Het verhaal van ‘nog vleesje’

Nog vleesje: het is een uitspraak van mijn tweejarig zoontje die bijna dagelijks weerkeert aan tafel bij het avondeten. Als ouders trachten we hem een gevarieerde maaltijd voor te schotelen met aardappelen, groenten en vlees. Toch is dit laatste zijn favoriet, tot bijna zeurends toe bleef hij dit eerder deze week herhalen. Toen het vlees uit de pan verdwenen was, spoorde de pientere jongeman zijn mama aan met de woorden “nog bakken”.

Hiermee lijkt mijn zoontje al veel weg te hebben van een echte Belg, die blijkt immers een onvervalste vleeseter te zijn (zie verderop in dit nummer).

Campagnes à la ‘Dagen zonder vlees’ ten spijt, blijft de Belg een duidelijke voorkeur te hebben voor zijn stukje vlees. Zo blijkt uit een onderzoek dat Vlam en GfK Belgium uitvoerden. Uit dit onderzoek valt best wel wat te leren. Zo vernamen we dat het thuisverbruik van vers vlees eigenlijk daalt. Ook orgaan- en paardenvlees is minder in trek, terwijl lams- en schapenvlees op langere termijn populairder wordt. Het verbruik van kalfsvlees daalde lichtjes, maar de prijs nam dan weer ietsje toe.

Wie deze marktinfo bezit, kan er als producent of verwerker zijn voordeel mee doen. Eens te meer geldt: kennis is macht.

Toch willen we ook nog op een ander aspect wijzen: dat van het ‘verhaal’. Een marketeer leerde ons ooit dat elk product een verhaal moet hebben, want een verhaal verkoopt. Net hier kunnen onze landbouwers scoren door hun product een gezicht en verhaal mee te geven. We merken het vandaag op de sociale media, waar hoeveproducent en consument elkaar ontmoeten. De authenticiteit van het product en het verhaal erachter vallen in de smaak.

We moeten er echter allen voor zorgen, iedere schakel in de keten, dat dit een mooi verhaal is. Eentje met respect voor dierenwelzijn, duurzame productiemethoden en een eerlijk loon voor de producent.

Ik heb alvast nog vele mooie verhalen over Belgische landbouwers om aan mijn zoontje te vertellen.

T.D.