Veerkracht én daadkracht
Hanna, de vriendin van Pieter, geeft de melkfles aan de paar weken jonge Gaston, die de naam van zijn overgrootvader meekreeg. Die naamgeving staat symbool voor de hechte en sterke familieband.
Veerkracht is zo typisch voor onze Vlaamse landbouwers. Door de coronacrisis en de zware gevolgen zal die daadkracht ook de komende weken en maanden meer dan nodig zijn. Elk huisje heeft zijn kruis, ook in Idegem “Tot eind de jaren 90 werkte ik al diëtiste”, schetst Regina. “Mijn man Guido had een drukke praktijk als dierenarts. Ik was dan thuis ook vaak diegene die de telefoon opnam. Meer als hobby wilde hij ook dieren houden.”
Na de overname van het ouderlijke bedrijf van Guido Vander Schueren werd de boerderij verplaatst naar den Ighemkouter, vandaar de naam. Naast een woning werd in 1997 een klassieke stal voor vleesvee en melkvee gezet. Er liep toen een procedure tot bij de Raad van State door het protest van misnoegde buren tegen de bouw van die eerste stal. “Het hele dossier ben ik in detail gaan bestuderen en ik heb er voluit voor gestreden, met succes”, zegt Regina vastberaden.
Die eerste stal werd al vlug te klein. In 2008 kwam er een nieuwe stal: een melkgedeelte met ligboxen, en een melk- en mestrobot. En daarbij ook een stal voor het witblauwe vleesvee. Tussendoor werd in 2001 in Zandbergen ook de Valeriushoeve aangekocht. “Zo konden we meer runderen houden en hadden we ook meer land, goed voor de NER’s. Een deel van het vleesvee, dat minder toezicht nodig heeft, kreeg daar een onderkomen.”
De toekomst oogde rooskleurig. Er waren ook plannen om toen op de Valeriushoeve verbreding te voorzien. Tot in 2011 het noodlot ongenadig hard toesloeg en vader Guido na een slepende ziekte overleed. “Hoe zwaar en pijnlijk het ook was, er was geen andere optie dan door te gaan. We hebben daarna in versneld tempo delen van de Valeriushoeve gerenoveerd om daar het vakantietoerisme in te voorzien. In 2013 zijn we er gestart. Die verbreding kwam er uit noodzaak. Daar zat geen schuld op en ik kon die uitbating als vrouw ook alleen beredderen.”
Passie voor tractoren
Voor het runnen van het gemengd landbouwbedrijf krijgt Regina gelukkig de hulp van zoon Pieter en dochter Mieke. “Onze ouders hebben ons geen moment verplicht om op de boerderij te werken. Meer zelfs, ze gaven ons de wenk mee om een bredere opleiding te volmaken.” Zowel Mieke als Pieter volgden een graduaat Agro- en Biotechnologie.
Zoon Pieter was en is vooral geboeid door de techniek, door de tractoren, door het werk op het land. Terwijl hij met tractoren in miniatuurvorm speelde, was zus Mieke bezig met boerderijdieren. “We zijn altijd vroeg zelfstandig geweest en groeiden op met de vrijheid die anderen minder kennen. We zijn ook heel sociaal ingesteld. Iedereen is hier welkom. Men komt naar hier omdat er hier altijd wel iets te doen is. De zoete inval, ja. Door de coronacrisis is het hier nu ook heel stil”, zegt Mieke.
Mieke is sinds 2012 voltijds inspecteur bij CRV. “Als melkvee-inspecteur kom ik elke dag op bedrijven, die onder andere ook met fokkerij bezig zijn. Die vooruit willen, die een betere koe willen. Ik punt de koeien, ik keur de vaarzen. Daarnaast geef ik in opdracht van CRV ook veel les aan landbouwscholen, bijvoorbeeld over functionele koeien”, zegt Mieke.
Controlerende functie
Pieter had na een eerder werk als CRV-monsternemer gezworen om geen te controlerende functie meer uit te oefenen. Maar dat doet hij toch wel bij CKCert, waar hij onder andere lastenboeken in de dierlijke en plantaardige sector controleert. “Ik heb wel landbouwervaring en dat helpt me in het dagelijks werk: in de omgang met boeren, je doorziet ook vlugger problemen. In het begin was ik op het vlak van de kennis van varkens, pluimvee en groenten ook een leek. Maar je leert vlug bij, onder andere over de verschillen in bedrijfsvoering. Niet alleen tussen bedrijven onderling, maar ook tussen provincies bijvoorbeeld.”
