Edito: duurzaamheid en innovatie hopelijk meer dan woorden
Het jaar 2019 is voor de Vlaamse land- en tuinbouw een ‘gemiddeld jaar’, concludeert Boerenbond in haar jaarlijkse analyse van het financiële wel en wee van de sector. Daarbij benadrukt ze terecht dat er grote verschillen zijn tussen en binnen sectoren. De rentabiliteit blijft in veel sectoren onder de maat, en verdient ver
dere politieke opvolging van de nieuwe Vlaamse regering.
De cijfers die Boerenbond jaarlijks verzamelt, laten goed zien hoe divers de sector is. Voor een groot deel van de land- en tuinbouw geldt dat de rentabiliteit te wensen overlaat. In het geval van vleesvee mag men zeggen dat er eigenlijk al jaren niks wordt verdiend. Het Belgische witblauwe ras komt maar niet internationaal van de grond. Het perspectief op meer rundvleesimporten uit Zuid-Amerika, stemt weinig vrolijk.
In de varkenshouderij gaat het nu voorzichtig wat beter. Zichzelf rijk rekenen mag de sector niet. De Afrikaanse varkenspest decimeert de Chinese varkensstapel niet voor eeuwig. Dankzij de Chinese vraag blijft de (over-)productie in de EU standhouden. Zodra de Chinezen hun zaken weer op orde hebben – toegegeven, dat kan even duren – dan zullen de prijzen als een pudding inzakken. De suikermarkt smaakt bitterzoet, maar het areaal aardappelen neemt juist toe. De wereldwijde vraag naar Belgische frieten is niet te stillen.
De Vlaamse regering treedt deze week aan met de belofte de land- en tuinbouw te helpen verduurzamen en innoveren. Het klinkt goed, maar is waarschijnlijk ook de enige weg voor een landbouw die door dure grond, arbeid en hoge eisen vanuit de maatschappij op zoek moet naar toegevoegde waarde. Het is daarbij wel te hopen dat men wat duurzaamheid betreft ook een houdbaar inkomen voor de landbouwer als onderhouder van het platteland voor het oog houdt. Het is ook belangrijk dat men bij innovatie niet alleen denkt aan hightech, en dat men zich realiseert dat veel innovatie die goed is voor mens, dier en milieu een bepaalde schaal behoeft.
De nieuwe Vlaamse regering belooft ook de open ruimte te beschermen. In Vlaanderen is de open ruimte schaars. Hier valt te hopen dat de overheid durft door te pakken om landbouwgrond veilig te stellen. Nu krimpt nog jaarlijks het areaal. Mocht deze trend zich doorzetten, dan benaderen we een kritieke grens die ook ons agrocomplex van toeleveranciers, verwerkers en handelsbedrijven ondermijnt. Het doel natuurareaal te vergroten moet dus niet ten koste van de landbouw bereikt worden. Hopelijk zal de nieuwe minister van economische zaken - met landbouw onder zich - zich hier ook binnen het kabinet hard maken.
