’t Is toch maar ne ezel, nietwaar. Eén van de gevolgen van die spijtige geschiedenis was dat heel wat ezels door verregaande inteelt soms leden aan gebreken zoals koehakkigheid, Franse stand e.a. De ezel is bijzonder taai en dat kenmerk maakte dat er eigenlijk foktechnisch niet werd omgekeken. Tot 1970 was de ezel nagenoeg volledig uit beeld verdwenen”, aldus Guido Meul. In 1995 is daar verandering in gebracht en werd in Vlaanderen de voorganger BVTVE opgericht, in Wallonië bestond toen al Adodane en bij onze Noorderburen de ‘Vereniging Nederlands Ezelstamboek’. Overal in West Europa werd terug intensief aan ezelfokkerij gedaan, dit keer echt op een correcte basis. Dus met stamboekfokkerij. Ondertussen zitten in het stamboek zo’n 5000 ezels uit binnen- en buitenland. De laatste jaren kent vooral de miniatuurezel een enorme opgang. Deze dieren zijn makkelijk te houden op beperkte oppervlakte en heel fijn voor kinderen. Iedereen smelt voor zo’n veulentje van amper 45 cm.
Guido Meul: “Sinds 2001 groeperen wij de uitslagen van keuringen in een regelmatigheidscriteriums. Enkele jaren terug werd dit omgedoopt tot BK BEV-hengsten en BK BEV-merries. Elk jaar wordt gestreden om op het hoogste schavot te kunnen staan. De titel Belgisch kampioen is zeer gegeerd onder de fokkers.”
