Edito: Je bent jong en je wil wat…
Tijdens de 88ste editie van de Beurs van Libramont liep één dame extra in de kijker. De kersverse Waalse minister van Landbouw en Plattelandsontwikkeling Anne-Catherine Dalcq maakte van dit jaarlijkse landbouwfeest haar persoonlijke ministeriële visitekaartje.
Terwijl in de (ontslagnemende) Vlaamse regering intussen een minister het schip heeft verlaten, is de Waalse regeringsploeg al enkele weken aan de slag. De regeringsvorming bij onze Franstalige landgenoten gebeurde verrassend snel. Ongeveer een maand na de stembusgang werd de formatie al beklonken.
Voor de landbouwsector kwam er een wit konijn uit de hoed van de nieuwe minister-president Adrien Dolimont en zijn MR (Mouvement Réformateur)-voorzitter Georges-Louis Bouchez. Anne-Catherine Dalcq is met haar 32 lentes de benjamin van de Waalse regering. Ze heeft amper politieke ervaring, maar toch is ze een dame die indruk maakt. Bij de boerenprotesten van begin dit jaar werd ze al snel tot spreekbuis van de jonge Waalse landbouwers (FJA) gebombardeerd. En ook dat kwam niet uit het niets. De vele jaren als ondervoorzitter van de FJA en als hun afgevaardigde op het internationale toneel maken van Dalcq een ervaren rot als het op landbouwproblematieken aankomt. En dat is de MR-top duidelijk niet ontgaan, zeker niet na haar gunstig resultaat bij haar eerste deelname aan de verkiezingen. Bovendien vormt ze door haar studiekeuze en haar drang naar kennis een mooie kruising van academische wijsheid en gezond boerenverstand. Maar de dag van vandaag is ze vooral een landbouwster pur sang!
De timing van haar ministerschap kon met de Beurs van Libramont voor de deur haast niet beter vallen. Ook als prille minister voelde ze zich op dat terrein duidelijk als een vis in het water. Handjes schuddend baande ze zich elke beursdag een weg door de wandelgangen. Een uitgebreid netwerk had ze op die populaire beurs weliswaar al langer, maar ongetwijfeld liep ze voorheen toch ietwat anoniemer rond. Alle hoop van de (Waalse) landbouwers rust nu immers op haar schouders. Zij kent de vele besognes voor de sector alvast van huize uit. In een interview liet ze ons trouwens weten dat het thuisbedrijf – een gemengd bedrijf met rundvee en akkerbouw – al meermaals werd geconfronteerd met onrealistische doelen en tegenstrijdigheden in de wetgeving. En ook aan kalenderlandbouw heeft ze een broertje dood.
Dalcq pronkt met haar afkomst. Ze vindt zichzelf een puur Belgisch landbouwproduct. Dat is alvast een ideale basis om een gesmeerde tandem te vormen met de toekomstige Vlaamse minister van Landbouw... Toch?
