Op de sociale media – waar anders? – wordt intussen een vuil spel gespeeld. Men jongleert daarbij volop met termen als klein en mega, familiaal en integratie, gangbaar en biologisch... Wie zal onder welke spelregels vallen? Welke bedrijven zullen het gelag betalen? Bovendien worden de landbouworganisaties tegen elkaar uitgespeeld. Moesten we aan deze manifestatie deelnemen of aan de internationale actie, die intussen door corona geannuleerd werd?
Wie treft schuld voor de huidige situatie? Velen – inclusief de minister van Omgeving en bioloog Dirk Draulans - hebben duidelijk de behoefte om nu met vingers te wijzen. Daar is echter niemand mee gebaat, toch?
Hoeveel krachtiger zou het signaal naar de bevoegde overheid niet zijn, moesten alle boeren van alle mogelijke signatuur tezamen actie voeren voor hetzelfde doel? Gelukkig voelen heel wat land- en tuinbouwers dat ook zo aan – jawel ook op de sociale media! Zij roepen op tot solidariteit onder alle lotgenoten. Ze doen een roep naar een waardige toekomst voor zoveel mogelijk bedrijven, want achter het gros van deze bedrijven zit telkens een gezin, waarin de boer én boerin (en dikwijls ook hun kinderen) hun beroep met passie uitvoeren. Ze zijn bereid om mee te denken en te voldoen aan nieuwe vereisten, maar ze wensen vooral snel duidelijkheid, maar toch ook menselijkheid, zodat er geen verschrikkelijk slagveld ontstaat omdat alle toekomstperspectief verdwenen is...
