“Het is mooi geweest”

Mag ik met de deur in huis vallen? Ben je blij om je lintje af te geven of had je het liever nog wat gehouden?

Het is mooi geweest, twee jaar is een mooie tijd. Ik heb het ongeloofelijk graag gedaan, maar ik voel ook dat het tijd is om iemand anders zijn verhaal of boodschap te laten brengen. Voor mij is het goed, al zal het effen ‘pikken’. Tegelijk ben ik iemand die altijd benieuwd is: wat gaat mijn opvolgster doen. Blij dat ik mijn lintje kan doorgeven is dus niet het juiste woord, maar ik ben er niet rouwig om. De titel had een impact op mijn leven, zeker ook wat het gezin betreft. Twee jaar is echt mooi.

Had je jezelf ingeschreven om aan de verkiezing deel te nemen twee jaar geleden?

Ja, ik had mezelf ingeschreven, maar wel pas na lange motivatie van collega’s, man, vrienden. Als ik iets moet beslissen ga ik bij vele mensen te rade en dan vorm ik mijn eigen mening. Het feit dat mijn man er al positief achter stond en mijn familie me steunde deed veel.

Had je een ambitie na je overwinning?

Neen ik had geen plan ofzo op voorhand klaar. Ik heb alles gewoon op mij laten afkomen. Ik heb weinig gepland maar wel nagedacht over wat ik wou zeggen of waar ik mijn focus op wou leggen. Ik heb geen dingen proactief opgezocht. De eerste weken verschoot ik van de aandacht en vragen die op u afkomen. Eigenlijk vind ik dat wel positief dat er nog zoveel media interesse hebben in landbouw. Het is ook een teken dat ze op een positieve manier de land- en tuinbouw opzoeken.

Zelfs Libelle en de weekendbijdrages bij de kranten contacteerden mij. Ik vind dit toch een teken dat de algemene media de landbouw toch ook in een positieve sfeer wilt brengen. “Ze willen ons wel, maar we beseffen het niet”. Dat was dan ook een positieve impuls waar ik graag op inging, want je bereikt hier enorm veel mensen mee.

Zelf heb ik geen evenementen spontaan opgezocht of mensen/bedrijven aangeschreven. Maar ik heb het op mij laten afkomen. Dit was al superdruk genoeg. Zeker het eerste jaar na de overwinning.

Welke boodschap nam je mee als Schoonste Boerin?

Onbekend is onbemind en dat vind ik zo jammer. Mensen hebben een oordeel over iets, zo ook over land- en tuinbouw. Vaak hebben ze een negatief oordeel over ons, waarbij ze niet goed weten waarover ze praten. En dat vind ik niet correct, je moet u eerst informeren en weten waarover je spreekt. Daarom heb ik altijd over land- en tuinbouw gesproken en heb ik niet specifiek willen ingaan op bijvoorbeeld de melkveetak. Ik vind het belangrijk dat we iedereen aan bod laten komen en hierom heb ik nooit echt enkel vanuit de veesector willen spreken.

Ik heb ook getracht om mijn boodschap verder te brengen dan onze sector om zo meer waarde te geven. Binnen onze land- en tuinbouwsector is er immers kennis over elkaar. Toch heb ik bijvoorbeeld ook de gelegenheid gehad om bv. bij boomtelers te komen en dit vond ik wel leuk. Zeker omdat het uw blik verder open zet.

Heb je het grote publiek voldoende bereikt?

De meeste aanvragen om ‘iets’ te doen komen natuurlijk voor het merendeel uit onze sector zelf. Maar de schrijvende pers die mij heeft opgezocht bereikt toch een groot publiek. Wat ik ook bijzonder leuk vond, was het contact met de kinderen. Hierbij merkte ik, dat wanneer een kind u graag heeft, de ouders u ook graag hebben. Scholen zijn bij ons op het bedrijf geweest en ik ben naar scholen gegaan. Misschien zat hier nog meer in, maar uiteindelijk kamp ik ook met een tijdsgebrek. Er zit misschien wel nog potentieel om iets met kinderen te doen, bijvoorbeeld via Ketnet ofzo.

Waren er negatieve ervaringen tijdens je periode als Schoonste Boerin?

Ik heb vaak gevraagd om artikels te mogen nalezen vooraleer ze gepubliceerd werden. Niet uit wantrouwen, maar journalisten die de sector niet kennen kunnen uit onwetendheid fouten maken.

Negatieve ervaringen heb ik eigenlijk niet, behalve misschien één grappige annekdote. Zo was er een fotograaf die absoluut een foto van mij in de melkstal wou nemen. Welke koe stond er op de achtergrond, ... , natuurlijk de minst propere van de’n hoop. Op het moment zelf viel onze aandacht hier niet op. Tot de foto gepubliceerd stond. Maar dit detail is gelukkig iets dat enkel mensen uit de sector opvalt, en niet het grote publiek bereikt.

Wat was het mooiste aan je titel?

Veel mensen leren kennen! Ik was al een sociaal iemand die op veel plaatsen kwam, maar door het lintje leer je nog meer mensen kennen en kan je ook info inwinnen en naar visies vragen. Je ontplooit uzelf echt! Dit vond ik het interessantst van al.

Dekt de titel van Schoonste Boerin de lading goed of kon er beter voor een andere titel gekozen worden?

Boerin op zich vind ik geen negatief woord. Over het woord ‘schoonste’ kan je discussiëren. De organisator van de wedstrijd, Field Communication, geeft aan dat het niet om het uiterlijk gaat. Maar bij veel mensen gaat het hier nog net wel om. Ik hoor dikwijls bij de mens in de straat dat het over de schoonste gaat, in de zin van het mooiste poppemieke. Schoonste is dus misschien niet zo goed gekozen. Het trekt natuurlijk wel de aandacht van de algemene media.

