Edito: De wolf heeft een impact op het welzijn
Sinds enkele jaren wil de Vlaamse overheid het opnieuw mogelijk maken om samen te leven met de wolf. Het doel is om een evenwicht te vinden tussen de bescherming van de wolf, en de veiligheid en het welzijn van mens en vee. Of dat laatste haalbaar is, daar zijn de meningen over verdeeld.
Sommige Vlamingen zijn enthousiast over de terugkeer van de wolf, maar anderen zijn bezorgd over de veiligheid van hun vee en kinderen. Een wolf zou nooit een mens aanvallen, en vee kan wolfwerend omheind worden, maar toch mogen de psychosociale gevolgen van de aanwezigheid van een wolf niet geminimaliseerd worden.
De laatste wolf werd meer dan 100 jaar geleden uit België verjaagd, en nu lijkt het moeilijk om er terug mee samen te leven. Niet enkel veehouders, maar ook andere inwoners van risicogebieden maken zich zorgen over de aanwezigheid van het wilde dier. Een grote vraag die rijst, is of de aanwezigheid van de wolf wel opweegt tegen het fysieke en mentale leed dat hij veroorzaakt bij mens en vee.
Sinds 2018 maakten wolven al meer dan 500 slachtoffers bij veehouders en hobbyboeren in Vlaanderen. In het begin zou het bij kleinvee zoals schapen en geiten blijven, maar al snel bleek dat wolven ook niet terugdeinzen om runderen en pony’s te doden. Naast het financiële verlies dat een landbouwer dan lijdt, is de impact op zijn psychosociale welzijn en het welzijn van zijn dieren ook groot, en misschien wel te groot?
Landbouwers uit wolvengebied ervaren veel stress bij het beschermen van hun vee, zo veel dat ze er letterlijk ’s nachts van wakker liggen. Ze verliezen na een aanval niet enkel hun inkomen, maar ook dieren die ze zelf hebben grootgebracht. Veel mensen minimaliseren de band tussen boer en dier, en dat is fout. Daarnaast duurt het heel lang voor een landbouwdier sterft bij een wolvenaanval, wat de lijdensweg groot maakt. En achteraf volgt er voor de veehouder ook nog een hele rompslomp. Eerst moet een gespecialiseerd team komen vaststellen dat het effectief over een wolvenaanval gaat, en dan begint het papierwerk.
Gedurende lange tijd was de wolf vooral een punt van discussie in Limburg en Antwerpen. Voor mensen uit andere provincies bleef het dier tot voor kort een ver-van-hun-bedshow. Nu er ook in de Westhoek een wolf actief is, verspreidt de discussie zich. Omdat West-Vlaanderen (nog) niet tot het vastgelegde risicogebied behoort, krijgen veehouders daar ook nog geen subsidies voor het plaatsen van een wolfwerende omheining. De wolf zou zich ook niet snel in West-Vlaanderen settelen, maar ondertussen maakte hij daar al 5 slachtoffers: 4 schapen en een rund. Moeten we binnenkort alle weides in Vlaanderen wolfwerend omheinen?
