De beurs trekt een dergelijk internationaal publiek aan dat je als politicus al Donald Trump of Angela Merkel moet heten om er door iedereen herkend te worden. De beurs telde 7.200 bedrijven, en allemaal willen ze de aandacht trekken van de passerende koper.
En wie die koper wil bereiken, die moet opvallen. Een bezoeker werpt misschien een seconde of drie een blik op je stand, en wie in die drie seconden geen enkele positieve gevoel weet op te wekken, die is gezien.
De voertaal van de wereld is Engels. Zelfs de Fransen hadden dat begrepen met hun ‘Made in France, Made with love’-campagnebeeld.
Opvallend is hoe veel bedrijven er hun land prominent uitspelen, nog eerder dan hun product. Het kan zijn dat dit is ingegeven door puur pattriotisme, maar wellicht speelt er meer dan een ‘wij-zijn-de-beste’-sfeertje. Landen zijn relatief stabiele merken. Bijna iedereen kan zich iets voorstellen bij Frankrijk, Brazilië of Japan. Het is (wellicht) niet veel, maar het is genoeg om een beeld op te roepen, en meestal dan nog een positief beeld.
Wat met Vlaanderen? De exportpromotie ligt op het Vlaamse niveau, maar gelukkig weten ze ‘bij ons’ dat ‘België’ tot op vandaag nog altijd een bekender merk is. En dus wordt het Belgische ‘merk’, netjes overal bij vermeld, naast de Vlaamse kleuren. Pragmatiek haalt het op ideologie.
Het is een beslissing waar veel boeren zich wellicht in kunnen vinden. In het land van het Belgisch Witblauw en het Piétrainvarken is het andere landsdeel immers nooit ver weg. ‘Van bij ons’ laat de bal in het midden, en dat is misschien een mooi Belgisch compromis.