Heeft je titel jou en jullie bedrijf wat bijgebracht?

Ja, je leert mensen kennen en werkt ideeën uit. Zo zijn we begonnen met het geven van kinderfeestjes op ons bedrijf, scholen bezoeken ons. In het kader van de korte keten ga ik met onze melk naar Gent twee dagen per week.

Ik heb mijn eigen verhaal, dat er nog niet was, in de praktijk beginnen omzetten. Waarmee ik niet gezegd wil hebben dat landbouwers allemaal op dezelfde kar moeten springen zoals ik gedaan heb. “Ieder moet zijn keuzes blijven maken. Een boer die kiest voor de intensieve teelt en niets afzet via korte keten, maakt voor mij een evenwaardige keuze. Ieder moet zijn eigen weg vinden en is even mooi en even waardig. De ene is niet beter dan de andere”.

Viel het te combineren om Schoonste Boerin te zijn en mee te draaien op het bedrijf en buitenshuis te werken?

Het was druk, zeker het eerste jaar na de overwinning. Het tweede jaar was rustiger. Het was leuk, aangenaam druk en combineerbaar. Ik wil zeker niemand van de nieuwe kandidates afschrikken. Het is ook plannen, plus ik had mijn schoonfamilie en man rond mij die stonden achter wat ik deed. Ze konden probleemloos het werk op het bedrijf opvangen én de kindjes.

Wat ik deed heb ik ook grotendeels alleen gedaan. Het was moeilijk om met het gezin op te treden omdat ik met jonge kinderen zit, die hun mama niet graag delen. Toch vonden de kinderen het ‘de max’ als hun mama weer eens in een boekje stond.

Heb je kunnen realiseren wat je wou? Of was de periode van twee jaar Schoonste Boerin te kort?

Neen, ik hem mijn verhaal kunnen vertellen. Het is tijd voor iemand nieuws die ongetwijfeld andere accenten gaat brengen. Het is goed geweest.

Hoe heeft de boerin Karen Verplancke 2016 beleefd?

Lastig. Zelf ben ik een boerendochter maar mijn ouders hebben nooit geuit hoe moeilijk of makkelijk ze het hadden. Hier zijn we als kind wat van afgeschermd geweest. Dus als praktiserende boer is dit nu een van de eerste ‘prikken’ die we moeten weten te doorstaan. En hier heb ik veel van geleerd. We hebben niet gepanikeerd. Het is lastig en je ziet de reserves slinken, maar we blijven er in geloven.

We hebben ook een visie met ons bedrijf op lange termijn en gaan er gewoon mee moeten leren leven dat er fluctuaties zijn in de markt. Ook al is dit jammer, want de boer is de speelbal geworden van een globaler marktgebeuren. We gaan er mee moeten leren leven en we moeten reserves aanleggen voor tijden waarin het minder goed gaat.

Ondertussen heeft ons bedrijf ingezet op verbreding en korte keten. Voor mij is het de eerste keer dat een crisis zo voelbaar is en dat het op ons slaat. Heel wat basiszaken hebben we soms gelaten, wat echt niet leuk is. Maar het gaat voorbij en we moeten er in blijven geloven. Mensen gaan immers moeten blijven eten en voedsel nodig hebben. Het zou ook te dom zijn om voedselvoorziening volledig te laten afhangen van import uit andere landen. Hopelijk beseffen beleidsmakers dit voldoende. Zo blijft er ruimte voor de Belgische land- en tuinbouw.

Sociale media en precisielandbouw zijn twee items die steeds meer beginnen leven bij de landbouwers. Ben jij er mee actief?

Met sociale media probeer ik actief te zijn, maar het is nog te weinig. Ik zou het eigenlijk meer moeten doen. Je kan er ook zo divers in gaan, meer dan het eigen bedrijf. Wat ik zeker niet wil doen is de klagende boerin uithangen op sociale media. Met Facebook ben ik bezig, Instagram heb ik geprobeerd maar is doodgebloed.

Met precisielandbouw zijn we zelf op het bedrijf niet bezig. Mogelijks komt dit omdat wij te ‘voorzichtige’ boeren zijn. Misschien komt het nog wel. Zelf zie ik het nut nog niet goed in van een gps-stuursystemen op onze tractor. In de regio waar wij boeren zijn het zo een kleine percelen: je rijdt bij wijze van spreken een werkgang op en je kan al terugkeren. Kan een gps u dan iets bij brengen?

Qua innovatie hebben wij momenteel op ons bedrijf reeds ingezet op zonnepanelen en een warmtepomp.

Ik vind technologie en innovatie eigenlijk wel belangrijk. Ik besef dat we er zelf te weinig mee bezig zijn. Misschien een goed voornemen voor 2017?

Wat zijn je verwachtingen voor 2017, en je nieuwjaarswensen?

Ikzelf hou niet van uitersten, gewoon is goed. Dus verlang ik volgend jaar ‘gewoon weer’ zoals het zou moeten zijn. Ook een ‘gewone prijs’ niet de max en niet de minimum. Want als je een hoge prijs hebt, weet je dat je enkel maar kan zakken. Tevens op privé-vlak verwacht ik gewoon stabiliteit. Ik kan heel makkelijk gelukkig zijn met de kleine dingen.

In 2017 ga ik iets meer focussen op mijn gezin. Ze hebben mij al twee jaar iets minder gezien en zeker de kindjes verdienen het hun mama meer te zien.

We wensen het jullie van harte toe.

T.D.