Edito: Aangepast mestbeleid geeft een nieuwe lading munitie
Op 27 maart werd een versoepeling van het mestbeleid goedgekeurd in het Vlaams parlement. De oppositie en milieuorganisaties vonden er een nieuwe lading munitie in om naar de landbouw te schieten.
De rit naar het versoepelde mestbeleid was niet mooi. Na de boerenprotesten en het landbouwakkoord van midden februari waren er immers weken nodig om de afspraken in praktijk om te zetten. Waarom dit getalm om dan de wijzigingen vervolgens net voor de plenaire zitting te agenderen?
Deze gang van zaken werd stevig op de korrel genomen. “Juridisch broddelwerk en manke juridische onderbouwing van het decreet”, viel vanop de oppositiebanken te horen. Ook in het stikstofdossier (PAS) hoorden we dergelijke reacties.
De partij Groen en milieuorganisaties (onder andere Bond Beter Leefmilieu, Natuurpunt, West-Vlaamse Milieufederatie) hekelen dat de versoepelde mestwetgeving zonder enige discussie of impactanalyse werd gestemd. In hun reacties benadrukten ze dat de waterkwaliteit niet is verbeterd. Uit de versoepeling van de mestwet halen ze dus opnieuw een lading munitie om vlijmscherp naar de landbouwsector te schieten.
Al heeft deze sector de laatste 30 jaar enorm gewerkt en slikte deze iedere gevraagde inspanning voor een betere waterkwaliteit, zonder dat een voorgaande impactanalyse het welslagen kon aantonen. Geen enkele andere sector deed deze inspanningen van de landbouw na. Wordt het dus niet hoogtijd om het geweer van schouder te veranderen?
De versoepeling van de mestwetgeving slaat grotendeels op maatregelen om het boetesysteem proportioneler en redelijker te maken. Het heeft niets te maken met toegestane bemestingsnormen. Het slaat dus op het reduceren van de boetecultuur en op de criminalisering van de landbouw. Zo verwoordde een onafhankelijke politica het vorige week in het Vlaams parlement. Het is dan ook zeer bedroevend dat in deze context groene milieupartijen munitie vinden om te blijven schieten naar de landbouw.
‘Zonder stront komt er niets uit de grond’, luidt een eeuwenoud gezegde! Bemesten is immers aanvullen wat de bodem onvoldoende heeft voor een efficiënte gewasproductie. Het gaat niet om het dumpen van afval op het platteland! Meerdere bemestingsadviezen worden na bodemstaalname geformuleerd met de bemerking: “opgelet, de adviezen kunnen hoger zijn dan de geldende perceelsnormen”. In deze situatie kan wat de bodem tekort heeft voor kwalitatieve voedselproductie dus niet eens aangevuld worden.
Kan iemand voornoemde argumenten naar groene milieu-organisaties schieten? Al nemen we dit werkwoord in de hedendaagse maatschappelijke context en in de nasleep van de vredige paasdagen niet graag in de mond.
