Amelinckx in Hingene: ‘De groene asperge? Een gemak in de keuken én in de teelt’

Het bedrijf van de familie Amelinckx in Hingene is prachtig gelegen, dichtbij Kasteel d’Ursel. Als bloeiend fruitbedrijf met zijtak groene asperges zijn ze heel het jaar in de weer. “Van augustus tot februari zijn we bezig met de appel- en perenteelt, van maart tot en met juli met de asperges, de aardbeien en de kersen”, vertelt producente Rose Marie Amelinckx.

Haar dochter Katrien De Backer werkt bij een exporteur, daarnaast helpt ze bij het oogsten en klaarmaken en verzorgt ze de boekhouding. “Katrien is een beetje het manusje-van-alles”, zegt ze. “Ik sta in de winkel en oogst, en mijn schoonbroer Jos verzorgt het transport en maakt de asperges klaar.”

Gestart als hobby

Rose Marie vertelt dat ze al de derde generatie zijn die fruit produceren. De aspergeteelt was aanvankelijk gestart als een soort hobby. “Eigenlijk is de aspergeteelt gestart in de jaren 1950”, geeft ze mee. Na een pauze namen Rose Marie en Jos De Backer de aspergeteelt over, aanvankelijk als hobby. “Toen in 2007 er sprake was van een warme aprilmaand, konden we de oogst een dag of 2 niet doen. Toen hebben we ze laten doorschieten tot groene asperges.”

In totaal bewerkt de familie slechts een halve ha groene asperges. Rose Marie: “Dat is voor ons voldoende omdat we alles zelf doen. We hebben geen personeel. 's Morgens worden de asperges gestoken en gesneden. Daar zijn we na een uurtje mee klaar. In de namiddag worden ze op lengte gesneden en op schaaltjes getrokken om te leveren aan de veiling.” Aan kersen besteden ze 0,5 ha, en de rest is appel, peer en aardbei.

Gemakkelijke teelt, vorst als ongemak

De groene asperges zijn gemakkelijker om te telen omdat je geen putten moet maken. Een witte asperge groeit onder de grond en een groene boven de grond. Ze kunnen volgens Rose Marie ook makkelijker geoogst worden. “Het werk is makkelijker in vergelijking met de witte asperge. Nadeel is wel dat ze gevoeliger zijn aan vorst en koude omdat ze niet beschermd staan.”

De koudeprik van enkele weken terug heeft de groene asperge dus duidelijk geen deugd gedaan. Al wat tijdens de vorst boven stond, is geraakt. De asperges verdroogden en groeiden niet meer door. “Van het moment dat er nieuwe kopjes boven staan en het weer goed is, kunnen we beginnen oogsten. Nu kunnen we nog 80% van de maximale opbrengst verkrijgen, wat nog voldoet voor de veiling”, vertelt Rose Marie. Tegen vorst kan de landbouwster niet rekenen op een schadevergoeding. “In het fruit kunnen we ons verzekeren tegen hagel, maar tegen vorst in de asperges moeten we ons wapenen. In het verleden hebben we tunnels over onze asperges gezet, maar dan werden de asperges licht groen, terwijl die mooi donker moet zijn. De asperges bedekken kan ook niet, want zo waaien de kopjes kapot.”

Vraatschade is niet te vermijden

Omdat de asperges onbeschermd zijn, gebeurt het wel eens dat er sprake is van vraatschade. Net zoals de mens vinden zowel vogels als reeën de kopjes smaakvol, en vreten ze de kopjes aan. De familie probeerden wel eens met kippengaas de reeën van het veld te houden, maar ook daar sprongen ze over. “Dit is echt moeilijk te vermijden”, vertelt Rose Marie.

Middelen gebruiken doet de familie ook zo weinig mogelijk. Tijdens de teelt worden geen middelen gebruikt, enkel voor de teelt tegen onkruid en na de teelt tegen de aspergekever. “We moeten de lastenboeken volgen van de veiling. Dat is soms lastig, want we hebben steeds minder middelen ter beschikking. De goede middelen verdwijnen en dan worden andere middelen vooropgesteld, die naar ons aanvoelen minder werkzaam zijn.” Vooral de onkruidbestrijding is een probleem. Als je behandelt tegen onkruid, dan behandel je immers ook deels de asperges. “En dat is toch niet de bedoeling?”

