Edito: Herwonnen veerkracht na een belabberd gevoel
Een belabberd gevoel... dat overheerste nadat het stikstofdecreet was gestemd door het Vlaams parlement. Gelukkig toonde de sector in een recordtijd weer zijn veerkracht en zagen we de voorbije week overal spontane acties opduiken.
Dat belabberde gevoel is zoiets dat je ervaart na een nachtje door- doen met veel inspanningen en weinig slaap. Je beseft dat dit gevoel niet aanhoudt en dat het overgaat dankzij tijd en rust. Het is een moment waarop je het allemaal even niet meer weet en waarop alle energie weg is. Ervaring leert je echter dat het terugkeert. Twee dagen later zagen we al terug de eerste tekenen van de veerkracht die de landbouwsector heeft.
Waar staan we vandaag eigenlijk met een stikstofdecreet waarvan zowel oppositie als meerderheid aangeeft dat het op juridisch losse schroeven staat en waartegen de aanval al vooraf was aangekondigd?
Het stikstofdossier – ofwel het hoofdpijndossier van de Vlaamse regering – zal zeker geen schoonheidsprijzen krijgen nadat dit door het Vlaams parlement ‘gesleurd’ werd. Zelfs leden van de meerderheid zetten de hakken in het zand of haalden een verdwijntruc uit om niet te moeten stemmen. Aan beide kanten horen we argumentatie voor en tegen het akkoord. Er wordt op goede aspecten van het akkoord gewezen, maar ook op pijnpunten. Maar laat ons wel wezen, dit verhaal had al lang geleden van tafel geveegd moeten worden.
Door de techniciteit is het een zeer complex dossier, waardoor het allemaal moeilijk te vatten is. In de reacties haalt emotie dan ook snel de overhand, naast eigenbelang en ideologie. We merken zelfs enige angst, zowel bij voor- als tegenstanders. Laat angst net een slechte raadgever zijn.
Een veel betere leidraad is onafhankelijke wetenschap, al wordt de te sterke rol daarvan nu ook gehekeld door politici. Moet in deze ‘stikstofzaak’ echter niet de wetenschap primeren? Het gaat immers over onze toekomst, (lokale) voedselvoorziening, (sociale) economie... Het gaat veel verder dan alleen over een veertigtal ‘rode’ landbouwbedrijven. Voedingszekerheid, talrijke jobs en onze welvaart staan op het spel. Nu draconische maatregelen opleggen, zonder dat ooit is bewezen of ze doel raken, kan in een dossier met deze omvang toch niet de bedoeling zijn?
De veerkracht van de sector uitte zich in een recordtempo met talrijke acties en protesten. Het stikstofdecreet was (in Vlaanderen) alvast de druppel te veel. Niet het bad, maar de emmer van vele landbouwers liep intussen over. Het boerenprotest is nog niet ten einde!
