Edito: Wanneer gaan de hemelsluizen eindelijk dicht?
Hoewel we midden juli eindelijk van enkele zomerse dagen kunnen genieten, lijkt het op sommige percelen alsof de kalender in maart bleef hangen. Het zijn zeer ongewone taferelen. Maar... hoe ziet een normaal jaar er nu weer uit?
Het is half juli en toch liggen er in sommige regio’s nog heel wat akkers onbeteeld en veronkruid bij. Sommige percelen lijken ware vijvers. Daarnaast zien we nog weiden met lang uitgelopen gras, de eerste snede is er zelfs nog niet gelukt dit jaar…
Dat heeft natuurlijk alles te maken met de aanhoudende regen. Juli zal de tiende maand op rij zijn dat er gemiddeld meer neerslag viel dan normaal. We blijven met andere woorden nog een maandje extra op een ongewenste recordkoers.
Het onweer met zware regenval en hagel van 9 juli laat bijkomende sporen na op percelen waarop wél al gewassen stonden. Beelden van ‘verhakselde’ graan- en maïsplanten, doorboorde boontjes, weggespoelde aardappelruggen, en ook beschadigde serres tierden welig op sociale media. Voor al de getroffen bedrijfsleiders volgt (alweer) een administratieve rompslomp, in de hoop om (ooit) wat schadevergoeding te ontvangen van het Vlaams Rampenfonds. Dit kan trouwens enkel bij erkenning van de natuurramp door de Vlaams regering én wanneer je tijdig een brede weersverzekering bij een erkende verzekeraar afsloot…
Daar zal voor heel wat getroffenen het schoentje wringen. De brede weersverzekering is immers niet zo geliefd op het terrein. Heel wat boeren vinden het – zeker voor bepaalde teelten – een te dure investering en door de vele (uitzonderings)regeltjes dreigen ze bij een ramp toch nog uit de boot te vallen. Toch zullen er heel wat slachtoffers nu ‘had ik maar’... zeggen. Verzekeringen zijn ook buiten het boerenleven een noodzakelijk kwaad: je betaalt voor iets wat je liever niet nodig hebt.
Het is alweer een vreemd teeltjaar. Wanneer de gewassen uiteindelijk gezaaid of geplant raakten, kan de sterk opgelopen vertraging meestal niet meer ingehaald worden. Het wordt dus een laat – zo je wil een (te) kort – seizoen. Nattigheid wordt bovendien gekoppeld aan een hogere ziektedruk en dus aan een minder goede kwaliteit. En hoewel de gerst wel tijdig gezaaid raakte, is er ook voor dit gewas niet veel oogstvreugde. De aarvulling en afrijping liepen slecht, en dat uit zich in schrale opbrengsten.
Meer dan bij andere beroepen hangt bij boeren hun broodwinning af van de natuurelementen. En hier hoeven we geen plaatje meer bij te tekenen. Als gevolg van de klimaatverandering waren de voorbije jaren te droog, te nat… op verkeerde momenten. Bij het huidige weer hoop je dat de hemelsluizen eindelijk dichtgaan, maar op plotse droogte roepen we nu ook weer niet. We wensen met zijn allen eens een ‘gewoon’ jaar, maar er bestaat weinig kans dat dit ooit nog terugkomt...
