leid te maken dat het verschil maakt.
Het betere inkomen moet gerealiseerd worden in een tijd waarin klimaatverandering oogsten letterlijk in het water gooit of laat verzengen in de hitte. Naast het natuurgeweld stelt de consument steeds hogere eisen op het gebied van milieu en dierenwelzijn. De omslag moet bovendien gemaakt worden in de context van een liberale tijdsgeest. De VS en het Verenigd Koninkrijk bewijzen dat het einde van de geschiedenis nog niet is aangebroken, maar een terugkeer naar protectionisme, laat staan op Belgische schaal, lijkt uitgesloten.
Meer dan ooit is de landbouwer overgeleverd aan de grillen van de markt. Crevits noemt niet alleen de grote uitdagingen maar ook de middelen, zoals het bevorderen van communicatie, marktinzicht, innovatie, horizontale en verticale samenwerking en het (financieel) ondersteunen van opvolgers en nieuwkomers in de sector. Er valt geen speld tussen de analyse van Crevits te krijgen. Van den Heuvel, Schauvliege, Peeters en Leterme maakten hem ook. Sinds 20 juli 2004 draagt CD&V de zware verantwoordelijkheid voor het landbouwbeleid.
Feit is dat CD&V als middenpartij met een hart voor het platteland onder vuur ligt van partijen die zich uiterst links en uiterst rechts op het politieke spectrum bevinden. Partijen ook waarvoor landbouw en platteland vaak een nagedachte is. De vrees voor electoraal verlies is begrijpelijk maar aan het einde van de dag is ook die gewilde stedelijke consument gebaat bij een sterke landbouw - of hij of zij dat nu weet of niet.
Voor en tegen het beleid valt veel te zeggen. Feit is dat het beleid niet kon voorkomen dat dagelijks te veel landbouwers stoppen en landbouwgrond verloren gaat. Dat is niet alleen in Vlaanderen zo: de situatie is in omringende landen weinig beter. Dat CD&V het beleidsdomein al zo lang beheerst, zou de partij wel moeten bewegen tot een grondige introspectie. Ontbrak het lef te breken met oude structuren, ontbrak beleidsmatig de creativiteit, liet ze zich te gemakkelijk door coalitiepartijen weerhouden?
