“2022 was een bewogen jaar voor de boeren”

2022

Ik ben een boerendochter. De boerenstiel is de mooiste die er is, maar we moeten toegeven dat 2022 een bewogen jaar was, zeker voor onze boeren. De aanhoudend lage prijzen, in combinatie met stijgende voeder- en energieprijzen, brachten de sector in een ongeziene crisis.

Daarbovenop brak er opnieuw een oorlog uit op ons Europese continent. We hebben als één verenigde Unie de sectoren ondersteund die het zwaarst getroffen werden. Er kwam meteen een voorstel om onze Europese voedselzekerheid te verzekeren. Landbouw was een stichtende factor van Europa en de oorlog heeft het pijnlijk duidelijk gemaakt dat we deze sector vandaag terug hoog op de agenda moeten plaatsen. Doe daar in Vlaanderen nog een stikstofakkoord en mestactieplan bij dat verregaande gevolgen heeft, en je weet dat onze boeren het echt moeilijk hebben.

2023

Er verdwijnen in Europa dagelijks 1.000 landbouwbedrijven. Hoe vaak ik het cijfer ook gebruik, als boerendochter raakt het me elke keer. Ik zie de landbouwbedrijven verdwijnen. Ze vragen me “laat ik mijn zoon of dochter nog boeren?” Mijn hoop voor 2023 is dat we die 1.000 kunnen verminderen. Ik kan me geen Vlaanderen voorstellen zonder onze boeren. Al ben ik de allerlaatste, ik blijf op de barricades staan voor een leefbare landbouw. We moeten investeren in onze jonge boeren. Zij zijn de toekomst van onze landbouw. Het zijn zij die morgen voor ons voedsel zorgen. Ook de positie van de vrouw in de landbouw moet beter. Onze boerinnen zijn zo’n straffe madammen. We moeten in 2023 inzetten op het verzekeren van (betaalbare) landbouwgronden, het aanpakken van de te lage inkomens van de boeren en zorgen voor rechtszekerheid. We moeten luisteren naar de landbouw, op het terrein gaan kijken en met hen in gesprek gaan. Het is de meest bruisende en veerkrachtige sector, ik heb enorm veel respect voor onze boeren.

Ik wens iedereen een warme kerst, een voorspoedig 2023 en veel gezond boerenverstand.

MV