Peter en Els kweken, versnijden en verkopen hun eigen vlees

Elke 2 weken versnijden Peter en Els een van hun runderen. Hun bedrijf is volledig gesloten, wat betekent dat ze hun eigen jongvee opfokken en afmesten, en dat ze geen dieren van andere bedrijven aankopen. Hun vlees kan besteld worden via de website, waarna het afgehaald kan worden op de dag van de versnijding, of de dag erna. Alles is dus vers van de pers.

Diepvriesautomaat

“Wat niet verkocht is, verkopen we via de Buurderij of via een diepvriesautomaat. Niets gaat naar andere verdelers. Samen met nog lokale boeren hebben we in Diest enkele automaten geplaatst waar mensen onze producten kunnen kopen. We werken daarvoor samen met een aardappelboer, 2 fruitboeren, een varkensboer en een groenteboer. Je vindt er dus voor elk wat wils”, vertelt Peter.

Belgisch witblauw

De keuze voor Belgisch witblauw werd al gemaakt door de vader van Peter, en Peter is het daar helemaal mee eens. “Ik heb nooit getwijfeld over een ander ras”, vertelt hij. “Niets kan typen aan de vleesproductie van Belgisch witblauw. Onze koeien zijn ook goed hanteerbaar en rustig van karakter.

We hebben momenteel zo’n 100 dieren. Om één dier volledig te verkopen na versnijding, hebben we zo’n 70-80 klanten nodig. Vroeger waren dat er maar 40, en dan duwden ze heel hun vriezer vol, maar voortaan bestellen mensen in kleinere hoeveelheden. Ze komen liever wat vaker terug.”

Elke 2 weken doet Peter een rund naar het slachthuis. Een dag later wordt het karkas met de koelwagen terug naar huis gebracht, waarna hij het een week in de koelcel hangt. Aan het einde van die week versnijden Peter en Els het vlees.

“We bekijken dan de bestellingen en maken voor iedereen een pakket”, legt Peter uit. “Al het vlees komt van onze eigen koeien, behalve het varkensvlees dat in het gehakt gemengd is. Dat vlees is van een lokale varkenshouder die zijn vlees ook verkoopt in de korte keten.

We verkopen veel vleesproducten, zoals biefstuk, stoofvlees, entrecote, worsten, hamburgers en nog veel meer. Mijn moeder komt soms ook wel eens helpen met inpakken, maar de rest doen we allemaal met 2.”

Goede start gekend

“Het was van het begin de bedoeling om ook een slagerij te openen, want met alleen het inkomen van de boerderij komen we er niet”, zegt Peter. “Els en ik gingen een jaar voor onze overname al avondschool volgen om slager te worden. Na enkele jaren hebben we die droom dan ook kunnen verwezenlijken.

Bij de opstart hoopten we natuurlijk dat we meteen veel klanten zouden hebben, maar daar waren we toch wat bang voor. In die tijd waren er nog niet veel boeren die hun eigen vlees verkochten, en toch waren er meteen veel mensen geïnteresseerd. De start ging dus redelijk vlot. Veel van onze klanten van vandaag zijn er al van het begin bij. We horen vaak dat zij nooit meer vlees kopen in de supermarkt, enkel rechtstreeks bij ons. Dat horen wij graag.

Onze klanten willen weten wat ze kopen. Zij hechten veel waarde aan het verhaal achter het vlees, en willen daar ook wel wat meer moeite voor doen. Onze klanten mogen ook steeds naar de dieren gaan kijken, maar dat gebeurt zeker niet elke dag. Meestal zijn dat mensen die kindjes bij hebben.”

Landbouw in de kijker

“We hebben een keer meegedaan met Dag van de Landbouw en toen hebben veel mensen hun kans gegrepen om hier een keer te komen kijken. We vinden het belangrijk om onze sector in een goed daglicht te zetten, want voor elk negatief woord zijn er 10 positieve nodig.

We hebben ook een Facebookpagina met zo’n 800 volgers. We proberen om daarop de activiteiten van ons bedrijf te tonen. Voor ons lijkt alles wat we hier doen zo normaal, maar voor veel mensen gaat er een nieuwe wereld open.

Het is ons doel om nog meer in te zetten op sociale media, want zo bereik je ook nieuwe klanten, maar daar kruipt meer tijd in dan je denkt. Via een nieuwsbrief sturen we ook de versnijdingsdata naar onze klanten.

We ontvangen ook scholen en groepen volwassenen, zo kwam er onlangs nog een groep mensen op bezoek die yoga kwam doen. Dat was een leuke samenwerking met andere ondernemingen. We maken niet al te veel reclame rond het ontvangen van groepen, want dat is niet waar we ons op willen focussen. We hebben zo al heel veel werk”, lacht Peter.

Investeren in halsbanden

Om de slagerij beter te kunnen combineren met de verzorging van de dieren, kochten Peter en Els zo’n 2 jaar geleden halsbanden aan. Die vertellen hen wanneer een koe ziek is, of wanneer een koe tochtig is en het best geïnsemineerd wordt.

“Natuurlijk loop ik zelf nog elke dag tussen mijn koeien, maar die halsbanden geven me toch extra zekerheid. Het is niet altijd gemakkelijk om de slagerij te combineren met de boerderij, want koeien hebben constant aandacht nodig.

Ik vertrouw op de detectie van de halsband en op het tijdstip dat ik krijg om de koe te insemineren. Toen ik de halsbanden nog niet had, insemineerde ik vroeger. Nu wacht ik langer, omdat de app dat aangeeft. Dat doe ik nu sinds een jaar, dus ik kan nog niet echt de conclusie trekken of de bevruchtingen nu echt beter verlopen.

Het insemineren doe ik in het weideseizoen in de wei, en daarom is het belangrijk dat de koeien rustig zijn als ik in de buurt ben. Gelukkig verloopt dat allemaal heel vlot.”

Geen vakantie

“Boeren is naar mijn mening het mooiste beroep dat er is, maar er komen tegenwoordig veel te veel nadelen bij kijken, vooral in het papierwerk. Gelukkig neemt Els dat op zich. Zij staat ook samen met mij in de slagerij. Het werk bij de dieren en op het veld is voor mij. Momenteel krijgen onze koeien maïs, bierdraf, tarwe, lijnzaadschroot en vochtige maïsgluten als voeder.

Ik heb persoonlijk geen behoefte aan vakantie,” gaat Peter verder, “want ik doe elke dag wat ik graag doe. Els ging vroeger wel eens een nachtje weg met de kindjes, maar ik ging nooit mee. Ik kan mijn koeien niet lang alleen laten, en ik kan ze al zeker niet overlaten aan een ander. Net zoals veel collega’s, vertrouw ik enkel mezelf bij mijn koeien. Laat mij dus maar thuis.”

Sanne Nuyts