Mijn laatste dagboek – als stem van op de boerderij – is blijkbaar niet voor publicatie vatbaar... Dit is de gewraakte passage:
Tijdens de heetste en droogste zomerdagen stuurde ik een mail naar de directie van Milcobel: Hallo, Beste bestuursmensen van Milcobel. Zeg…, waar gaat dit naartoe met die melkprijs van jullie? Met alle begrip voor de coronasituatie maar die melkprijs is nu bij de allerlaagste van Europa! Jullie boeren dragen in de coöperatie mede hun deel van het kapitaal, maar ze worden er niet voor beloond. En die verdomde hitte!
Kosten zat tegenwoordig op de landbouwbedrijven, maar daar is nu nauwelijks ‘ruimte’ voor! Soms zeggen wij tegen elkaar dat wij onze zoon en schoondochter beter niet hadden laten boeren! Is dit niet erg voor mensen die zo trots waren op hun stiel? De investeringen die jonge mensen tot nu toe deden zijn niet berekend op zo’n dramatische melkprijs! Is er nog geen beterschap in zicht? Pfff…
Groeten een bezorgde melkveehouder.
Ondernemingszin versus ondernemingsangst
We zijn nu enkele maanden verder en tot op heden kreeg ik geen antwoord op mijn mail. Alles lijkt muurvast te zitten terwijl om ons heen melkprijzen circuleren die tot ruim 4 euro per 100 l hoger liggen! Dit is het verschil tussen ondernemingszin en ondernemingsangst!
Door corona gaat in januari Agriflanders niet door. Daar stond Milcobel telkens met een heel grote stand. Zouden jullie nu niet beter, dit ongetwijfeld grote budget daarvoor, eens naar de boer laten gaan? Een rode post-it met de tekst ‘Genade Milcobel leveraar’ op de belastingaangifte zal zeker niet veel uithalen?
Ondertussen is er wel een Milcobel-flash verschenen met verantwoording van de lage prijzen en een uitgebreid planningsschema om dit zo vlug mogelijk te verbeteren.
Een goed inkomen haal je met goede melkprijzen en niet altijd met veel liters! Slechte prijzen zijn alleen goed voor nog slechtere prijzen aangezien men dan nog meer gaat produceren om toch nog een beetje cashflow over te houden. Dit werkt verkeerd!
Wat dan te zeggen over de varkenshouders of tomatenkwekers die om de haverklap met slechte prijzen kampen! Als men dat als boer niet eens mag zeggen! De huidige prijzen richten een ware ravage aan, vooral bij jonge boeren zeker op gebied van gemoedstoestand en ondernemingszin! Als dat nog eens niet gezegd mag worden!
Boerenbond lijkt soms wel een heilig huizeken, een octopus met vele armen en belangrijke zuilen. Boerenbond volgt zijn strategie en de boeren zijn niet belangrijk genoeg om zich daar veel mee te bemoeien? Van die octopus zijn de boeren maar één armpje waar door omstandigheden een ring is overgeschoven die nu voor enorme groeipijnen zorgt. Binnenkort zal dit armpje afvallen waardoor er maar een stompje meer overblijft met enkel rijke, enig - of één kind boeren, Jef Colruyt, Fernand Huts of andere zeer rijke instanties…
De boer hij ploegde voort
De gewone gezinslandbouw kan bijna zijn steeds groter kapitaal niet meer opbrengen, laat staan overlaten aan kinderen. Als dát niet eens mag gezegd worden! Mijn laatste brief: “De boer, hij ploegde voort” verschenen tijdens in de eerste coronaperiode in Landbouwleven, bracht nochtans heel wat reactie teweeg.
Boerenbond liet dit aan zich voorbijgaan net zoals Het Nieuwsblad die de boeren geen interessante groep meer vindt wegens ‘te klein’! Het is mij nergens over te doen maar na publicatie in Landbouwleven kreeg ik zeer veel dankbetuigingen! Ik zoek trouwens ook een manier om mijn trouwe lezers na 20 jaar te bedanken. Dat doe ik dan via deze weg. Ik zal het missen die schrijverij…
