Weyts wacht op Europa voor uitfaseren van kooihuisvesting voor legkippen

Parlementslid Sofie Joosen (N-VA) wou in de commissie van haar partijgenoot horen hoever het staat met de uitfasering van kooisystemen voor legkippen, een operationele doelstelling van de Vlaamse beleidsnota Dierenwelzijn. “Kooihuisvesting zit sowieso in een dalende lijn. In 2017 had nog ongeveer 45% van de Vlaamse legkippenbedrijven kooihuisvesting. Nu is dat nog ongeveer 24%”, stelt Joosen.

“We hebben in dit dossier niet stilgezeten. Enerzijds zijn we in eigen land in overleg met de sector, maar vooral proberen we de druk op Europa te verhogen om te komen tot een Europese regelgeving, wat voor eenieder de beste oplossing zou kunnen zijn”, stelt minister Weyts.

Bedrijven bezocht

“Ik heb enkele legkippenbedrijven bezocht, zowel bedrijven met kooihuisvesting als bedrijven met alternatieve huisvesting. Daarbij kreeg ik de kans om rechtstreeks met die leghennenhouders in dialoog te gaan over de voor- en nadelen van huisvestingssystemen en ook over de overgang naar alternatieven.

Ik snap ook dat dat niet eenvoudig is, maar het blijft mijn overtuiging dat de alternatieve huisvestingssystemen op het vlak van het welzijn van de dieren de beste garanties bieden voor legkippen. En daarom blijft het ook mijn ambitie om kooihuisvestingssystemen voor legkippen uit te faseren, maar natuurlijk liefst via een Europese regelgeving. We proberen met andere landen de druk hoog te houden bij Europa”, duidt Weyts.

Europees voorstel in het najaar

“Dat heeft al geresulteerd in de ambitie van de Europese Commissie om dit najaar met 4 wetgevende voorstellen te komen. Daarbij hoort een voorstel dat moet leiden tot een algemeen kader voor het welzijn van landbouwhuisdieren met ook soortspecifieke voorschriften, gekoppeld aan het initiatief ‘End the Cage Age’. We gaan ervan uit dat in dat luik heel specifiek wordt ingegaan op onze vraag naar Europese regels met betrekking tot het uitfaseren van kooihuisvestingssystemen voor legkippen.

Deze voorstellen zullen ook besproken worden tijdens ons eigen Europees voorzitterschap. Normaal krijgen we dit najaar die voorstellen bezorgd. De timing zit vrij goed om daarop te kunnen voortbouwen richting ons voorzitterschap, waar wij dierenwelzijn voor het eerst op de Europese agenda willen plaatsen, met een Europese top op dat vlak. Dat is voor het eerst in de geschiedenis”, zegt Weyts.

“We hopen dat dat Europese voorstel verregaande voorstellen omvat ten voordele van dierenwelzijn. In een ander geval zullen we trachten om op de Europese top nog een stap verder te kunnen zetten. Ik denk echter dat we vanuit Vlaanderen resoluut moeten trekken aan die kar, en proberen zoveel mogelijk landen mee te krijgen. Alles welbeschouwd, en ook rekening houdend met bezorgdheden van onze Vlaamse landbouwbedrijven – we moeten er niet flauw over doen dat dat voor hen een harde dobber zou zijn – is het immers aangewezen om op Europees niveau ter zake initiatieven te kunnen nemen.”

Voorbijgestoken door Wallonië

Meyrem Almaci van Groen wil liever niet dat Vlaanderen wacht op Europa om de kooien uit te faseren. “In deze commissie zeggen we dat we voorloper willen zijn, maar worden we in eigen land al voorbijgestoken door de andere regio’s. Op dit moment is in Wallonië al lang beslist dat er geen nieuwe bedrijven meer mogen starten met kooien voor legkippen. De momenteel nog bestaande legsystemen moeten stoppen tegen uiterlijk 2028.

Ik hoor vaak verwijzen naar die mythische periode van 6 maanden van het Europees voorzitterschap. Ik verwacht daar veel van, want de minister heeft de verwachtingen daarvan heel hoog gesteld. Ondertussen gebeuren er in eigen land echter zaken die wij als Vlaanderen ook zouden kunnen doen. Ik vraag om toch te kijken naar dat Waalse model en om sneller uit te faseren. Legkippen zijn een economisch belangrijke sector, maar dat mag ons niet weerhouden om op het vlak van dierenwelzijn stappen vooruit te zetten”, aldus Almaci.

Niet holderdebolder

Minister Weyts laat zich echter niet vermurwen. “Als we erin slagen om druk te zetten bij de Europese Commissie, en als daar ook een voorstel kan worden ingevoerd dat zorgt voor een uitfasering van de kooikippen, dan is dat toch het meest preferentiële scenario, in plaats van daar holderdebolder zelf –om toch maar de eerste te kunnen zijn – een alternatief scenario te gaan uitwerken, dat dan vervolgens mogelijk moet worden aangepast in functie van Europese regelgeving. Niets belet ons om, wanneer we moeten vaststellen dat Europese voorstellen niet beantwoorden aan onze Vlaamse desiderata inzake dierenwelzijn, met onze eigen codex veel verder te gaan”.

Ook Sofie Joosen wil niet zomaar het Waalse voorbeeld volgen. “Ik denk dat we voorzichtig moeten zijn om Vlaanderen op dit vlak te gaan vergelijken met Wallonië. De sector is in Wallonië veel kleiner. Het gaat daar over 10 bedrijven. In Vlaanderen gaat het over meer dan 50 bedrijven. We mogen niet blind zijn voor die andere economische realiteit. We zitten momenteel ook in een context van hoge eierprijzen en in een onzekere periode voor de landbouwsector.

Ik denk echter dat de tijd rijp is voor een uitfasering. Met flankerende maatregelen en met redelijke overgangstermijnen moet de economische impact beheersbaar zijn”, besluit Joosen.

Filip Van der Linden