Nederland zakt verder weg in stikstofmoeras
Nederland zakt steeds dieper weg in het stikstofmoeras vindt landbouworganisatie Agractie Nederland. Deze mening hebben ze na de uitspraak van de Raad van State op 18 december over het intern salderen. “Het is de zoveelste klap die het Nederlandse bedrijfsleven, en in het bijzonder de veehouderijsector, te verwerken krijgt”, stellen ze.
De term ‘intern salderen’ bedekent dat bedrijven die een vergunning hebben voor een bepaalde hoeveelheid stikstofuitstoot; maar toch minder uitstoten, deze ‘vrije’ ruimte kunnen gebruiken voor iets anders dat stikstofuitstoot oplevert.
Het is een manier om een landbouwbedrijf uit te breiden; zonder dat de totale stikstofdepositie op stikstofgevoelige natuur in Natura 2000-gebieden toeneemt. De toename van stikstofdepositie op bedrijfsniveau kan ongedaan gemaakt worden door aanpassingen binnen de bestaande bedrijfsactiviteit. De nieuwe activiteit, die minder stikstofemissies kan genereren, wordt daarbij afgetoetst aan de oude situatie binnen dezelfde vergunning.
Gedoogbeleid
De uitspraak heeft niet alleen gevolgen voor bedrijven die met intern salderen nog zouden kunnen ontwikkelen, maar ook voor bedrijven die dat in de afgelopen 5 jaar al hebben gedaan. “Deze groep is met terugwerkende kracht illegaal gemaakt”, stelt Agractie. “Weliswaar geldt voor die laatste groep een gedoogbeleid tot 2030 maar ze moeten nu alsnog een vergunning aanvragen en het is maar de vraag of ze die krijgen. Het is niet uitgesloten dat hierdoor opnieuw een groep boeren in grote problemen komt door falend overheidsbeleid.”
Nog afgezien van de enorme administratieve lastendruk die de vergunningplicht met zich meebrengt is het verkrijgen van een vergunning met intern salderen een stuk moeilijker geworden.
In de mededeling van de Raad van State ziet Agractie dat beschikbare stikstofruimte veelal ten gunste komt van natuur en niet aangewend kan worden voor landbouwbedrijfsontwikkeling.
Fundamentele omslag
Agractie vindt al lang dat er een fundamentele omslag moet komen in het natuur- en stikstofbeleid. Dat houdt volgens hen in: sturen op Staat van Instandhouding (per gebied) en het invullen van het begrip significantie in de habitatrichtlijn met het wettelijk vastleggen van smalle significantiestroken langs stikstofgevoelige habitats in Natura 2000 gebieden (drempelwaarde). Dat is in de ogen van Agractie de enige weg om uit het stikstofmoeras te komen.
Met deze fundamentele andere aanpak sluit de visie van Agractie aan op de Vogel- en Habitatrichtlijn. De wetenschappelijke onderbouwing is er. “Nu nog de bestuurlijke en politieke moed om het te implementeren”, bemerken ze.
