Aan de slag met koudebestendige kamerplanten

Ook kamerplanten zijn en blijven planten, en stellen dus ook hun eisen aan hun groeiomgeving wat betreft zonlicht, vocht en temperatuur. Nudat door de hoge energieprijzen heel wat thermostaten een graadje lager staan en bepaalde ruimtes slechts minimaal verwarmd worden, krijgen sommige van onze klassieke kamerplanten het wat moeilijker. Zolang de temperatuur niet daalt onder de 15 °C, vinden de meeste planten het nog wel ok, maar als de temperatuur te fel zakt of te veel schommelt, krijgen heel wat kamerplanten, vaak van tropische origine, het toch wel moeilijk.

Gelukkig zijn er ook mooie koudebestendige kamerplanten die zonder problemen overleven in koelere en zelfs onverwarmde ruimtes. We zetten er een vijftal in het winterzonnetje.

Sansevieria

De Sansevieria of vrouwentong, de onverwoestbare plant vanop grootmoeders vensterbank, is weer helemaal terug. Met zijn lange, rechte bladstengels, plat of cilindervormig, is deze oersterke plant tegenwoordig een van de best verkopende kamerplanten. Als deze plant in rust is, verdraagt hij temperaturen tot net boven het vriespunt, op voorwaarde dat de potgrond niet te vochtig is.

Geef dus in de winterperiode spaarzaam water, net voldoende om te voorkomen dat de potgrond volledig uitdroogt. Ook in de zomerperiode heeft deze plant, net zoals de meeste vetplanten, meer te vrezen van een te veel aan water dan van de droogte. Maximaal één gietbeurt per week, waarbij de potgrond de tijd krijgt om volledig uit te drogen tussen de gietbeurten, is ruim voldoende.

Een plaatsje met veel licht maar geen directe zon en een luchtige potgrond zorgen voor een gezonde en goed groeiende plant.

Yucca

De Yucca is van huis uit wel wat droogte en warmte gewoon, maar staat in de winter graag op een koelere (10 à 15 °C) plaats en verdraagt, eens in rust, temperaturen tot net boven het vriespunt. Oorspronkelijk groeit deze plant in het zuiden van de Verenigde Staten, Zuid-Amerika en in het Caribisch gebied. Daar geeft hij de voorkeur aan droge, warme woestijnachtige gebieden, waar de temperatuur ’s nachts vaak daalt tot tegen het vriespunt, en aan plekjes in de volle zon.

Ook in de woonkamer heeft deze plant behoefte aan veel licht. Zet nieuw gekochte planten niet meteen in de volle zon, want meestal worden ze op de kwekerij opgekweekt in gefilterd licht. Vermijd ook bij oudere planten de volle middagzon.

Deze woestijnbewoner houdt niet van veel water. Vooral in de winterperiode is het belangrijk om de potgrond wat droger te laten worden tussen 2 gietbeurten. Een aantal weken zonder water is in die periode geen probleem. In de lente en zomer mag de yucca wat meer water krijgen, maar te veel water leidt tot wortelrot en tot het afsterven van de plant.

Worden de onderste bladeren bruin en lelijk? Haal ze dan weg, zo krijgen de jonge bladeren meer energie om te groeien. De Yucca is de ideale plant om cadeau te geven aan vrienden die wel van groen houden, maar die nogal losjes zijn wat water geven betreft.

Phoenix roebelinii

De Phoenis doebelinii of dwergdadelpalm is een van de gemakkelijkste palmen voor binnenshuis. Met zijn langzame groei en zijn sierlijk gebogen, vlezige bladeren op een gedrongen ananasvormige stam zorgt hij meteen voor een exotisch sfeertje in elke huiskamer.

Deze uit India afkomstige dadelpalm voelt zich prima in zijn sas bij een kamertemperatuur van 18 à 20 °C, maar gedijt in de winterrustperiode ook goed bij temperaturen van 10 à 15 °C . Hij overleeft zelfs ook temperatuurdipjes tot net boven het vriespunt.

Laat de potgrond in de zomer nooit uitdrogen. In de winter, zeker bij koudere temperaturen, volstaat een sporadische gietbeurt, waarbij men de kluit na elke gietbeurt laat uitdrogen.

Dadelpalmen houden van veel licht, waarbij jonge planten moeten beschermd worden tegen de brandende zon. Volwassen exemplaren mogen wel in de volle zon staan.

In een vruchtbare potgrond (verpot om de 2 à 3 jaar) en mits een goede waterafvoer (voldoende groot drainagegat en potscherven onderaan in de pot) kan deze palm heel oud worden.

Fatshedera

De Fatshedera ontstond in het begin van de jaren 1900 als een toevallige kruising tussen een Hedera (klimop) en een Fatsia (Japanse aralia). Deze sterke plant lijkt wel wat op klimop, maar heeft rechtopstaande stengels en grotere, dikke blinkende bladeren. Hoewel hij vooral populair is als kamerplant, tref je hem ook wel eens aan als tuinplant. Daar zou hij volgens de literatuur wintervast zijn tot -15 °C.

Als kamerplant geeft hij in de zomer de voorkeur aan een koele standplaats en in de winter verdraagt hij zonder problemen grote temperatuurschommelingen van kamertemperatuur tot de temperatuur in een onverwarmde ruimte. Een plaatsje in de schaduw of met gefilterd licht, zoals een raam op het noorden of aan een raam waar weinig licht door valt, bevalt hem best.

Hou de potgrond het jaar door vochtig, waarbij in de winter het aantal gietbeurten sterk beperkt wordt. Als zuurminnende plant geeft Fatshedera de voorkeur aan een potgrond voor heideplanten.

Deze plant wordt meestal niet zo oud en verliest gemakkelijk zijn onderste bladeren, waardoor hij niet meer zo mooi is. Niet getreurd, je kan hem gemakkelijk zelf stekken in het voorjaar (kop- of stengelstek laten bewortelen in gelijke delen turf en zand).

Ficus pumila

Deze telg uit misschien wel het meest succesvolle kamerplantengeslacht Ficus, mag hier zeker niet ontbreken. Alhoewel hij geen echte ijsbeer is (bij temperaturen onder de 7 °C verliest hij zijn bladeren en bij negatieve temperaturen vriest hij dood), doet hij het schitterend in koele ruimtes. Hij groeit het best bij 15 à 20 °C, hogere temperaturen verdraagt hij enkel als je hem regelmatig benevelt.

Als klimplant groeit deze Ficus met zijn fijne, gerimpelde, hartvormige blaadjes in elke richting waarin hij geleid wordt. De klimvijg is een dorstige plant, die al snel te lijden heeft onder de droogte.

In de zomer mag je hem om de 2 dagen flink gieten, in de winter volstaat een wekelijkse gietbeurt, maar laat de kluit zeker nooit volledig droogvallen. Ondanks zijn grote dorst heeft hij een hekel aan natte voeten, overtollig water dient dus steeds weggegoten te worden.

Een plekje in de halfschaduw – niet te donker, niet te licht en zonder direct zonlicht – geniet zijn voorkeur.

Geert Brantegem