Lezersbrief: Zijn voedselbomen de oplossing?
Voor alle moedige boeren en vooral voor de jonge boeren heb ik een blijvend warm hart.
Weken terug las ik in een vorige editie van Landbouwleven ‘Noodvoedselplan voedselbossen’.
Schaduw
Ons land is niet meer in de mogelijkheid om onszelf te voorzien in voeding. Zijn voedselbomen de oplossing?
Mijn mening is dat als bomen eenmaal groot zijn, ze al het water en voedsel uit de grond naar zich toe trekken. In hun schaduw is er voor landbouw: tarwe, granen, bieten, maïs; geen ruimte om waardevolle gewassen te groeien. Hoe kan je daar oogsten, met de grote landbouwmachines?
Onderzoek bewijst dat bemesting, gewasbescherming, zorg voor het milieu en de natuur samen kunnen zorgen voor veilig voedsel van eigen bodem. Teruggaan in de tijd is onmogelijk.
In de jaren 60 huwde ik met mijn echtgenoot en nam het bedrijf bij hem thuis over. Er lag een stukje grond ver van het bedrijf om met paard en kar uit te baten. Er werden bomen op geplant om de groei te bevorderen. Ertussen werd graan gezaaid dat niet geoogst kon worden met de machine, dan maar manueel met de zeis door mijn schoonvader, echtgenoot en een gebuur. Mijn taak was om de bussels samen te binden. Dat was een zware klus. Dat was op 29 juli 1961. De dag daarna werd ons eerste kind geboren, een flinke dochter.
Toepassing op deze tijd
Als alle voorstanders van voedselbossen hun vrije tijd zouden besteden aan handenarbeid tussen de bomen, is dit idee misschien haalbaar, wie weet?
