Je hebt twee soorten onthouders van dierlijke producten. De eerste groep wijst in alle stilte dierlijke producten af. Ze hebben hiervoor elk een eigen reden, maar voelen niet de noodzaak om die vanop op barricades te schreeuwen. Het zijn fantastische mensen; in mijn kring van kennissen zijn er heel wat van. Eet je vlees? Geen probleem! Ben je veehouder? Leven en laten leven! De tweede groep is echter een heel ander verhaal…
Profeten en volgelingen
Iemand stelde ooit dat religie niet dood is, maar andere gedaantes aanneemt. Extreme dierenrechtenactivisten, die de tweede groep vormen, vallen volgens mij daaronder. Laten we even staven:
De profeten: Geen religie draait zonder een goeie profeet. Of alles wat hij zegt correct is, doet er niet toe. Hij moet gewoon mensen mee op de kar trekken. Een mooi voorbeeld hiervan is Tom Regan. U heeft nog nooit van hem gehoord? Regan stelde dat geen enkel dier ten dienste van de mens mocht staan en ijverde dus voor veganisme en het afschaffen van de jacht en proefdiergebruik. Om even terug te komen op het feit dat niet alles correct hoeft te zijn: toen men Regan wees op het feit dat hij zelf een hond had, reageerde hij daarop dat dit voor de hond verrijkend was. Over de tal van hondeneigenaars die het gedrag van hun hond niet correct kunnen interpreteren, met de nodige welzijnsproblemen tot gevolg, zullen we maar zwijgen. Maar mijn bloed kookt als GAIA dan wel mag opperen dat een boer het castreren van een big ziet als ‘kietelen’.
De volgelingen: We kennen ze allemaal. Eet een steak en ze komen kokhalzen boven je bord. Koop melk in de supermarkt en ze verhinderen je toegang tot de rekken. Het is een welgekend patroon dat ik durf vergelijken met radicalisering. Je neemt mensen zonder voorkennis, toont ze iets dat je presenteert als de waarheid, en met een beetje geluk gaan ze mee in jouw verhaal en zijn ze tot alles in staat. Dit is een probleem. Er is een te grote populatie mensen, dikwijls uit de stad, die geen flauw idee heeft van waar hun vlees komt. Het is een plicht om op de scholen beter de leerlingen te leren omgaan met dierlijke productie. Zo zullen ze leren dat sterfte een deel vormt van dat hele proces. Of ze dan uiteindelijk hun kotelet liever laten liggen, is hun keus. Maar dan zullen ze tenminste kritisch zijn over de info die ze op hun bord krijgen.
Verkondigen van het geloof: Wie een beetje rondsurft op sociale media deze dagen, heeft het al snel gemerkt. Dierenrechtenactivisten maken maar graag van deze media gebruik om hun visie te presenteren als de enige juiste. Maar je hoeft geen internaut te zijn om ermee geconfronteerd te worden. Meer en meer zie je op straat stickers, graffiti en activisten die de boodschap verkondigen.
Tolerantie tegenover andere religies:Nog zo’n struikelblok. Als de extreme dierenrechtenorganisaties zich zouden kunnen verzoenen met een co-existentieel model, dan zou ik zelf veel minder bezwaar tegen hen hebben. Zo zei ik reeds dat ik enorme fan ben van de leven en laten leven. Blijkbaar is dit voor hen geen optie. Hun doel moet triomferen. Als er nu mensen zijn die graag vlees eten, en beseffen wat de kost hiervan is, waarom zouden ze dat niet mogen doen?
Ze zijn duidelijk ook niet tuk op argumenten die strijken tegen hun dogma’s. De moderne wetenschap ‘is corrupt’ of ‘de lobby’ zorgt ervoor dat het systeem stand houdt. Zo is er in de documentaire cowspiracy iemand die getuigt dat hij info omtrent de zuivelindustrie met gevaar voor eigen leven geeft, omdat hij schrik heeft gelyncht te worden door de grote mannen van de zuivelindustrie. Bij mijn weten is er nog nooit iemand teruggevonden op de bodem van een melkkoeltank met kapotte knieschijven en een betonblok aan zijn voeten.
De kassa:Met religie gaan natuurlijk steeds geldzaken gepaard. Vraag maar aan die sympathieke knullen van Scientology. Vrije donaties, erfenissen, verkoop van goodies… Natuurlijk wordt alles aan het goede doel besteed, maar soms kan je vragen stellen bij die dingen waarvoor je geld gebruikt werd (zie verder).
Doel heiligt de middelen
Tot slot wil ik nog even mijn meest opvallende bevinding aankaarten. Hoe ethisch ben je écht als je handelingen volgen uit het principe het doel heiligt de middelen? Laten we even de checklist afgaan: inbraak, excessen presenteren als waarheid, ongepaste vergelijkingen, vernielingen....
De conclusie van de zaken hierboven laat ik aan u over. Een hoop mensen staan waarschijnlijk al te popelen om dit alles omver te gooien, maar het is toch al stof tot nadenken.
De vraag is nu, om de meest evidente kritiek voor te zijn, of ik hier nu zelf mijn overtuiging sta op te dringen in de hoop dat mensen de andere verwerpen. Ik hoop van niet. Alles hierboven is gewoon stof tot nadenken. Zelf ben ik gewoon een voorstander voor meer tolerantie. Ik ben opgegroeid op een melkveebedrijf, studeer nu voor dierenarts en met nog twee jaar te gaan, zou ik het zonde vinden dat een sector, waar familie, traditie en innovatie zo mooi samenkomen, kapot gemaakt wordt door organisaties die zelf over lijken zouden gaan. Ja, er zijn wantoestanden, maar we werken eraan. Nee we zijn niet de beste maatjes van het klimaat, maar we werken eraan. Dag na dag wordt er geïnvesteerd en worden er inspanningen gedaan om te komen tot een meer duurzame en diervriendelijke veehouderij. Landbouwers hebben hier al enorme inspanningen voor geleverd, en in de toekomst zal dit alleen nog maar meer van hen verwacht worden. Maar kunnen dierenrechtenorganisaties hen nu echt niet halfweg ontmoeten? Als iemand liever vlees of dierlijke producten eet en zich perfect bewust is van hoe het geproduceerd werd, mag hij dat dan niet? Is hij dan echt gedoemd om afgeschilderd te worden als barbaars?
Edward Boone,
Aalter
