De voorbije politieke jaren zijn voor de landbouwsector zeker niet de gemakkelijkste geweest. Getuige hiervan zijn de vele acties op het terrein, en dat zeker niet enkel voor wat dit jaar betreft. De manifestaties tegen het politieke beleid zijn al langer bezig. Het lijkt zelfs een niet aflatende strijd geworden. Hoe lang moet het nog duren voor de sector gewaardeerd en erkend wordt, is een vraag die ons rest.
Door de gebeurtenissen ontstonden nieuwe politieke partijen. Zeker het ‘agrarische’ kiespubliek kreeg meer keuzemogelijkheden, zelfs keuzestress. ‘Gaan we strategisch stemmen of stemmen we vanuit ons hart’, was een vraagstuk dat we meermaals zagen opduiken. Het gevaar bestond dat de stem van het platteland ‘verdund’ zou raken in de massa. Is dat ook niet enigszins gebeurd? Wie zal het zeggen, het is een vraag die ons bezighoudt.
Hoe moet het verder, nu een partij gewonnen heeft die het eerder niet voor agrariërs heeft? Gaan ze zich toch tonen als partij die het goed voor heeft met elke Belg/Vlaming? Of kan een coalitiepartner een positieve inbreng richting landbouw hebben? Het is een acute vraag die we ons stellen.
Talrijke landbouwers zijn de voorbije maanden/jaren op straat gekomen om te vechten voor hun positie en voortbestaan. Welk advies moeten we hun geven? Het is een vraag die ons bezighoudt. We hebben heftige taferelen gezien in Brusselse straten en op openbare wegen. Moeten we het geweer niet even van schouder veranderen? We horen stemmen opgaan om een productiestop te organiseren als de landbouw niet gerespecteerd zal worden in het toekomstige regeerakkoord. Daarnaast horen we stemmen opgaan om een collectieve ‘foert’ te zeggen tegen alle overheidsregelgeving in verband met kalenderlandbouw, bemestings- en afstandsnormen, teeltdiversificatie, GLB-maatregelen... of wat dan ook.
Zou het een mogelijkheid zijn om het wetenschappelijke en/of juridische pad verder te bewandelen? De vzw Verenigde Veehouders is alvast goed gestart en daadwerkelijk naar het Grondwettelijk Hof gestapt in verband met de PAS. Moeten we als sector niet even de tractor en spandoeken op stal laten? Deze sensibilisering bleek immers bij de burger niet te werken. Dat leiden we af uit het kiesresultaat. Kiezen we nu voor juridische acties en/of andere? We weten het even niet meer, deze vraag blijft momenteel onbeantwoord.
