Europese Holstein Confrontatie: Zwitsers pakken goud op fenomenaal toernooi

Afgelopen vrijdag en zaterdag werd geschiedenis geschreven in Libramont. Behalve de lage temperatuur zat alles mee. De uitstekende gezamenlijke organisatie van de Beurs van Libramont en vooral AWE hebben zichzelf en bij uitbreiding Wallonië en België op de kaart gezet.

Met Philippe Le Jeune Junior werd beroep gedaan op een professionele speaker uit de jumpingwereld. Hoewel het zijn eerste keer was op een koeienprijskamp, slaagde hij op een verbluffende wijze de landendelegaties op te zwepen en de emoties los te weken wanneer het moment er rijp voor was. Even dreigde blauwtong nog roet in het eten te gooien een paar weken voorafgaand aan dit prestigieus evenement. Maar de meeste landen hadden hun voorzorgen genomen en lieten zich niet verrassen door op voorhand hun geselecteerde dieren te vaccineren.

Showmanship

In de voormiddag van zowel vrijdag als zaterdag mochten de young breeders uit 19 landen vol aan de bak om vooreerst een toegewezen pink te scheren en vervolgens te showen. Volgens leeftijd werden ze in 2 groepen ingedeeld. Chiel Goesten uit Nederland won bij de juniors en Maria Sole Opicci uit Italië bij de seniors. Ieder land vaardigde 2 deelnemers af en als land kon Nederland als beste land de titel meenemen.

Red Holstein

De Zwitser Markus Gerber had de moeilijke taak als jury op te treden. Moeilijk omdat hij niet onderuit kon zijn landgenoten bijna iedere keer op de eerste plaats te zetten. Hij maakte bij zijn landgenoten hiermee zowel vrienden als vijanden. Want de concurrentie zat niet zozeer bij de anderen landen, maar binnenin Zwitserland en dat lag duidelijk erg gevoelig

In een eerste reeks was daar nog geen sprake van toen een zeer uitgebalanceerde Luxemburgse op kop kwam. De middelgrote Snowred (v. Koe Petisso) van Antimonium Holsteins haalde het voor het beste uier van de reeks, Aiko 1445 van Drouner Holsteins uit Nederland.

Vanaf de tweede reeks was het allemaal Zwitserland wat de klok sloeg. De heel melktypische Ptit Coeur Barbalala (v. Blondin Lotus) van Roger Frossard met haar fenomenaal vast uier kwam voor de balansrijke Armani-dochter Nena van Erhard en Marc Junker te staan. In elk kampioenschap kwamen telkens de eerste 2 van iedere reeks terug in de ring en het kampioenschap jonge koeien werd direct geclaimd door de Zwitsers van de tweede reeks.

Bij de seniors waren er ook 2 reeksen en werd de dominantie van Zwitserland gecontinueerd. In een eerste reeks bezetten maar liefst 3 Armani-dochters de eerste plekken. De eerste 2 waren erg aan elkaar gewaagd en het was Plattery Brook van Christian Menoud die het met iets meer openheid , een perfecte speenplaatsing en iets beter beenwerk haalde voor Mattenhof Sayuri van Gobeli Holstein. In een tweede reeks was er de witte, erg diepe Pasteque (v. Mr Savage) van opnieuw Roger Frossard die met de overwinning weg liep. In haar zog liep de grote Gen-I Beq Inaika (v. Detox) van de Franse EARL Lepoint.

In het kampioenschap van de seniors was het duidelijk dat er geen maat stond op Pasteque. Als reservekampioene werd Brook aangeduid. Daarna volgde de aanduiding van de Grand Champion. Naast de Grand Champion en de reserve Grand Champion kreeg ook de derde een eervolle vermelding. Wederom allemaal Zwitserse koeien met achtereenvolgens de terechte Pasteque, Brook en Barbalala.

En wat met de Belgen?

De Belgen vaardigden 3 juniors af. RBH Rosalie van Emmanuel Boutry werd vierde in de eerste reeks. Ook een vierde plaats was weggelegd voor HHH Ashley de Hautmont Hill van Nicolas Goffaux en Jean-Louis Neuville in de tweede reeks met 10 dieren. De grote Annelies 8 van Mieke Vander Schueren en Regina De Smet werd verdienstelijk zevende.

