
De focus is en blijft nog altijd het vermijden van wateroverlast, maar ook steeds meer het bufferen van water om aan droogte het hoofd te kunnen bieden. “In de polders heeft het weinig zin om grote bufferbekkens te maken, omdat daar de grootste buffer het waterlopenstelsel zelf is. Dat is zeer fijnmazig. In West-Vlaanderen zijn er zo'n 1.500 km aan polderwaterlopen die niet ingeschreven zijn als provinciale waterlopen, omdat die zo fijnmazig zijn”, verklaart Naeyaert. Verder werkt men ook met dijken en pompen. “Het waterbeheer is dus...
Dit artikel is alleen voor abonnees
U heeft uw maandelijkse limiet van gratis beschikbare artikels bereikt
Al abonnee of geregistreerd?
Log in of Activeer uw abonnement