Edito: rode kaart voor Oost-Vlaamse provincieraad
De ruimtelijke ordening wordt in Vlaanderen steeds vaker gezien als één van de tools om de klimaatopwarming te helpen voorkomen en om de gevolgen ervan te temperen. Soms slaat de slinger te ver door.
De Oost-Vlaamse provincieraad keurde op 22 maart – na een lang traject met vele overlegmomenten, studierondes, tekeningen en plannen – een ontwerp van beleidsplan goed dat richting moet geven aan de invulling van de ruimte in de provincie voor de komende decennia. De provincie wil robuuster worden tegen de klimaatverandering en dat gebeurt via minder ruimtebeslag, via bodems die opnieuw sponzen worden en via groene longen.
De goedkeuring door de provincieraad gebeurde zonder ophef. Bij de voorstelling van de nieuwe ruimtelijke plannen aan de burgemeesters van de Vlaamse Ardennen en van de Denderstreek op 23 mei was die ophef er echter wel. De burgemeesters schreeuwden moord en brand, omdat in die ‘wereldvreemde’ plannen tegen 2050 zowat 15.000 woningen zouden moeten verdwijnen ten voordele van natuur. En dat alleen nog maar in de Vlaamse Ardennen. In Maarkedal wacht dat lot volgens de burgemeester voor meer dan de helft van alle woningen. Voka ziet dat het plan een streep trekt door 144 ha aan bedrijventerrein, met verlies van duizenden jobs. “Dit plan is pure economische zelfmoord”, volgens Jan Geers van Voka Oost-Vlaanderen.
Het nieuwe provinciaal ruimtelijk beleidsplan is in zijn huidige vorm inmiddels afgevoerd, maar zal aan de keukentafels van Vlaamse boerderijen vast nog enkele weken besproken worden. Het roept wrange herinneringen op aan decennia van ruimtelijke rechtsonzekerheid en bestaansonzekerheid voor landbouwers. Wat men in Oost-Vlaanderen van plan was voor woningen en bedrijven, is al jaren bezig voor de woning en het bedrijf van de Vlaamse boer. En waar zaten de politici toen om moord en brand te schreeuwen?
Het is goed dat de ruimtelijke invulling steeds meer aandacht krijgt, van maatschappij en politiek. Het is ook goed dat wie woont en werkt in het buitengebied, nu eens zelf ervaart hoe het voelt om door één bepaalde visie een rode of oranje kleur opgekleefd te krijgen, zoals met de Programmatische Aanpak Stikstof. Dit politieke brandje werd snel geblust, maar in de landbouw heeft dit vuur van wereldvreemde visies al vele bedrijven in de as gelegd.
