Handen uit de mouwen
De stage begint met een stevige portie werk. Minister Schauvliege heeft zelf een overall meegebracht. Ze neemt gezwind elke taak op die de veehouders haar voorstellen. “Ze is niet bang om zich vuil te maken”, merkt Hilde op.
Eerst assisteert de minister bij het melken van een pas gekalfde koe. Daarna geeft ze de biestmelk met de papfles aan het kalfje. Met het aanbrengen van het oormerk worstelt ze even, al verzekert Hilde haar achteraf dat ze het erg goed deed. “Misschien mis ik wat kracht”, bedenkt de minister zich. “Met onze job hoef je nadien niet meer naar de fitness”, lacht Hilde.
Of de minister de kalverboxen nog even wil instrooien? De melkveehoudster vraagt het ietwat onwennig. “Tja, ik ben het niet gewend om bevelen uit te delen, zeker niet aan een minister. Het voelt wat raar”, glimlacht ze. De minister heeft er geenszins problemen mee. Ze laadt zonder aarzelen de kruiwagen vol stro en verdeelt het onder de kalfjes. Intussen maakt ze kalmerende geluidjes. Daarna krijgen de jonge koeien extra krachtvoeder. Elise, de dochter van Tom en Hilde, wijst de minister behulpzaam aan welke kalveren buiten nog wat voeder nodig hebben.
Wederzijds begrip
Onderweg naar de melkstal tonen melkveehoudster en minister veel begrip voor elkaar. “Jullie werk stopt niet,” laat Schauvliege zich ontvallen, “en dat elke dag opnieuw.” Hilde antwoordt waarderend: “Uw werk ook niet, hé. Ik kan me goed voorstellen dat dat nooit ophoudt.” De volgende taak voor de minister is het schoonmaken van de ligbedden in de melkstal, die pas in het voorjaar van 2015 in gebruik is genomen. Even schrikt de minister van een grote dame die nieuwsgierig komt snuffelen aan haar schouder, maar ze vermant zich snel.
Wanneer Hilde haar vraagt of ze een ontsmettende bolus wil aanbrengen bij een pas gekalfde koe, moet de minister toch even slikken. Opnieuw verzamelt ze moed, en volgt het voorbeeld van Hilde. De koe vindt het allemaal best. Hoewel ze aanvankelijk niet happig was op het bezoek van de minister, prijst Hilde haar werk: “Ze mag dat nog komen doen.”
Waarom 1 m teeltvrije zone?
Na deze werkzaamheden vraagt Tom de minister waarom ze een teeltvrije zone van 1 meter rond percelen verplicht. “Dan heb ik eigenlijk liever 3 meter, zodat ik het nog kan bewerken. Maar overal een meter kwijt, dat is niet niks, en mijn pacht die blijft hetzelfde”, weidt Tom uit. “We hebben bekeken wat het meeste resultaat oplevert. Dat was deze maatregel”, verdedigt de minister zich. “Maar we zien wat we kunnen doen in het volgende mestactieplan.”
Verder wil Tom nog weten of echt alle mest het land op moet voor 1 september. De minister knikt bevestigend. “Uitstel is wettelijk gezien niet meer mogelijk. Dan moeten we een nieuwe wet maken, en dat lukt niet voor 1 september.” Omdat de perceptie was dat ministers de uitzonderingsmaatregel nogal snel toekenden, is deze uit de wet geschrapt.
Patrijzen helpen loont
De minister legt uit dat ze voor dit bedrijf koos omwille van het mooie verhaal erachter: “Tom is de vierde generatie op dit gemengde bedrijf. Bovendien doen ze mee aan een programma om de patrijs te helpen.” Het Interreg-project PARTRIDGE vraagt dat landbouwers een hectare van hun grond inzaaien met een specifiek bloemenmengsel. Daarvoor krijgen ze dan een mooie vergoeding.
