Edito: Boeren onder het maaiveld
Landbouwers lopen doorgaans niet graag in de aandacht. Dat was vroeger zo en geldt ook vandaag nog. Recent kregen we dat nogmaals bevestigd via een landbouwer die krachtdadig stelde te willen boeren onder het maaiveld. We begrijpen zijn uitspraak, maar toch smaakt ze niethelemaal.
De jonge veertiger heeft een echte passie om koeien te melken, dat straalt ervan af. Ondanks zijn ietwat cynische uitspraken, hebben we niet het gevoel dat het om een verbitterd man gaat. De uitspraken zwepen eerder op om spreekwoordelijk te proberen de bal aan het rollen te brengen...
Vroeger ging deze landbouwer sneller experimenteren, maar nu is hij van het principe om onder het maaiveld te blijven. Met een portie nuchter boerenverstand gaf hij aan dat “als je doet wat van je verwacht wordt, je het minste last hebt”. Voor zijn mestbeleid verkiest de pientere melkveehouder om te werken volgens forfaitaire mestnormen en niet volgens mestanalyse. Werk je met het forfaitprincipe, dan doe je geen rare dingen en doe je wat de overheid van je verwacht en heb je er doorgaans minder last mee, is zijn redenering.
Hij waarschuwde ervoor om mest uit te rijden volgens analyse. Als hieruit blijkt dat je veel meer of net veel minder mest kan toedienen, ben je altijd ‘de klos’ als boer. De situatie kan zich zo voordoen dat je een voorraad drijfmest in opslag hebt zitten, die je niet op je land kan afzetten en die je naar de verwerking moet brengen...
Eigenlijk zou je voor jezelf mest volgens analyse moeten toedienen, zo weet je wat je doet. In het kader van de mestwetgeving moet je echter volgens het forfaitair systeem werken, is zijn redenering. We begrijpen wat hij bedoelt, maar het smaakt ons niet helemaal. Lopen we hier niet tegen een pervers effect van de wetgeving aan? Dit kan je toch niet rijmen met streven om steeds beter te boeren zowel voor dier, mens als land... Tevens zijn hier de 4 J’s van B3W deels uit het oog verloren, namelijk dat de bemesting uitgevoerd wordt met de juiste mestsoort en juiste dosis, op het juiste tijdstip, met de juiste bemestingstechniek. De juiste dosis kan je immers maar bepalen na analyse van bodem en mest.
De boeren slagen alvast voor hun theorie-examen, op ‘papier’ klopt hun (mest)boekhouding. Maar wat met het praktijkexamen? Door de manier waarop ze nu handelen, blijven ze onder het spreekwoordelijke maaiveld en komen ze minder snel in de gevarenzone, waar ijverige overheidscontroleurs met een vergrootglas, een strafwetboek en exuberante boetes naar je kijken. Het is eigenlijk spijtig dat we hier zijn beland, want je voelt in dit verhaal geen win-winsituatie. De ‘mestpapieren’ kloppen, maar de akkers verlangen dikwijls iets anders.
Toch zijn er ook landbouwers die mest toedienen volgens analyse. In de landbouw is er immers niets ‘gemiddeld’, is vaak hun beweegreden. Zo blijft onze landbouw een boeiend gegeven, zowel onder als boven het maaiveld.