Landengroepen Red Holstein

Einduitslag:

1. Zwitserland

2. Frankrijk

3. Nederland

4. Italië

Gezien de dominantie in de individuele reeksen was het geen verrassing dat Zwitserland de landencompetitie won. Wel verrassend was dat Duitsland door een diskwalificatie van één van hun beste koeien zichzelf in de voet schoot waardoor het land met de tweede grootste populatie aan Red Holsteins voor het eerst in de geschiedenis niet kon meedoen. België kon helaas geen groep formeren.

Zwartbont

De Brit Mark Nutsford fungeerde als jury en beschouwde dit als het hoogtepunt in zijn carrière. Hij deed het kordaat, heel juist en met een beknopte toelichting. Bij de 3 reeksen gekalfde vaarzen (juniors) was er opnieuw de dominantie van Zwitserland. In de eerste reeks won de iets diepere Ptit Coeur Maniola (v. Unix) van Roger Frossard voor de nationale Zwitserse kampioene bij de vaarzen C P P Tchoupette (v. High Octane) van Curaat, Papaux en E&O Duspasquier.

In de tweede reeks was opnieuw een Zwitserse voorop: de spijkerharde Comestar O’Katrysha (v. Doorman) van Kurt Willman, voorzien van een onwaarschijnlijk vast uier. De derde reeks werd enigszins verrassend gewonnen door de zware Pitbull-dochter Bolleholster Adèle uit Nederland. Haar kruis en lang uier waren ronduit fenomenaal. In het kampioenschap van deze leeftijdscategorie ging de titel terecht naar O’Katrysha vóór Maniola.

Bij de jonge koeien (intermediaire) waren er ook 3 reeksen te beleven. Hier was Zwitserland voor 1 keer nergens. In de eerste reeks kwam misschien wel het beste uier die we te zien kregen in Libramont aan de kop: Dotti 1st Magie Noir van Errara Holstein uit Italië.

Bij de tweede reeks ging het dak er af bij de Belgische overwinning van Talentueuse de Grandcourt (v. Goldday) van Guy en Florence Jonette en Claire Bouvy. De speaker puurde veel enthousiasme en opwinding in deze onvergetelijke overwinning en voor 1 keer mocht hij zijn neutraliteit verlaten om chauvinistisch te zijn. Als men dan nog Loh Alessia (v. Armani) , de kampioene van de Schau der Besten achter zich kan laten, hebben we in België toch een groot talent(ueuse) in huis. Haar symmetrie, haar ruglijn, haar lengte en prachtig uier waren van een uitzonderlijke niveau. Met de grote Maximisée de Bois Seigneur (v. Maximus) van Eddy en Jonas Pussemier op plaats 3 was dit het hoogtepunt voor België.

De derde reeks werd gemakkelijk gewonnen door M.E. Dandy (v. Long-P) van Errara Holsteins uit Italië. Wat een fenomenaal uier had deze onder haar schitterend kruis. De avond ervoor werd ze verkocht voor €19.000 aan de Luxemburger Joe Schweigen. Errara Holstein had ook de tweede met de in Oostenrijk gekochte Dolly (v. Ladd-P). In het kampioenschap van de jonge koeien ging de titel verdiend naar Dandy. Met als reserve Talentueuse was dit toch een onverhoopt succes maar sterk gepresteerd van de Belgen.

Mondiaal niveau

Bij de seniors ging de kwaliteit echt omhoog in 4 schitterende reeksen. In de eerste reeks won de lange en open gebouwde Britse Riverdane Ashlyns Gold (v. Gold Chip) van J&L Wilson en Evening Hill Farm. Even aarzelde de jury bij deze want hij heeft ze zelf gefokt en dat lag hem moeilijk om geen kritiek te krijgen. De tweede reeks was de zwaarste. Met heel veel kampioenen was dit genieten van begin tot einde.

