Wetgeving om ontbossing voor onder andere soja tegen te gaan, is niet serieus
AVEC, de stem van de Europese pluimveesector, steunt de doelstelling voor een nieuwe wetgeving rond ontbossing in verband met producten die op de EU-markt worden gebracht. Echter bevat de wetgeving een grote zwakte als het gaat om pluimveevlees geïmporteerd uit derde landen.
Het huidige voorstel is oneerlijk, want de producenten uit derde landen kunnen namelijk soja blijven gebruiken die verband houdt met ontbossing en hun producten naar de EU-markt sturen, zonder vereisten inzake soja.Het voorstel van de Commissie verhindert alleen dat de in de EU ingevoerde soja verband houdt met ontbost gebied. Dat betekent dat pluimveeproducenten in de EU ervoor moeten zorgen dat de sojabonen die zij gebruiken om hun pluimvee te voeden geen verband houden met ontbossing, waardoor zij een aanzienlijke premie betalen.
Oneerlijk voorstel
Niets belet echter producenten van pluimvee in derde landen om soja te gebruiken die verband houdt met ontbossing om hun dieren te voeden, en daarna het vlees van die dieren naar de EU te exporteren. Dat kan, aangezien de zorgvuldigheidseisen alleen gelden voor soja en niet voor pluimveevlees.
Erger nog, de soja die niet meer door EU-producenten zal worden gebruikt, zal voor hen beschikbaar komen tegen een veel lagere prijs. Pluimveevlees uit derde landen vertegenwoordigt een aanzienlijk deel van de EU-consumptie van pluimveevlees (800.000 ton per jaar, hoofdzakelijk afkomstig uit Brazilië, Thailand en Oekraïne), en momenteel is 25% van het in de EU geconsumeerde pluimveeborstvlees afkomstig uit derde landen.
Uiteindelijk zal dit de externe leveranciers versterken, terwijl de EU-consumenten pluimveevlees zullen blijven kunnen kopen dat heeft bijgedragen tot ontbossing. De komende vrijhandelsovereenkomsten met Mercosur of Chili zullen dit probleem alleen maar verergeren.
Nadelig voor klimaat en onze producenten
Waarom is dit uiterst zorgwekkend voor onze producenten en voor het klimaat? Een gemakkelijke manier om dit probleem aan te pakken zou zijn geweest om pluimvee op te nemen in de producten die aan deze wetgeving moeten voldoen.
Hoewel het EU Parlement het opnemen van pluimvee in het toepassingsgebied van de wetgeving steunde, werd dit niet gesteund tijdens de trialoogonderhandelingen. Dit toont aan dat de EU-autoriteiten niet serieus van plan zijn om wederzijdse maatregelen toe te passen op ingevoerde producten uit derde landen. Vooruitlopend op de herziening van belangrijke
wetgeving voor onze sector, zoals dierenwelzijn of de industriële emissierichtlijn, is dit een zeer slecht signaal naar de producenten in de EU. Belangrijker nog, dit is slecht voor het klimaat. Wij produceren dierlijke eiwitten in de EU met veel lagere emissies dan in de rest van de wereld:
Door import uit derde landen in een betere positie te plaatsen dan vlees dat lokaal in de EU wordt geproduceerd, begunstigen de beleidsmakers de producten met slechtere milieueffecten.
Conclusie
De EU-autoriteiten moeten hun fout zo spoedig mogelijk corrigeren door bij de volgende herziening van de wetgeving pluimveevlees op te nemen in het toepassingsgebied om te zorgen voor gelijke voorwaarden voor onze producenten. Dat moet wel als we de klimaatverandering serieus willen aanpakken en de voedselsoevereiniteit van de EU willen verdedigen.