Afzet via veiling en hoevewinkeltje

De grootste afzet van het familiebedrijf is via de veiling BelOrta en die komt van het fruit. Net als bij het fruit moet de groene asperge aan verschillende vereisten voldoen. Zo moet de asperge mooi recht zijn, kraakvers en een gesloten kop hebben. “Voor onze groene asperges hebben we het Flandria-label gekregen”, geeft ze trots mee.

Een klein deel van de groene asperges verkopen ze via hun hoevewinkeltje. “Je mag maar een bepaald percentage op een andere manier verkopen als je bij een veiling aangesloten bent”, verklaart Rose Marie. Ze merkt op dat de groene asperges behoorlijk duur verkocht werden. “Pasen viel vroeg dit jaar en het was koud geweest. De reden? Enkel de verwarmde teelt was op de markt, en nog niet de vollegrondasperges.”

Gemaksgroente

Hoewel vooral de witte asperge erg bekend is voor de Vlaming, ondervindt ze toch een mooie verkoop van de groene asperges. Rose Marie: “De Vlaming eet graag groene asperges. De vraag komt vooral van de jongeren. Het is een gemaksgroente: je hoeft de groene asperge namelijk niet te schillen, wat bij de witte asperge wel het geval is. Je moet enkel het onderste stukje afsnijden. Het is bovendien een heel divers product, dat snel klaar is: je kan het gebruiken in de wok, gesneden, in zijn geheel, met vis of vlees,… Ik vind het zelf ook heel lekker: de groene asperge is iets zoeter dan de gewone witte asperge en smaakt een beetje naar broccoli.”

Toch zijn er niet veel telers die groene asperges aanbieden, dat valt ook Rose Marie op. “Dat komt misschien omdat de opbrengst van groene asperges lager ligt dan die van witte asperge. Je krijgt er zo’n 5 ton per ha van.”

Klanten komen vanzelf

Wanneer het aspergeseizoen aanbreekt, moet de familie niet lang wachten op hun eerste klanten. Ze gebruiken vooral hun website topasperges.com en Facebook voor de marketing. “Dé belangrijkste reclame is toch mond tot mond, hoor. Van het moment dat we onze plakkaten buiten zetten, komen de mensen af. En dat zijn niet alleen mensen van de streek, er zijn er zelfs die van Gent komen voor onze asperges”, klinkt het trots.

Ze geeft toch aan de klanten een breder gamma te willen aanbieden dan enkel de groene asperges. “Naast de groene asperges bieden we ook witte asperges aan, en niet te vergeten: ons eigen fruit. In ons winkeltje leggen we ook de aardbeien en kersen te koop. Van de veiling kopen we radijs, wortelen… om een diverser gamma in de rekken te leggen.” In de poort staat inderdaad hun standje opgesteld. “Ik vind het zelf heel gewoontjes opgesteld, maar eigenlijk is het de kwaliteit die we aanbieden die telt. Het werkt voor ons, dat is het belangrijkste. Vanaf het moment dat het mooi weer is, krijgen de mensen zin in onze asperges en fruit. Ik kijk al uit naar dat moment.”

Toekomst?

“Het leukste aan landbouwster zijn, is dat je ’s morgens de zon ziet opkomen in dit mooie landschap”, zegt Rose Marie. Je bent in de natuur. “En ook de aspergeteelt vind ik een heel toffe periode. Je krijgt dan weer wat mensen over de vloer die je blij kan maken met je eigen producten.

Hoewel we ouder zijn dan 65, zetten we ons nog volledig in voor het bedrijf. We hebben door ons werk nog veel beweging en dat houdt ons fit en onze geest jong.” Het is duidelijk dat Rose Marie dit werk haar heel leven gewoon is en nog niet direct zal opgeven. “Bepaalde plannen zoals uitbreidingen zitten er momenteel niet in. We zien wel wat de toekomst brengt.”

Marlies Vleugels