Er wordt dan ook verwezen naar het Waalse pachtdecreet, dat begin januari 2020 werd opgestart. Binnen een periode van 5 jaar worden daar alle bestaande contracten omgezet in schriftelijke overeenkomsten.
Looptijd 9 jaar, te verlengen
Daarnaast wordt ook gepleit voor langdurige contracten: het gaat over contracten met een looptijd van 9 jaar, die maximaal 3 keer automatisch zouden kunnen worden verlengd. Ook bij overlijden of overname zou het contract voor de resterende tijd moeten doorlopen. Mits natuurlijk het wijzigen van de namen van de contractanten.
Ook voor de regeling voor ‘pensioenboeren’ wordt er gekeken naar Wallonië. Volgens dat decreet moet de pachter bewijzen dat hij geen pensioen ontvangt nadat hij de pensioengerechtigde leeftijd heeft bereikt.
Verder stellen de indieners voor om een onderscheid te maken tussen pachtgrond in agrarisch gebied en in niet-agrarisch gebied. “In agrarische gebieden moet het de pachter en de verpachter vrij staan om daarover voorwaarden op te nemen in het pachtcontract.”
Het kan dan gaan over het gebruik van bioteelt, zaken rond water, inplanten van heggen en andere ecologische ingrepen. “Als een overheid de eigenaar van de grond is, kan die een voorbeeldfunctie uitoefenen door ecologische voorwaarden ter bevordering van de biodiversiteit mee op te nemen in het contract of via een beheersovereenkomst.”
Teeltvrijheid? Ja, maar
Het lijkt logisch en terecht dat landbouwers zelf beslissen welke teelten ze op de grond bewerken of welke dieren ze houden. Anderzijds kan die denkwijze botsen met ecologische ingrepen, zoals hierboven beschreven. Als de landbouwer bijvoorbeeld kiest voor het biologisch bewerken van de grond worden enkele teelten uitgesloten. Ook bij erosiegevoelige bodems zou de verpachter het wenselijk kunnen vinden dat er voorwaarden worden opgelegd. Teeltvrijheid, ja dus. “Toch zouden in onderling overleg voorwaarden kunnen worden opgenomen.”
