Geduld
“Wie hier met trekpaarden bezig is, komt op een bepaald moment in contact met Alain Moreels”, vertelt Wim. “Het was via Alain dat ik enkele betere merries kon kopen die de basis vormden van mijn huidige trekpaardenstal. Het fokken van trekpaarden is geen sinecure en verloopt met vallen en opstaan en vooral met heel veel geduld. Het is niet omdat je een goede merrie laat dekken door een tophengst dat er volgend jaar een veulen in de weide loopt waarmee je op een keuring of wedstrijd meespeelt.”
Veulens
Zowel in 2019 als in 2020 fokte Wim telkens 11 veulens. Vorig jaar had hij 2 veulens van Hepper Dilan, 2 van Leander van de Boterhoeve en 7 van Max van het Kleindal, wiens nakomelingen bijzonder meevallen. “Spijtig genoeg hebben we ze omwille van corona niet kunnen tonen aan het publiek. Vooral het klaarmaken van de paarden is een werk dat zwaar onderschat wordt. Sjaak Van Olmen heeft me op dat gebied al veel geholpen en bijgeleerd”, aldus Wim.
Handel
Van de 11 veulens uit 2019 heeft hij er nog 4 en van vorig jaar nog 7. Wat de verkoop betreft, heeft hij niet te klagen. Het gaat vlot. Enkele veulens van de stal van ’t Grootveld zijn in de nabije en verdere omgeving al uitgegroeid tot paarden waaraan de eigenaars veel plezier beleven. “Het voordeel van fokken is dat je het type paard dat je zelf het mooiste vindt, kan selecteren en zien opgroeien”, vertelt hij ons. De geboorte van Hector van ‘t Grootveld van Vlaams Brabant (Milo van Luchteren x Tijn van de Vliegert) verliep vlekkeloos en al gauw had men gezien dat dat een topper kon worden. Op de hengstenkeuring in Ghlin werd dat vermoeden bevestigd en kreeg Hector de hoogste score en een dubbele A op beenwerk. Als de hype rond de kleuren wat geluwd is, wil Wim hem graag nog eens terugzien als dekhengst voor zijn merries.
Bruinschimmel
Hier komen we bij een punt dat Wim betreurt in de huidige fokkerij. Er wordt volgens hem meer naar de kleur gekeken dan naar het paard. Daardoor worden er een aantal goede hengsten aan de kant geschoven om toch maar een bepaalde kleur te bekomen. Dat gaat dikwijls ten koste van type en vooral van bloedspreiding, een ingrijpend probleem voor het Belgisch trekpaard.
Op onze vraag hoe hij de toekomst van de trekpaardenfokkerij zag, was zijn antwoord: “Ik heb geen glazen bol, maar ik weet zeker dat het zowel van de overheid als van de verenigingen en natuurlijk ook van de fokkers en gebruikers veel inspanning zal vragen om dit mooi en uniek trekpaard niet te laten verdwijnen.”
