Wat betreft de productieval door extreem weer wordt door de Vlaamse regering gewerkt aan een andere oplossing, de brede weersverzekering (p. 10). De roep om een brede weersverzekering is deels ingegeven door de gedachte dat extreem weer steeds vaker zal voortkomen door de opwarming van de aarde. Tegelijk past de verzekering in de liberale tijdsgeest. In Nederland ging de introductie samen met de mededeling van de overheid dat voortaan niets uit rampenfondsen wordt uitgekeerd.
In Nederland wordt de brede weersverzekering al sinds 2010 aangeboden en de ervaring is niet eenduidig positief. Slechts 5% van de akkerbouwers neemt deel aan de regeling. De verzekering wordt, door de hoge premie een eigen risico van 30%, als duur ervaren. Wie pleit voor een lager eigen risico, wordt eraan herinnerd dat de uitkeringen uit de premies betaald worden.
De EU moedigt het verzekeringsinstrument aan door overheden toe te staan tot maximaal 65% van de premie die landbouwers betalen te subsidiëren. In de praktijk zetten landen vaak een potje geld klaar en wordt dat verdeeld over de deelnemers. Hoe meer deelnemers zich aanmelden, hoe lager de subsidie per deelnemer.
De verzekeraars hanteren een wirwar aan voorwaarden. Om in aanmerking te komen voor een schade-uitkering, moet een bepaalde hoeveelheid neerslag zijn gemeten bij een weerstation. Maar wat als je daar best ver vanaf zit, of exact tussen twee weerstations? Het zijn vragen waar Vlaanderen maar beter een antwoord op kan hebben voordat het instrument wordt losgelaten op de landbouw. Zonder bevredigend antwoord, is een sneller en beter functionerend Rampenfonds wellicht een betere piste.
