Mijn situatie onderlijnt deze stelling en maakt het landbouwleven voor mij in de toekomst schijnbaar onmogelijk. Op basis van het aantal m² aan oude asbestgolfplaten dat ik zou moeten vervangen, kom ik aan een totaal kostenplaatje van +/- 100.000 euro, wat voor mij onbetaalbaar is. Voor mij is dit een absurd en onrealistisch bedrag dat ik niet kan ophoesten als landbouwer in bijberoep.
Waarom geen steun?
Een eerste vraag die ik me stel: moet ik me als 50-jarige, die al heel zijn leven dag en nacht werkt, in de schulden steken omwille van een ’kankerverwekkende’ materiaalkeuze van weleer? En ten tweede: waarom kan ik als landbouwer in bijberoep niet genieten van steunmaatregelen voor vervanging van astbestdaken?
Wij betalen als landbouwer in bijberoep toch evenveel aan belastingen? En trouwens als boer in bijberoep betaal ik ook 100% de onroerende voorheffing, pachten, loonwerkers, FAVV, DGZ, sociale zekerheid, gemeente en provinciebelastingen, verzekeringen...
Veel te jong, en kort na elkaar, ben ik helaas mijn ouders verloren. Met veel moed en trots dat ik hun levenswerk kon voortzetten, nam ik het bedrijf over, maar al vlug zakte de moed mij in de schoenen bij het zien van de dagelijkse facturen, voorheffingen en de lage prijzen die landbouwers krijgen voor hun teelten en hun runderen.
Buitenshuis werken
Mocht de landbouwsector rendabel zijn, zou ik resoluut kiezen voor een voltijds landbouwleven, maar dit is de dag van vandaag helaas niet haalbaar. Ik ben genoodzaakt om te gaan werken, naar mijn gezin toe én om alle belastingen en facturen te kunnen betalen. Ik vermoed dat er toch nog veel mensen in mijn geval zijn.
Ook in de personenbelasting kom ik in de hoogste schijf te liggen. Krijg ik hier dan extra korting? Natuurlijk niet… Dit is toch niet meer realistisch hoeveel we belast worden.
Het feit dat de daken hier bekleed zijn met Eternit-golfplaten die het kankerverwekkende asbest bevatten, daar kan ik als erfgenaam toch niets aan doen. Wijlen mijn ouders hebben toen die keuze gemaakt, en dat in goed vertrouwen. Ze waren per slot van rekening geen wetenschapper of bouwadviseur, maar eenvoudige landbouwers in hart en nieren.
Verantwoordelijkheid
Het was toen de normaalste zaak dat er voor dergelijke golfplaten gekozen werd. Mijn ouders wisten in de tijd van de bouw toch niet dat dit voor de hand liggende materiaal schadelijke en kankerverwekkende stoffen zou bevatten die later de gezondheid schade zouden toedienen.
Bovendien stel ik me de vraag, waar zit Eternit in heel dit verhaal? Zij zijn toch ook mee verantwoordelijk, net als de overheid, die destijds een goedkeuring heeft gegeven om dit materiaal op de commerciële markt te brengen. Zij zijn toch diegene die de vervuiling hebben verkocht en toegelaten.
De regering spreekt toch altijd dat de vervuiler dient te betalen.... of telt dit enkel voor de gewone burger? Stel uzelf de vraag: waarom moet de gewone burger de kosten in deze problematiek dragen? Als het gevaarlijk was en is voor de volksgezondheid van de mens, dan had de overheid moeten verhinderen dat Eternit dergelijk gevaarlijk materiaal verkocht en hadden ze proactief moeten ingrijpen en niet jaren later de goedgelovige werkende burger opzadelen met immense onkosten voor de vervanging, zoals dit nu aan het gebeuren is.
Waarom discriminatie?
Waarom moet ik als landbouwer in bijberoep hier zelf volledig voor opdraaien en kan ik geen deftige steun genieten in heel dit verhaal, of minstens dezelfde steun krijgen als een collega-landbouwer in hoofdberoep?
Is mijn gezondheid en het verwijderen van het gevaar voor de volksgezondheid dan zo anders dan dat van de landbouwer in hoofdberoep? Waarom worden wij qua steun gediscrimineerd op dit vlak? Werden alle boeren in bijberoep hierover trouwens correct geïnformeerd?
Bij wie kan ik terecht voor raad en steun in dit volgens mij surrealistisch verhaal?
