Ik heb het al elke malen gelezen: “Meer voor minder, dat gaat niet.” Ik stel mij daarbij vragen wetende dat alle landbouwsyndicaten geld krijgen van de overheid. Hoe kunnen ze dan nog iets doen voor de landbouwers, als ze afhankelijk zijn van subsidies van de overheid ? Je kan toch niet tegen je geldschieter in gaan?
Mevrouw Sonja De Becker moet eens kijken hoe haar voorganger Piet Vanthemsche bij het FAVV mee bij de landbouwers regels heeft doen invoeren en laten opleggen.
Het is door al die regels dat winkelketens nog meer eisen gaan stellen, wetende dat er toch zal toegegeven worden door Boerenbond en ABS. Ook de prijzen worden bepaald door de winkelketen. Hun motto is ‘Als zij niet willen leveren aan onze eisen, zal een ander het wel doen.’
Wat nu, nu de melkprijs terug aan het verlagen is? Dit was door iedere boer met gezond verstand te voorspellen, wetende dat er een overaanbod aan melk ging komen door het uitbreiden van melkveestallen. Voorstanders van de afschaffing van het quotum spraken over ‘Werken aan de toekomst’, maar wat nu? Hun uitleg was jaren voor afschaffing van het melkquotum dat boeren niet konden uitbreiden.
In de jaren voor de afschaffing werden melkveehouders door melkerijen, landbouwverenigingen en erfbetreders zoals bankiers voorgehouden ze zich moesten voorbereiden op de afschaffing door te investeren in grote stallen. Het zijn die boeren die met een kater zitten wanneer de melkprijs naar een lager niveau gaat. Boeren willen meer melk leveren, maar melkerijen waarschuwden toen al dat ze moeten weten dat ze die meerproductie ook moeten kunnen verwerken en verkopen.
Met varkens is het hetzelfde. Het was nog minister van landbouw Vera Dua die tegenover Piet Vanthemsche stelde dat er varkens genoeg waren en dat de boeren beter zouden zorgen dat ze een inkomen hebben van hun varkens.
Ook staan veel varkenshouders nu met zware problemen door de varkensprijs die laag is. De varkenshouder beneden de 100 zeugen en zelf afmesten werd maar als een sukkelaar aanzien. 300 tot 500 zeugen werden de varkenshouders van de toekomst genoemd, maar het zijn nu die varkensboeren die altijd staan te klagen dat ze niet kunnen rondkomen en veel voederschulden hebben.
Ik ben beschaamd ben voor het geklaag op televisie en in vakbladen waar ze zeggen dat de de boeren sukkelaars zijn. Zoals een werkman mij al dikwijls zei: “De boeren staan te klagen op tv maar gaan betogen met tractors van 40.000 € tot 100.000 €, zetten stallen van 200.000 € tot 400.000 € en kopen landbouwgrond van 50.000 € tot 100.000 €. Die niets verdient, koopt of bouwt niets.”
Hoeveel landbouwgrond is niet van de boeren ontnomen, zonder protest van de landbouwsyndicaten? Zie die boskaart en het PAS of de Hedwige-polder. Maar ook veel boeren staan te popelen om hun gronden te verkopen aan de industrie of voor andere doelen voor grof geld.
Ook een citaat op televisie van een gewone werkman: “De boeren moeten geld hebben als het te droog is, of als het te nat is; ze moeten altijd geld hebben.”
Wat ikzelf als landbouwer de waarheid vind. Vroeger, 20 -30 jaar geleden, was dat niet. Ik heb mijn vader nooit horen klagen als er een tegenslag was door droogte of nat seizoen. Vroeger werd meer gewerkt naar het inkomen en werd beetje per beetje uitgebreid in dieren of akkerbouw.
Nu moeten jonge beginnende jonge landbouwers onmiddellijk met een koord rond hun nek beginnen te boeren. Ze moeten onmiddellijk zwaar investeren voor alle controles van Mestbank, FAVV, Fod dierenwelzijn of om nog een lening te krijgen voor hun business plan. Bij boerenorganisaties klonk het dat het maar met massaproductie is dat de boeren zullen kunnen voldoen aan de milieunormen en normen van voedselveiligheid en dierenwelzijn. Maar die meerproductie moet ook kunnen verkocht worden.
