Deze liefhebber van prijskampen en van de rundergenetica besloot dan maar om zich te richten op een sector waarin hij de prijs kon controleren, namelijk de schapenhouderij. Aanvankelijk deed hij dit als nevenactiviteit. Hij werkte immers eerst voor de Service de Remplacement Agricole. Daarna werkte hij vanaf 2013 bij Scam als depotmanager. “Van 2013 tot 2019 had ik tussen de 50 en 60 ooien, daarna verhoogde ik het naar 350, met een fulltimebaan daarbuiten.”
Slachthuis vinden is een uitdaging
In deze periode werd de schapensector getroffen door nog een andere crisis. Het was 2014 en de moslimbevolking besloot om het Offerfeest te boycotten vanwege de nieuwe regels voor het verdoven voor het slachten. “Mijn lammeren waren buiten categorie en te dik.” Daardoor begon hij zijn lamsvlees te verkopen in slagerijen, en bracht hij zijn dieren naar het slachthuis in Charleroi. Dit lag 18 km van de boerderij. In 2019, toen zijn vrouw en hij fulltime actief werden in de schapenhouderij, sloot het slachthuis echter zijn deuren. Dus moesten ze naar Ciney gaan… tot in 2023. Vanaf toen was het weer hetzelfde liedje: het was niet meer mogelijk om er zijn schapen te slachten. En wat is nu de situatie? “Ik moet tot Ath rijden. Dat is ongeveer 3,5 uur heen en terug, en ze praten er ook over een sluiting in 2027.”
Het is een situatie die veel schapenboeren betreuren. Ze worden gedwongen om vele kilometers af te leggen om een slachthuis te vinden. Dat is een zeer ingewikkelde situatie, en dat terwijl men mensen voortdurend adviseert om lokaal te consumeren en om de lokale handel te promoten.
