Edito: Wie is er bang voor de grote boze wolf?
Niemand, lijkt het. Deftig hekje om je vee, en klaar is Kees. De minister trekt subsidies uit, de milieu-organisaties richten het ‘Wolf Fencing Team Belgium’ op, allemaal om je te helpen. Een wolf is niets om bang voor te zijn. Nee, de echte vijanden van de landbouw, dat zijn technologie en grootschaligheid. Qué?
De wolven zijn niet weg te branden uit de actualiteit. Naya en August, die dekselse sloebers, hebben zich nog maar recent tegoed gedaan aan een schaap in Oudsbergen en drie alpaca’s in Peer. In het beste geval en na het nodige geregel en gedoe krijgen de eigenaars een schadevergoeding. Fijn is ook dat vrijwilligers van de vzw Landschap, te bereiken via de website welkomwolf.be, daarmee willen helpen.
Minder fijn is de toon waarin Jan Loos, afgevaardigd bestuurder van die vzw, van leer trekt tegen gedupeerde landbouwers in diverse media. “Of de daders nu wolven of honden waren, doet er eigenlijk niet echt toe: de dieren waren, ondanks maandenlange waarschuwingen, totaal niet beschermd met schrikdraad”, zegt hij. Loos gaat nog een stap verder: “Geen enkel schaap - en bij uitbreiding damhert of alpaca - verdient het om gepakt te worden door een wolf, maar stilaan zijn er toch schapenhouders die er bijna om vragen.”
Onze maatschappij heeft Naya en August in het hart gesloten, maar Loos vraagt veel. Concreet: Een 5-draads elektrisch raster met de bovenste draad op 1,20 m van de grond, en de onderste maximaal 20 cm van de grond, plus een spanningsbron van minimaal 4.500 volt. De kostprijs ligt volgens de vzw rond 1 euro per lopende meter, alles inbegrepen. Over subsidies en hulp leest u hier. Loos en consoorten laten graag uitschijnen dat het allemaal vanzelfsprekend is. Ik hoor graag de ervaringen van veehouders die hiermee begonnen zijn.
Het illustreert vooral hoeveel burgers achteloos durven vragen van boeren, en hoeveel beter ze het denken te weten. Zo weten burgers ook dat de Vlaamse exportveeteelt de ondergang van de planeet wordt, al is die binnenkort onderhavig aan het strengste mestdecreet ooit.
Maar het bangst zijn burgers van technologie. Dat heeft Joris Relaes, administrateur-generaal van het Instituut voor Landbouw-, Visserij- en Voedingsonderzoek goed begrepen. “We reageren nogal technofoob wanneer het om landbouw en voedsel gaat, terwijl iedereen applaudisseert voor technologische innovatie in alle andere economische sectoren”, zucht hij. Net in technologie ligt volgens Relaes de sleutel tot ecologische winst. Zou de vzw Landschap de wolven niet op het rechte pad kunnen houden met een drone? Zo duur zijn die niet, en ik wil alvast een centje bijleggen.
