Startpagina Vleesvee

Lies Sampers wil een stem, maar ook een luisterend oor zijn voor de landbouwsector

In november werd Lies Sampers uit Vlamertinge verkozen tot Strafste Boerin van Vlaanderen. Lies combineert het voltijds boerin en mama zijn met een halftijdse job als gipsmeester in het Jan Yperman Ziekenhuis. Thuis heeft ze een gemengd landbouwbedrijf, genaamd ’t Torenhof, met vleesvee en akkerbouw en een klein aandeel melkvee.

Leestijd : 9 min

Lies en haar man Wim Derycke zijn de vierde generatie op ‘t Torenhof. Ze zijn beiden van boerenafkomst en wilden graag in de voetsporen van hun ouders treden. 18 jaar geleden besloten ze om het bedrijf de ouders van Wim over te nemen. Zelf hebben ze nog niet meteen zicht op een opvolger.

Vierde generatie

Het bedrijf van Lies en Wim bestond al in de 15de eeuw. Dat kon Lies achterhalen nadat ze een workshop volgde bij het Centrum voor Agrarisch Erfgoed (CAG), dat de geschiedenis en het erfgoed van landbouw, voeding en landelijk leven bestudeert. Na Wereld Oorlog I trok de eerste generatie van de familie Derycke de boerderij in. 100 jaar later zorgt Wim voor de voortzetting van het familie-erfgoed.

Vooral hun 5-jarige zoon Tom is geïnteresseerd in landbouw en machines, maar die is nog te jong om te weten wat hij later wil worden. “Momenteel speelt hij heel graag met speelgoed waarmee hij kan timmeren en knutselen”, vertelt Lies. “Onze 2 dochters Lotte (10) en Noor (12) tonen minder interesse in het bedrijf, maar ze zijn helemaal vrij om later te doen wat ze willen. Lotte is heel geïnteresseerd in wetenschappen en Noor zou op dit moment graag in de zorgsector werken.

Vroeger werden de Belgisch witblauw-runderen ook gemolken op het Torenhof. Wim en Lies brachten daar verandering in door Holsteins toe te voegen aan hun veestapel.
Vroeger werden de Belgisch witblauw-runderen ook gemolken op het Torenhof. Wim en Lies brachten daar verandering in door Holsteins toe te voegen aan hun veestapel. - Foto: SN

Holsteins aangekocht

Toen Wim het bedrijf overnam, stond er enkel vleesvee. Het koppel besliste om daar ook melkvee aan toe te voegen. “In het verleden werden de Belgisch witblauwrunderen hier ook gemolken”, legt Lies uit. “Zij hadden dus een dubbel doel, maar wij wilden voor melkproductie liever Holsteins gebruiken, dus kochten we er daar enkele van aan, waarna dat stelselmatig groeide.

Na de overname hebben we ook extra stallen bijgezet en het aantal dieren vermeerderd. Mijn taak is vooral het verzorgen van de kalveren. Wim ontfermt zich over het melken en het verzorgen van de volwassen dieren. Wanneer het nodig is, helpen we elkaar. Zo neem ik het melken wel eens over als hij weg moet en verzorgt hij de kalveren als dat voor mij niet lukt.”

Twee droomjobs

Ik heb altijd gezegd dat ik verpleegster of boerin wilde worden, want mijn ouders hadden ook een melkvee- en vleesveebedrijf. Ik heb dan gekozen om te studeren voor verpleegster en doordat ik mijn man leerde kennen heb ik ook het geluk gehad om boerin te kunnen worden.

Voor ons is het niet altijd gemakkelijk om samen op reis te gaan, daarom kozen we er dit jaar voor om om de beurt met de meisjes op weekend te gaan. Ik ging met mijn 2 dochters en mijn familie 3 dagen naar de champagnestreek, en Wim ging 2 dagen met de dochters naar Disneyland. De thuisblijver deed al het werk op de boerderij en zorgde voor onze jongste. We hebben dit jaar één uitstap met z’n tweetjes gedaan, en dat was een dagje Tomorrowland.”

Volle agenda

Naast boerin, gipsmeester en mama van 3 is Lies ook nog lid van het oudercomité in de school van haar kinderen ‘De Vlam’, bestuurslid van het Vlaams netwerk voor boerinnen Agra, lid van Ferm Vlamertinge, Elverdinge en Ieper en lid van VABS Ieper. Tenslotte is Lies ook ondervoorzitter van de Landbouwraad in Ieper en maakt ze als lid van de cd&v ook deel uit van de OCMW-raad in Ieper.

