Even comfortabel in botten als op hakken

Afspreken met een Miss België kandidate, waar doe je dat eigenlijk? In het geval van een boerendochter is dat eenvoudig: aan de keukentafel natuurlijk. Voor Chloë Reweghs uit het al even naturelle Vliermaalroot (deelgemeente Kortessem) moet niets en mag alles zolang het leuk en ongedwongen blijft. Stiekem heeft ze echter wel zin om de hemel te bestormen en helemaal voor het kroontje te gaan. Vader Peter Reweghs zit naast haar aan de keukentafel en blijft rustig onder het hele Miss België-gebeuren. Hij was misschien vroeger een hemelbestormer, maar kan er nu gerust mee leven dat het allemaal wat minder op het scherp van de snee is. “Er gaat niets boven vrij kunnen boeren. Het zijn niet altijd diegenen die het snelste rijden, die het eerst aan de finish aankomen.”

Naar robots en terug

En Peter kan het weten, want hij ‘mocht’ van het begin plankgas geven. Toen hij 17 was, viel zijn vader door het dak van de stal. Een ongeluk waar hij nooit helemaal van zou recupereren. Peter mocht onmiddellijk het leeuwendeel van het werk overnemen. Al snel nam hij het bedrijf over. Het was toen een gemengd landbouwbedrijf met 50-60 zeugen waarbij alles afgemest werd en daarnaast 50 melkkoeien.

Peter wou vooruit en breidde het melkveegedeelte en het akkerbouwgedeelte fors uit. En hij durfde ook te investeren in nieuwe technologieën. “In 2002 kwam hier de vierde of vijfde melkrobot van het land; wat later heb ik ook een tweede bijgekocht.” Die eerste melkrobots hadden wel nog wat last van kinderziekten. “Ik heb toch een beetje het gevoel, dat wij als pioniers mee de ontwikkeling van de melkrobots hebben helpen betalen”, zo blikt hij terug.

De melkrobots werden uiteindelijk vervangen voor een twee maal 13 visgraat (70°), waarbij gemolken werd door de achterbenen. Op het hoogtepunt werden er 185 melkkoeien gemolken. Het noodlot sloeg evenwel toe, door medische problemen bij Peter. Eerst werd nog met personeel gemolken, maar eind 2015 werd toch definitief beslist om te stoppen met melkvee. “Het melkveegedeelte staat nu eerder on hold. Het bedrijf staat stil; wat we hebben qua vergunningen houden we in leven.” Het akkerbouwgedeelte, goed voor zo’n 120 ha, wordt wel nog uitgebaat. En in de stallen van het melkvee, zit nu vleesvee.

Volautomatische natuur

Het doel is verschoven naar zo comfortabel mogelijk werken. De vleesveepopulatie bestaat uit Belgisch Witblauw, Blonde d’Aquitaine, mixte witblauw. “De vaarzen blijven hier, de stieren worden verkocht. Het afmesten gebeurt op een gewicht tot 600 kg.”

Ieder jaar kalven er 50 tot 55 stuks af. “Keizersnedes proberen we zoveel mogelijk te vermijden. Het meest uitgesproken dikbiltype witblauw zoeken we niet. Zeker met de prijzen van vandaag is superconformatie niet lonend. Groei en kilo’s tellen.”

Van bij de start geldt het motto om de natuur zoveel mogelijk zijn werk te laten doen. “90% van de bevallingen gebeuren zonder dat we moeten tussenkomen. Soms moeten we helpen met het kalf te laten aanzuigen of moeten we biest geven met de fles. Maar de natuur doet het in de merendeel van de gevallen allemaal volautomatisch. De koe via de machine proberen melken, maakt het vaak moeilijker om het kalf erna nog goed te laten zogen.”

Zowel bij het melkvee vroeger als bij het vleesvee nu blijft hij fan van beweiding. “Het is mijns inziens beter voor de gezondheid van de dieren en voor de poten. Ook toen ik vroeger nog melkrobots had, hield ik vast aan beweiding.”

Scherp denken

Wat het akkerbouwgedeelte betreft, bestaat het teeltplan uit 20 ha suikerbieten. De rest bestaat uit erwten, korrelmaïs, vlas, aardappelen, tarwe en groente voor de industrie. Afhankelijk van de kostprijs bepaalt Peter wat hij op welke oppervlakte zet. “Het is het jammere van de landbouw dat we als primaire sector prijsnemer zijn. Het enige wat we kunnen doen is kosten beheersen en van teelt veranderen als het kan. Hoogschieters onder de teelten er zijn er niet meer. Als er niets gunstig is om op in te tekenen dan kies ik voor korrelmaïs. Die kan je stockeren bij de droger en verkopen wanneer de markt goed is.”

