Vlaamse overheid maakt geld vrij voor samenwerking landbouwers en onderzoek
Vlaams landbouwminister
Met de oprichting van deze groepen wil de minister innovatie stimuleren door een nauwe samenwerking tussen onderzoekers en land- en tuinbouwers.
Biologische speenvoeders lijken minder smakelijk en zouden meer eiwit bevatten dan speenvoeders in de gangbare varkenshouderij, waardoor biggen er te weinig van eten en vatbaarder zijn voor infecties. De operationele groep ‘BioBIG’ brengt biologische varkenshouders, voorlichters, een veevoederfabrikant en onderzoekers samen om kennis en ervaringen uit te wisselen over de optimale voedersamenstelling voor gespeende biggen en na te gaan in welke mate en hoe de samenstelling ervan kan worden geoptimaliseerd. Door het inzetten van optimale speenvoeders en het aanpakken van de kritische factoren in het speenmanagement, zullen de biologische varkenshouders in staat zijn om biggen efficiënter te spenen (betere gezondheidsstatus, technische prestaties, lagere voederkost).
De operationele groep ‘Boerenkost/Boerenworst’ wil de mogelijkheden van een stabielere marktprijs onderzoeken. Is een betere afstemming tussen aanbod en vraag mogelijk door zelf rechtstreeks in te grijpen op het aanbod levende varkens dat aangeboden wordt op de markt? Is het mogelijk om varkensvlees in te vriezen op een moment dat het aanbod de vraag overschrijdt, en omgekeerd vriesvoorraden op de markt brengen wanneer er een tekort is? Indien varkenshouders zich op die manier engageren in de keten stroomafwaarts, is het dan mogelijk om de keten te verkorten?
Het onderscheidend vermogen van deze ‘verkorte keten’ zou erin kunnen bestaan dat de varkenscoöperatie vaste prijzen kan aanbieden, aan zowel varkenshouder als afnemer. Op welke manier kan ingespeeld worden op wetenschappelijke inzichten, maatschappelijke ontwikkelingen en consumentengedrag? Zou het mogelijk zijn om een authentiek product (boerenworst) te upgraden tot een modern, gezond en compleet voedingsmiddel voor een correcte prijs (boerenkost)? Voorliggend EIP-project onderzoekt de opportuniteiten en knelpunten op coöperatief, technisch en commercieel gebied.
Sinds 2010 investeren heel wat melkveebedrijven in een pocketvergister. Kleinschalige vergisting laat melkveebedrijven toe om op basis van runderdrijfmest zelf in hun energie te voorzien. Tevens geniet de technologie belangstelling omwille van het potentieel in de aanpak van broeikasgasemissies uit mestopslag. De operationele groep Pocketboer die momenteel gesubsidieerd wordt, hielp de sector vooruit met aanpassingen die de kwaliteit van de installaties en de uitbating ten goede komen.
Verschillende landbouwers en constructeurs deden wijzigingen aan de instellingen/bouw van installaties om ze beter te laten presteren, zoals het vergroten van de reactor in het kader van schuimvorming, gasverliezen en het vergroten van de verblijftijd, testen met externe ontzwaveling en aanpassing van het verwarmingssysteem. Pocketboer 2 wil verder inzetten op de aanpak van constructie-technische onvolmaaktheden, vergistingstechnische uitdagingen, problemen gelinkt aan steun en regelgeving,…
De recente omschakeling van het telen van zomerframbozen naar herfstframbozen bracht een verandering in het fertigatie/bemestingsschema met zich mee. Het toedienen van meststoffen is op dit moment hoofdzakelijk gebaseerd op gift en drain EC. Het is niet gekend welk element op welk moment meer of minder wordt opgenomen door de herfstframbozenplant. Daarenboven wordt er doorheen de teelt een afname in de vruchtkwaliteit, voornamelijk vruchtgrootte, vastgesteld. Het doel van de operationele groep is om de voedingsbehoefte van herfstframbozen in kaart te brengen en gericht bij te sturen, zodat de Vlaamse teler zijn productie kan optimaliseren en gedurende het hele seizoen een optimale vruchtkwaliteit en vruchtmaat kan afleveren.
De groentesector heeft heel wat vragen over de optimale beheersing van ziekten en plagen. Hoewel een deel van de Vlaamse groentetelers de waarnemings- en waarschuwingssystemen al jaren gebruikt, is er weinig evolutie sinds de initiële ontwikkeling. Inagro, Proefstation voor de Groenteteelt en Proefcentrum voor de Groenteteelt willen samen met 19 prei- en kolentelers in de operationele groep ‘W&W prei & kolen 2.0‘ de huidige waarnemings- en waarschuwingssystemen evalueren en innoveren. De groep wil komen tot een systeem dat intensiever gebruikt wordt en werken aan een communicatie op maat van de Vlaamse telers.
De plaagbeheersing in de perenteelt verloopt steeds moeizamer met ernstige economische schade tot gevolg. De perenbladvlo (Cacopsylla pyri) is de meest gevreesde plaag. De voorbije jaren is veel kennis verworven en zijn er diverse tools ontwikkeld om telers te ondersteunen in hun bestrijdingsstrategie. Anderzijds worden hoogstamboomgaarden en biologische teelten zo beheerd dat ze nauwelijks hinder van perenbladvlo ondervinden. Om te evolueren naar een meer evenwichtig en duurzamer teeltsysteem, moet de operationele groep een sterk actief netwerk vormen van actoren die elk vanuit hun invalshoek aan boomgaardbeheer doen: enerzijds praktijkervaringen uit de geïntegreerde teelt, de biologische teelt, het hoogstamboomgaardbeheer, en anderzijds de proeftuinervaring en de kennis en modellen ontwikkeld in het toegepast wetenschappelijk onderzoek.
De afgelopen jaren ervaren biologische CSA-bedrijven in Vlaanderen toenemende schadeproblemen van de koolgalmug (Contarinia nasturtii) in verschillende koolgewassen, met als gevolg ‘draaihartige’ of ‘hartloze’ planten en andere groeistoornissen. Een aantal factoren eigen aan kleinschalige zelfoogst-bedrijven werken een hoger risico op aantasting van de koolgalmug in de hand.
Op sommige bedrijven liep de schade in de afgelopen zomer op tot 50% teeltverlies in de koolgewassen. In deze operationele groep werken de schadelijdende bedrijven, onderzoekers van Inagro en enkele toeleverende bedrijven samen om een oplossing te zoeken. Via monitoring van de koolgalmug als eerste stap, het on-farm evalueren van mogelijke controlemaatregelen en het verkennen van innovatieve beheersingstechnieken wil de groep komen tot succesvolle IPM-strategieën op maat van de CSA-bedrijven.
De vlasteelt wordt gekenmerkt door lange gewasrotaties om bodemgebonden ziekten en plagen te vermijden. Het vlasareaal maakt deel uit van vlasteeltcontracten en een systeem van seizoenspacht. De vlassers huren dus velden waardoor ze met minder voorkennis teeltbeslissingen moeten nemen. De percelen zijn verspreid over grote regio’s, wat het moeilijker maakt om correcte beslissingen op het juiste tijdstip op deze percelen te maken. Satellietbeelden zouden kunnen gebruikt worden als beslissingsondersteunende managementtool. Deze informatie moet vlastelers toelaten om gemotiveerde managementbeslissingen op afstand te nemen voor al hun percelen. De operationele groep gaat aan de slag met het complexe proces om beelden te verwerken en te interpreteren.
