beschrijft, worden bevestigd door Geert Albers. Hij baat samen met zijn vrouw
Ann Dochy een leghennenbedrijf uit bij Oudenaarde en weet niet hoe de toekomst
er voor hem en zijn Vlaamse collega’s uit zal zien.
Hoge prijs
Geert maakt deel uit van de prijzencommissie in Kruisem, waar elke week de eierprijs onderhandeld wordt. Die commissie bestaat uit 4 personen uit de productie en 4 afgevaardigden vanuit de handelaars. “Momenteel is de prijs goed, heel goed zelfs”, weet Geert. “Tien jaar geleden kreeg je maar de helft voor je eieren. Toen zaten we in het andere uiterste en werd er onderbetaald.”
Veel stoppers
De reden voor dat hoge prijsniveau ligt zowel aan vraag- als aan aanbodzijde. “Enerzijds is de vraag naar tafeleieren en eieren voor verwerking de laatste jaren gestegen”, zegt Geert. “Anderzijds heeft de productie heel wat problemen gekend, zoals vogelgriep en de fipronilcrisis. Er zijn ook heel wat stoppers in de landbouwsector en de instroom is erg beperkt. Op één jaar tijd zijn er in Vlaanderen 1 miljoen kipplaatsen verdwenen. In Nederland schat men dat het er dit jaar 4 miljoen gaan zijn. Dat is enorm.”
Kartelvorming stopgezet
Ook het feit dat er recent in Nederland een schandaal rond kartelvorming boven water kwam, zou een positieve impuls kunnen geweest zijn voor de prijs. “Men heeft ontdekt dat 3 grote spelers uit de eierhandel in het geheim prijsafspraken maakten, wat de prijs onder druk zette. Ook wij in de prijzencommissie van Kruisem houden rekening met de markttendensen in onze buurlanden. Nu die kartelvorming opgeheven is, hebben we het gevoel dat ook dit wat meer zuurstof geeft.”
Nieuwe stallen?
Met mooie prijzen en een stijgende vraag zou je denken dat de leghennenhouderij in Vlaanderen groeit, maar niets is minder waar. En daar zit het voorspelde verbod op verrijktekooisystemen voor iets tussen. Ook op het bedrijf van Geert en Ann zorgt dit voor onzekerheid. “In Wallonië gaat het verbod in vanaf 2028, in Vlaanderen staat er nog geen deadline vast. Iedereen kijkt nu de kat uit de boom, zowel beleidsmakers als producenten. Men is bang dat een verbod ervoor zal zorgen dat onze zelfvoorzieningsgraad, die vandaag al onder de 100% ligt, nog verder zal dalen.” Omschakelen naar een scharrelsysteem vraagt immers de bouw van een volledig nieuwe stal, die plaats biedt aan maar de helft van de kippen die nu in een verrijktekooistal zitten. “Daarbij komt dat de uitstoot met een factor van 1,5 verhoogt. Wie zal daar in het huidige stikstofbeleid een vergunning voor krijgen en een rendabel bedrijf mee kunnen uitbouwen?”, vraagt Geert zich af.
Gelijk speelveld
Met een zelfvoorzieningsgraad onder de 100% en een prijs op hoog niveau lijkt import van buiten Europa onze sector niet meteen te schaden, maar Geert plaatst wel een kanttekening. “Het is niet correct dat de eieren die we invoeren niet aan dezelfde eisen moeten voldoen als producten van bij ons. Zowel op het vlak van dierenwelzijn als voedselveiligheid moet men het speelveld gelijk maken.”