Peter probeert financieel scherp te denken. “Boeren zouden veel meer dan vroeger het financiële plaatje moeten maken. Verkopers goochelen vaak met terugverdieneffecten. Als je die ook daadwerkelijk gaat narekenen aan tafel, word je al veel wijzer. Ik probeer op het veld veel zelf te doen, maar ook daar geldt dat je moet rekenen. Ook zelf doen met een eigen machinepark kost nu eenmaal geld. Soms is het goedkoper om te laten doen, dan om zelf te investeren in machines.”

Ploegen of niet ploegen

Veel hangt af van de overtuiging van de boer, vindt Peter. Boeren gaan ook anders om met problemen die ze tegenkomen. Met erosiebeperkende maatregelen bijvoorbeeld. “De ene ziet het als een uitdaging, de andere als een beperking, en een ander blijft steken in wrok. Ieder moet zichzelf uitcijferen waar hij het verst mee komt.” Peter heeft een vijfjarige beheerovereenkomst met VLM voor vogelvoedselgewassen. Ook heeft hij een weide waar botanisch beheer op gebeurt en permanent grasland. Afhankelijk van de concrete voorwaarden pakken dergelijke overeenkomsten goed uit of zijn ze net iets te star.

Eén van de maatregelen voor erosiebestrijding waar Peter mee geconfronteerd wordt is het verbod op ploegen op sommige percelen. “Het is iets waar je mee moet leren omgaan. Ploegen is niet altijd beter dan niet-ploegen en omgekeerd. Dit jaar was mijn korrelmaïs het best waar er niet geploegd was, maar wie zegt dat dit volgend jaar ook nog zo zal zijn.” Zelf vindt hij niet-ploegend werken iets minder soepel als de weersomstandigheden niet mee zitten. Bij regen is het moeilijker om proper te werken dan bij niet-kerend, en ook kan onkruid sneller kiemen.”

Duurzame landbouw

Chloë kan alleen maar bevestigen. Ze is niet te beroerd om de hand aan de ploeg te slaan. Of aan de cultivator. Het in de puntjes afregelen van de machine laat ze aan haar vader over, maar eens in gang gezet is er geen houden meer aan. “Ik ben geen meisje-meisje en zit er echt niet mee in om de handen vuil te maken”, zo klinkt het. Vroeger hielp ze mee melken, en ook vandaag zit ze er niet mee in als er moet geholpen worden bij bijvoorbeeld een keizersnede of als de kalfjes moeten verzorgd of ingestrooid worden.

”Voor mij moet niets in de wedstrijd van Miss België; ik vind het vooral leuk. Ik ga mezelf niet veranderen omdat ik finaliste ben. Ik denk dat het net een van mijn troeven is dat ik van boerenafkomst ben en vooral heel normaal blijf. Ik vind het niet erg als ze mij Chloë van de boerderij noemen.”

Momenteel werkt ze als farmaceutisch assistente. Een overgang naar voltijds boerin zit er niet snel in. “Er zijn gewoon te veel ups en downs; ik denk dat een job als farmaceutisch assistente meer zekerheid biedt op dit moment.” Waar andere miss-kandidates wereldvrede hoog in het hart dragen of willen staan voor de bescherming van het Amazoneregenwoud, draagt Chloë graag de landbouw van bij ons als duurzame sector een warm hart toe. “Duurzaamheid is een belangrijk thema, ook in de landbouw. De landbouw doet al veel, zoals erosiebestrijding, groene energie, diervriendelijke melkrobots of zuinige tractoren. Daar mag gerust wat meer aandacht naar toegaan.”

“Dat er iemand uit landbouwmiddens zover geraakt is, is gezien de huidige omvang van de landbouwerspopulatie toch al een hele prestatie”, glimlacht vader Peter. Reacties uit de landbouwerswereld zijn allemaal positief. Waar anderen hun auto laten stickeren door sponsors, heeft hij een gestickerde New Holland tractor. “We hebben altijd met New Holland gereden; 't is een manier om anders uit te hoek te komen”, zegt Peter.

Om het goede doel van Miss België in Cambodja te ondersteunen, heeft Chloë ook appelsapjes van eigen hoogstam-fruitbomen verkocht. Wie Chloë Reweghs wil steunen kan dat daarnaast door ‘MB 28’ te sms’en naar 6665 ( €1/SMS).

IDC