“Gelukkig kan ik in het ziekenhuis verlof nemen als het heel druk is op de boerderij, want ik heb echt heel goede collega’s en een heel goede chef. Ons team bestaat uit 4 mensen die allemaal halftijds werken en zo is het best gemakkelijk om shiften te wisselen. We hebben ook alle 4 verschillende vaste verlofperiodes. Ik neem een maand verlof in het voorjaar en een maand in het najaar, wanneer het het drukst is op de boerderij. Een andere collega neemt bijvoorbeeld altijd tijdens de schoolvakanties verlof op.

Ik werk met vaste uren en niet in ploegen, wat in combinatie met de boerderij heel goed uitkomt. Na het werk kan ik de kinderen bij oma gaan halen en mijn werk op het bedrijf nog doen.

Of ik ’s avonds nog tijd heb om met mijn gezin een avondje tv te kijken? Ja hoor! Enkele avonden per week zitten we gezellig samen in de zetel, en een van die avonden is ‘chippekesavond’. Dan mogen de kinderen chips eten en frisdrank drinken. Ze mogen dan ook kiezen naar welk programma we kijken. Meestal is dat The Voice van Vlaanderen op vrijdag.”

Verbredingsactiviteiten

Op hun bedrijf ontvangen Lies en Wim regelmatig groepen kinderen, en ook daar kan Lies alleen maar van genieten. “Die kinderen ontvangen en hun de boerderij leren kennen is iets dat ik echt heel graag doe. Dat zie ik dan ook meer als een hobby. Ik leg uit dat de kalfjes zuigen om melk te drinken, en dat ze grote oorbellen hebben omdat de minister wil dat we al onze dieren een nummer geven. Het is nu eenmaal te moeilijk voor ons om zoveel namen te onthouden. Bij de grotere dieren mogen ze even rondlopen en alle koeien een handje koekjes geven. Ze kunnen hier ook picknicken en proeven van verse melk.

In de zomer wandelen we wel eens naar het veld, waar ik uitleg hoe groot de maïs nog gaat worden en waarvoor die dient. Veel kindjes denken dan natuurlijk aan popcorn, maar daar dient onze maïs niet voor. Die is voor onze koeien. Ik laat ze dan bijvoorbeeld ook een veld met suikerbieten zien, en de kinderen moeten raden welke teelt onder die bladeren zit. Ik trek dan één biet uit het veld en leg uit dat die zo wit is als de suikerklontjes van mama en papa. Soms doen we ook samen patatjes uit en mogen ze er een mee naar huis nemen.

Als de kinderen een hele dag komen, neem ik ze ook mee naar een collega die vooral groenten teelt. Daar mogen ze soep of een broodje maken met de verse producten, en zo leren ze meerdere aspecten binnen de landbouw kennen.”

Tijdens de boerderijbezoeken toont Lies graag hoe aardappelen en maïs groeien.
Tijdens de boerderijbezoeken toont Lies graag hoe aardappelen en maïs groeien. - Foto: Lies Sampers

Verkiezing Strafste Boerin van Vlaanderen

Lies volgde altijd de verkiezing van de Schoonste Boerin van Vlaanderen, maar die titel schrok haar een beetje af. “Die titel vond ik minder bij mezelf passen”, legt ze uit. “De titel van Strafste Boerin sprak me meer aan. Toen ik over de wedstrijd hoorde, heb ik wat opzoekingswerk gedaan en ik kreeg ook verschillende berichtjes van vrienden en van mijn agraconsulente. De wedstrijd bleef door mijn hoofd spoken en op een dag besliste ik om een filmpje voor mijn deelname te maken. De boerderij lag er juist heel proper bij doordat er een groep ging langskomen, en die kans greep ik om mezelf en ons bedrijf te tonen. Ik heb het filmpje wel 4 keer opnieuw gemaakt”, lacht ze.

“Een maand nadat ik dat filmpje had doorgestuurd, kreeg ik te horen dat ik bij de laatste 6 was. Ik was de winnaar voor West-Vlaanderen. Van elke provincie nam iemand deel en van Antwerpen en Oost-Vlaanderen waren dat er 2. Ik had vooral heel veel zin om nieuwe mensen te leren kennen en om aan een nieuw avontuur te beginnen.

Ik had nooit gedacht dat ik uiteindelijk ook de wedstrijd zou winnen. Het klikte heel goed met de andere dames en ze waren stuk voor stuk enorm straf en geëngageerd. Toen minister Brouns met de trofee uit de auto op ons erf stapte, was mijn verbazing dan ook enorm.

Ik beloofde doorheen de wedstrijd een keer aan de andere dames dat we samen op uitstap zouden gaan als ik won, en nu moet ik mij daar dus ook aan houden. Volgend jaar in november gaan we samen naar de suikerfabriek van Fontenoy, maar ook op Agriflanders in januari zal ik een deel van hen al terugzien. Zelf zal ik aanwezig zijn met Agravrouwen en Ferm. Andere standhouders hebben ook al gevraagd of ik hen even zou willen vervoegen op de beurs. Dat doe ik met plezier.”

