Groenten in het teeltplan
Hubert Boudry en zijn vrouw namen in Kemmel (een deelgemeente van Heuvelland in West-Vlaanderen) ruim 40 jaar geleden het bedrijf over van haar ouders. Dertien jaar geleden stapte zoon Bart mee in het bedrijf en werd een landbouwvennootschap opgericht. Bart is getrouwd met Sabine Neyens. Samen hebben ze 3 kinderen: Emy (11), Floris (10) en Nore (7). Op het landbouwbedrijf voert Sabine verschillende taken uit, nu voornamelijk veldwerk op de tractor. Op het familiebedrijf Boudry worden vooral groenten voor de versmarkt (REO Veiling, Roeselare) geteeld: witte kool (18 ha), rode kool (4 ha), prei (22 ha), aardappelen (31 ha) en maïs (10 ha). Daarnaast zit in het teeltplan nog knolselder (11 ha), die via Ingro naar de diepvriesindustrie gaat.
Het is bang afwachten op wat komen zal, zo is de prijszetting van bijvoorbeeld aardappelen dramatisch. “De eerste weken trok de prijs van prei dan weer bijzonder sterk aan en lag deze bijzonder hoog, daarna is die weer gezakt. Verder weten we nu al dat het voor de aardappelteelt een grote ramp wordt. We hebben nog 400.000 kg aardappelen in stock. Zullen we die nog kunnen verkopen? En aan welke (weggeef)prijzen? En wat brengt het volgende seizoen? Alles is geregeld, besteld en in stock, zoals bijvoorbeeld het pootgoed. Kunnen we onze andere teelten op tijd planten, oogsten, verwerken? Wat zullen de prijzen op de REO Veiling zijn? Vele vragen. Vandaag kennen we hierop weinig antwoorden”, zucht Sabine.
Seizoenarbeiders
Veilig werken
Ook Sabine kreeg de landbouwinteresse met de paplepel mee. “Mijn ouders hebben in Aartrijke een gemengd bedrijf, met vleesvee, varkens en grove groenten. Ik heb daar de stiel geleerd. We waren er vroeg bij om te helpen. Ik reed op het ouderlijk bedrijf heel graag met een tractor. En in de zon buiten werken in de bloemkolen vond ik zalig.”
Door het drukke voorjaarswerk op het landbouwbedrijf draait Sabine Neyens na afspraak nu wat minder shiften als thuisverpleegster. “In het middelbaar studeerde ik verzorging, daarna volgde ik een opleiding voor verpleegster. Na een stage in de thuisverpleging beviel die sector mij enorm en kon ik via een neef van mijn vader in de zelfstandige thuisverpleging beginnen. Het voelt nog altijd niet aan als ‘gaan werken’. Het is een roeping, een passie. Van je hobby je beroep kunnen maken, zalig gewoon. Die eeuwige dankbaarheid van de cliënten doet veel met een mens. Maar ik heb ook wel de buitenlucht nodig. Dat compenseert en zorgt voor een heilzame balans in mijn beroeps- en privéleven.”
Verzekerd inkomen
Na haar huwelijk met Bart Boudry kon Sabine in de thuisverpleging blijven werken. “Daar was ik heel blij om. De ouders van Bart werken ook nog heel actief mee op het landbouwbedrijf. Toen de kinderen geboren werden, minderde ik wel wat . Anders werkte ik bijna dagelijks, ook in het weekend. Ik ben minder gaan werken om een mooi evenwicht tussen alles te vinden. Iedereen moet voor zichzelf uitmaken wat het beste is.”
Sabine werkt in de thuisverpleging in de regio Ieper. “Ik zou het niet meer kunnen missen. De combinatie met het groentebedrijf is dan ook niet altijd even gemakkelijk. Sinds enkele jaren probeer ik wat meer te helpen en de thuisverpleging wat af te bouwen. Maar met die thuisverpleging heb je een verzekerd maandinkomen. Dat inkomen is in de landbouw onzeker. Je weet nooit op voorhand of de veilingprijzen goed zullen zijn”, legt Sabine haar keuze uit.
Vandaag wil Sabine Neyens niet kiezen tussen haar 2 jobs. “Ik werk ook graag in de landbouw. Het is op de tractor dan even me-time. Zo neemt de preiteelt een half jaar in beslag. Veilingklaar maken, laatste sortering, controle, wassen, paletten sorteren. In het najaar op het veld in de regen en in de wind, met aangepaste regenkledij. Ook in de zomer is het leuk om in de landbouw actief te zijn. Ik ben ook wel een zonneklopper”, lacht Sabine, die nog toevoegt dat ze geen fitness of sport moet doen. “Bakken stapelen op paletten, witte en rode kolen snijden… Je weet ’s avonds wel wat je hebt gedaan. Maar, eerlijk? Geef me dan maar meer de warme huiskamers van de thuisverpleging.”
Nog grotere alertheid
“Door de coronacrisis is die thuisverpleging nu zwaarder, ook door de stress. De huisartsen doen nu meer consultaties via de telefoon. Wij moeten nog meer alert zijn en de parameters goed opvolgen. De mogelijke symptomen van Covid-19 zijn dan ook heel verschillend. Maar ik blijf even gedreven en gemotiveerd.” Er komt daar echter nu veel meer bij kijken: het dragen van (het schaarse) beschermingsmateriaal, ook psycho-sociaal… “De angst bij de mensen wegnemen, praten, luisteren, geen familie die langs mag komen…”
Sabine werkte al met bevestigde Covid-19-patiënten en collega’s. “Het risico loert dus overal om de hoek. Naast een chirurgisch FFP3-mondmasker dragen we ook handschoenen en een schort met lange mouwen en gezichtsbescherming. Het is voortdurend opletten en dat doen we dan ook constant. We vormen met de thuisverpleegkundigen van D&D Thuisverpleging een heel hecht team. Ik krijg ook veel dankbaarheid van de collega’s. Als ik van het werk thuis kom, weten ze dat ik ook nog help op het landbouwbedrijf”, zegt Sabine, die heel graag ook haar schoonouders en haar man uitdrukkelijk bedankt voor de grote inzet en steun op het landbouwbedrijf.
En ook thuis let Sabine heel goed op. “Zo help ik bijvoorbeeld nu niet meer in het preilokaal met de schoonouders of de seizoenarbeiders. Ook daar houden we afstand, worden tafels om te pellen verder uit elkaar gezet en krijgt iedereen een zelfgemaakt masker. Er hangt ook een formulier met voorschriften in deze moeilijke coronatijden. Maar die maatregelen kennen ze ook heel goed in Polen, zeggen ze.”
