrieerd. Ik haal er ook alle onzuiverheden uit: vervuilde haren, te korte haren, hooi,… Ten slotte wordt alles geklasseerd in verschillende klassen, naargelang de fijnheid van de Mohair”, zo legt Sylvia uit.

Verkoop op de hoeve

en via internet

Na al dat werk wordt de Mohair – in totaal zo’n 120 kg – naar Frankrijk gebracht. “De artisanale wassers, wevers en ververs van de Sica Mohair staan daar in voor de omzetting van onze grondstof tot een uitzonderlijk product. Ik ben zeer tevreden van het resultaat. Ik krijg een bijna afgewerkt product terug waarmee ik mijn eigen creaties kan realiseren. Het gaat dan zowel om bollen wol om mee te breien als om weefsels die ik zelf heb gemaakt. De coöperatie levert mij ook courante artisanale producten zoals handschoenen, sjaals, sokken, dekens,…”

Sylvia verkoopt haar creaties op de hoeve en op lokale markten. Daarnaast heeft het koppel ook een internetsite opgezet waarop producten kunnen gekocht worden. Op dit ogenblik zijn ze trouwens ook een nieuwe winkel aan het bouwen. Daarin zullen, volgens dezelfde filosofie, ook andere artisanale producten verkocht worden.

In de toekomst wil Sylvia het pedagogische aspect van het bedrijf iets meer uitbouwen. “Ik wil geleide bezoeken aan het bedrijf organiseren voor toeristen tijdens dewelke niet alleen de fokkerij zelf zal getoond worden, maar ook uitleg zal gegeven worden over de verwerking van de Mohair. Maar voor het ogenblik ben ik zeer tevreden. Mijn beroep laat mij toe mijn passie voor dieren te combineren met mijn drang om iets te creëren en met mijn competenties als verkoopster”, zo besluit ze.

Naar DJ