Er zijn vandaag op Den Ighemkouter en de Valeriushoeve in totaal 200 dieren: 140 stuks melkvee (met jongvee) en 60 vleesrunderen. “Het vleesvee heeft het vandaag moeilijk, maar dat gaan we wel aanhouden. Door de jaren heen heb ik ook runderen leren verkopen”, zegt Regina. “Dat is het moeilijkste aan de job, maar broodnodig. Dat kan ik nog niet helemaal goed. Door ervaring leer je welke mensen je kunt vertrouwen, ook in de veehandel. Nee, uitbreiden in de melkveetak zit er niet in zonder grote investeringen te moeten doen. Gelukkig werd bij de nieuwbouw beslist om de koeien met een robot te melken. Dat komt nu goed uit, nu ik alleen ben.”
Dochter Mieke is ook een koeienmadam en helpt ’s avonds en in het weekend waar mogelijk (instrooien, voetbaden geven…). Naast het vlees- en melkvee is er ook de akkerbouw: heel veel weiland, gras, maïs, granen en voederbieten. “We zijn volledig zelfvoorzienend”, zegt Pieter, die ’s avonds met de mengvoederwagen in de stallen rondrijdt en het voeder voor de volgende ochtend klaarlegt.
Filmpjes maken
De hoogstaande fokkerij is een ander belangrijk aandachtspunt. En dat gaat vele generaties terug. Uiteraard zijn er daar veel raakpunten met wat Mieke beroepshalve bij CRV doet. “Zowel vleesvee (witblauw) als melkvee (holstein), en vroeger ook met dubbeldoelkoeien van het Oost-Vlaamse ras. Van Agribex over Libramont tot Agro Expo, deelnemen is belangrijker dan winnen. Maar winnen is zoveel mooier”, lacht Mieke.
“Zulke prijskampen zijn de ultieme bevestiging met wat je bezig bent. Het uithangbord van de inspanningen op het vlak van fokkerij. Voor wat je in de dagelijkse praktijk doet. Ik heb er ook een vriendenkring opgebouwd.” Naast deelnemen aan wedstrijden wordt Mieke ook vaak als jurylid gevraagd of als presentator van prijskampen, tot in Nederland.
Na de coronacrisis zal weer extra aandacht gaan naar verbreding op en rond de boerderij, met een springkasteel, rodeostier, teambuildings, daguitstappen, schoolactiviteiten… “Bedoeling is om iedereen hier een aangename activiteit te bezorgen en vooral ook de landbouw weer dichter bij de consument te brengen. Ook bij de kinderen, want die worden nu te vaak – bijvoorbeeld op school – ingepeperd dat vlees eten verkeerd is.”
PlattelandsTV
Ondertussen is Mieke, onder meer na haar deelname aan de verkiezing Schoonste Boerin, ook met een presentatieopdracht voor PlattelandsTV bezig. Na Ellen Van Eynde wordt ze het nieuwe gezicht van Boer@Work. Er zijn al enkele opnames achter de rug.
Hoe het met de verdere toekomst zit, is onduidelijk. “Eerst de coronacrisis. Later hangt dat af van de kinderen”, zegt Regina. “Er zijn 2 bedrijven, er zijn verschillende mogelijkheden. Ik wil mijn bedrijf pas overlaten als ik schuldenvrij ben. Dat gaat ongeveer zijn als ik met pensioen ga. Als ik het haal, want ik was ook recent ook zwaar ziek.”
Meer nog dan tegenslag is hoop het woord waaruit Regina, Pieter, Mieke, Hanne, Gaston en de grote kennissen- en vriendenkring de kracht halen om door te zetten. “Samen sterk, in hoofd en hart. De boerderij verbindt ons. We vullen elkaar aan, hoewel we ook wel eens op elkaar grommen.” Ook op deze boerderij wordt met veel liefde voor de stiel en hard gewerkt. Maar omdat iedereen ‘in zijn kot’ moet blijven, is het ook hier erg stil. Geen zoete inval meer, en dat is bijzonder hard wennen.
