Productiviteit of dierenwelzijn?
Productiviteit of dierenwelzijn?
In zijn gegrond artikel over de wanpraktijken in het slachthuis van Izegem noemt de heer Helsen (Landbouwleven nr. 3115) vier gronden van verschoning : correct afmaken kan af en toe mislukken, stuiptrekkingen wijzen niet op lijden, grootwarenhuizen eisen de laagst mogelijke aankoopprijzen en we reageren lauwer op verkeersongevallen dan op die enkele nog spartelende koe. Allemaal heel juist, maar dé hoofdoorzaak van het falen in een slachthuis ligt niet op de werkvloer maar in het directiekantoor.
‘Zoveel stuks moéten ‘erdoorgedraaid’ worden per uur’, dàt is wat een afgemat en onderbetaald – en dus ook gedemotiveerd – slachthuispersoneel dagdagelijks te horen krijgt.
Een kennis-slachter vertelde me dat hij in het slachthuis vier lammetjes per uur moest doden, kelen én villen. Dat durft een directie eisen van een uitgebuit personeel….
Uitbuiting is bijna overal de norm geworden. Kijk dan maar eens rond: de jongens achter de vuilkar moeten lopen, bijna rennen, met zes zakken tegelijk in de handen en die alle zes tesamen in de vrachtwagen kieperen. De postbode heeft niet meer de tijd om zijn fiets even tegen de muur te zetten om enkele bussen te bedienen: zonder afstappen crosst hij van de ene bus naar de andere. Hun loon? Miserabel: had patron Thijs het kunnen doorduwen, dan hadden de stagiairs het moeten doen met zes euro per uur.
De slachter, ‘burn outer’ in spe, die een tweede keer durft te verdoven bij een mislukking, tikken ze van bovenaf op de vingers. Wat denk u: productiviteit of dierenwelzijn?
Bernard Derwa,
Sint-Truiden