Aan kop kwam de winnares van de Swiss Expo Sunibelle Esprit (v. Dempsey) van het syndicaat Von Kanel, Sudan, Jones (Irl), Conroy(VS), Agriber (It) en Serrabassa(Esp). Daarna de HHH-kampioene Bons-Holsteins Koba 219 (v. Lautority) van Nico Bons (NL). In de derde reeks won de in Frankrijk gefokte en voor Zwitserland uitkomende Du Rahon Heline (v. Chelios) van Junker, Staub en Al.Be.Ro (It).

Wat een zijdehuid en een onwaarschijnlijk breed en hoog achteruier met geweldige ophangband en schitterende speenplaatsing had deze. In de derde reeks won de middelgrote maar foutloze Franse Gourmande (v. Jayz) van Gaec du Tombuy. Als men weet dat deze nog nooit eerder iets gewonnen heeft en vorig jaar op de SIA in Parijs slechts tiende liep in haar reeks, kan men wel spreken van een verrassing en laatrijpheid. Haar secondante werd de beroemdste koe van Duitsland, de dertienjarige en veruit de oudste koe op dit evenement, Lady Gaga van Henrik Wille en Friedrich Köster.

Vooraleer ze aantrad was er een echt kippenvelmoment en werd ze geëerd omwille van haar uitzonderlijk palmares. Alle lichten gingen aan en enkel de lichtjes van de smartphones gingen van links naar rechts. De anders zo stoere en welbespraakte Wille kon geen woord meer zeggen en was overmand door emoties.

Het kampioenschap van de seniors was een echt spektakelstuk. Heline sprak net iets meer aan omwille van haar uier en stijl dan Esprit. Daarna kwam de apotheose met de aanduiding van de Grand Champion bij de zwartbonte Holsteins. Het was geen verrassing meer dat dit opnieuw naar Heline ging, met Esprit als Reserve en Honorable Mention naar de jonge kampioene O’Katrysha.

En de andere Belgen?

Bij de vaarzen kwamen in de tweede reeks maar liefst 4 dieren tegelijk in de ring. Chiquitta des Grands Sart van Guy Dumez werd zesde, Liann Ten Ruysschaert van Mazereel werd zevende, Dorline de la Garde-Dieu van Luc Piron werd achtste en Delicieuse des Grands Trix van De L’Herbagère werd negende.

Bij de jonge koeien kwamen de kampioene en de reserve van Agriflanders in dezelfde reeks in actie. Hier wisselden ze van stuivertje met Octane Alana van Van Hoof-Boonen Holsteins LV en Lilac Hilltop Holsteins van Filip Maelfait als negende en tiende in de reeks.

Bij de seniors kon Jeanette de L’Herbagère van de familie Moureaux beslag leggen op een negende plaats. In een andere reeks zagen we op een zesde plek Hay River de l’Espérance van Ludovic Feys en Rémy Colpaert eindigen met in haar kielzog Romana de la Garde-Dieu van Luc Piron.

Landencompetitie Zwartbont Holstein

Einduitslag:

1. Zwitserland

2. Frankrijk

3. Nederland

4. Italië

5. Spanje

6. België

7. Luxemburg

8. Tsjechië

Terug dezelfde 4 zoals bij Red Holstein in de rangschikking met Zwitserland als onbetwiste nummer 1 en met terug Duitsland als grote afwezige, dat vond dat ze geen valabele groep konden formeren. Duitsland kwam met weinig ambitie aan de start maar zal zich moeten herbronnen. Nederland daartegenover heeft zichzelf overtroffen en ze leven in euforie. België heeft gedaan wat het kon en heeft zich erg verdienstelijk gemaakt.

Proficiat

De organisatie verdient alle lof. De ambiance was geweldig en daar konden aanwezige Canadezen alleen maar van dromen. Waar de volgende editie over 3 jaar zal plaats vinden, is nog niet duidelijk. Italië overweegt om zijn kandidatuur te stellen, maar de voorzitter van het Waals Stamboek, Eddy Pussemier droomt om van Libramont het Madison of Toronto van Europa te maken. Voor ons als Belgen niet gelaten.

Ing. Eric Lievens, vertaler EK