Veel uitdagingen

“Vandaag krijgt de landbouw te maken met de grootste verzameling aan uitdagingen waar die ooit al voor gestaan heeft, en dat moet ook onder de aandacht gebracht worden. Ik vind het dan ook mooi dat in alle provincies boeren opstaan en actie voeren. Hier in West-Vlaanderen werd de organisatie Boerenhart opgericht. Dat zijn voornamelijk jonge boeren die respect vragen voor de Vlaamse voedselproductie. Zij zetten heel mooie acties op poten zonder anderen te hinderen. Daar heb ik veel respect voor.

We krijgen nu te maken met het nieuwe GLB, MAP 7 en de PAS. Dat zijn 3 punten op de politieke agenda die het voortbestaan van de landbouw in Vlaanderen zullen definiëren. De landbouw krijgt van veel dingen de schuld, maar onze sector is bijlange niet de enige schuldige.

Als we kijken naar de waterkwaliteit, lijkt het vanuit politiek oogpunt de enige oplossing te zijn dat boeren stoppen met het sproeien van hun gewassen. Daar kan ik met mijn hoofd niet bij. Hier komt water aangestroomd van hoger gebied waar weinig huizen een rioleringssysteem hebben. Hun afvalwater loopt recht in grachten en beken en komt hier in Ieper aan, waar ze dan de kwaliteit opmeten. De stad zou dat rioleringssysteem zo snel mogelijk moeten verbeteren, en dat zal al veel problemen oplossen.

Ook een teeltvrije zone van 6 m is onmogelijk. Wij zouden dan zeker 1,5 ha aan grond verliezen, maar we moeten nog wel steeds dezelfde pachtprijzen betalen. Dat klopt niet.”

Landbouwer lijkt geen zelfstandige meer

“Verder vind ik het ook frappant dat er in Vlaanderen 3 ministers beslissingen nemen over de landbouw (minister van leefomgeving, dierenwelzijn en landbouw), en daarboven staan dan ook nog eens allemaal mensen vanuit de federale regering en de Europese regering. Landbouwers moeten voortaan aan ontelbaar veel eisen voldoen en heel veel documenten in orde brengen.

Als landbouwer ben je zelfstandige, maar zo voelt het niet meer. Je hebt nog ontelbaar veel bazen boven jou en soms vraag je je af waarom je het nog allemaal doet. Het enige dat wij willen doen is een mooi product kweken en dat verkopen aan een eerlijke, correcte prijs. We kunnen als boeren en boerinnen alleen maar hopen dat de toekomst gemakkelijker wordt.

Ondanks alle uitdagingen blijven wij toch steeds positief in het leven staan. Ik heb mijn gezin, mijn jobs, mijn hobby’s, mijn stem als boerin, en dat is alles dat ik nodig heb.”

Mooie kant van landbouw tonen

“Mijn doel als strafste boerin is nu om de mooie, zachte kant van de landbouw in de kijker te zetten. Boer of boerin zijn is vandaag niet de makkelijkste job, maar het is een job die je doet met passie, en waar je voor leeft. Boerin zijn is voor mij een droom. Als verpleegster verzorg ik graag mensen, maar ik doe ook niets liever met dieren. Ik ben ook een grote aanhanger van groene zorg.

Verder wil ik ook de groene zorg en lokaal voedsel in de kijker zetten, want te weinig mensen beseffen dat onze boeren zorgen voor hun dagelijks voedsel. Als ik de kans krijg, zal ik dat dus steeds extra benadrukken. Bij mijn deelname aan de Strafste Boerin ben ik samen met de cameraploeg inkopen gaan doen in een hoevewinkel uit de buurt. Dat filmpje is veel gedeeld en zo hoop ik toch wat mensen bereikt te hebben met mijn boodschap.

Als strafste boerin wil ik niet enkel spreken, maar ik wil ook luisteren naar andere boerinnen. Ik vind mentaal welzijn heel belangrijk en daarom heb ik dit jaar mijn kennis daarrond verrijkt. Ik ging naar het Centrum Algemeen Welzijnswerk (CAW) voor informatie en leerde al heel wat bij. Boerinnen die een keer willen praten, wil ik dus graag verder helpen.

Door in de landbouwraad van Ieper te zitten heb ik ook de kans om het stadsbestuur meer betrokken te maken bij de landbouw en zo kan ik lokaal toch al een klein verschil maken. Met mijn titel als Strafste Boerin hoop ik nu op grotere schaal een verschil te kunnen maken door bijvoorbeeld het geven van interviews aan kranten en televisie, en het netwerken op evenementen. Ik ben vereerd dat ik een van de stemmen mag zijn van onze mooie sector”, besluit Lies haar verhaal.

Sanne Nuyts

Lees ook in Vleesvee

Meer artikelen bekijken