Edito: Ontmijnt Remkes’ rapport het stikstofdossier?
Het Nederlands kabinet gaf vorige week te kennen de aanbevelingen van stikstofbemiddelaar Johan Remkes over te nemen. In die aanbevelingen zitten zaken die ons een beetje smaken. Zo komen we misschien uit onze eigen impasse.
Als het in Nederland regent, druppelt het in Brussel; we kunnen dus hier misschien goede inspiratie halen voor ons Vlaams beleid. Ons stikstofbeleid is immers (deels) op het Nederlandse voorbeeld geïnspireerd.
De Nederlandse overheid schoof de hete aardappel, na de verhitte stikstofdiscussies eerder dit jaar door naar een ‘bemiddelaar’, Johan Remkes. Hij moest de gesprekken tussen landbouwers en overheid terug op gang trekken. Het is pijnlijk en bedroevend dat ook de Nederlandse overheid hiertoe zelf niet meer in staat was.
Remkes’ rapport adviseert om op korte termijn de aanpak voor vergunningverlening op te pakken én om natuurdoelen te realiseren in 2030. Eén van de adviezen van Remkes is het gericht en versneld wegnemen van de emissies van 500 tot 600 zogenoemde piekbelasters. Hij stelt ook dat waardig met boeren moet worden omgegaan, zowel met stoppers als met blijvers. Hij zegt dat de kritische depositiewaarde (KDW) op termijn uit de wet kan en hij wil naar een situatie waar je kan sturen op emissie in plaats van op depositie.
De Nederlandse landbouwproductie moet genoeg zijn om de eigen bevolking te voeden én export blijft van belang, maar niet meer in de huidige omvang, laat Remkes zich ontvallen.
Het Nederlandse kabinet wil de kwaliteit van natuur, water, milieu en klimaat verbeteren, maar het wil ook dat er een goede toekomst is voor de agrarische sector. Dat horen we graag! Verder geeft de Nederlandse Rijksoverheid aan dat de natuur aantoonbaar moet verbeteren en tegelijkertijd moeten ook vergunningen verstrekt worden, voor woningbouw en infrastructuur bijvoorbeeld. Wordt landbouw hier geofferd ten voordele van anderen?
Nederland moet ‘van het slot af’, klinkt het krachtdadig. Dat zullen er velen bij ons ook vinden. Dan moet je echter wel een sluitend juridisch beleid hebben, niet een waar de overheid in schittert als meest onbetrouwbare partner. Dan ligt de weg open voor een jarenlang durende juridische strijd... Ook Remkes heeft het over een onbetrouwbare overheid die onzekerheid creëert. Dat mag je toch niet van een overheid aanvaarden!
Nederlands minister Adema van Landbouw, Natuur en Voedselkwaliteit wil een duurzame toekomst voor de landbouw. Boeren, en zeker ook jonge boeren, hebben een toekomst in Nederland, vult minister voor Natuur en Stikstof, Christianne Van der Wal, aan. Hoopgevend is dat minister Adema aangeeft dat boeren zich weer gewaardeerd moeten voelen. “Als overheid hebben we veel werk te doen om het vertrouwen te herstellen. Boeren zorgen voor een vitaal platteland en dragen naast de voedselvoorziening ook zorg voor de natuur. Ik wil samen met hen aan de slag voor een duurzame toekomst voor de landbouw.”
Dit laatste stelt ons toch enigszins hoopvol, want als het regent in Nederland, druppelt het in Brussel. Hopelijk raken onze politici snel geïnspireerd door het fatsoen dat nu in Nederland stilaan merkbaar is.
