Hoewel de familie een mooi bedrijf runt, is het niet altijd rozengeur en maneschijn. Steven houdt nauwkeurig de bedrijfscijfers bij. “Qua energie wordt het voor ons moeilijk. We hadden een vast contract tot februari, maar dat is afgelopen. Met een variabel contract lopen de kosten op. Voor het witloof moeten de koelcellen immers blijven draaien, daar gaat dan ook de meeste energie naartoe.” Met enkele cijfers bewijst hij het probleem. In de winter vorig jaar betaalde het bedrijf voor 20.000 kW, een factuur van 3.500 euro. De factuur van vorige maand bedroeg 7.000 euro voor 13.000 kW. “We hebben zonnepanelen, maar gaan er geen bijleggen. In de winter, wanneer we energie nodig hebben voor de koelcellen, is er te weinig zon, en in de zomer zetten we de koelcellen af. Enkele jaren geleden informeerde ik naar een kleine windmolen met verticale as. Zelfs met subsidies duurde het 12 jaar om die terug te verdienen. Misschien installeer ik het later, bij gunstigere financiële omstandigheden? Misschien ga ik me ook wat meer laten adviseren met betrekking tot kostenstructuren.”
Hij geeft aan dat het bang afwachten is op de verkoopprijzen van het witloof. “Vorig jaar na Nieuwjaar leden we verlies. Dat was niet alleen bij ons, dat was zo voor alle witlooftelers. Dat kan je één jaar overbruggen, maar geen 2 à 3 jaar”, vertelt hij.
Hij vindt het spijtig dat men in de land- en tuinbouwsector met verlies mag werken. “Normaal mag een bedrijf niet verkopen met verlies, maar wij moeten dat soms wel doen. Alle prijzen stijgen: niet alleen die voor energie, maar ook de pachtkosten, gewasbescherming, meststoffen, brandstof, loonkost... Ook de veiling vraagt 40% meer om de witloofwortelen te bewaren, dat is niet weinig. De productiekosten stijgen enorm, en dan hoor je dat je content moet zijn met wat je krijgt in de veiling. Dat is frustrerend. Je werkt een hele dag, dan wil je ook wat verdienen.”
MV
