Beroepsmatig weet de landbouwer dat hij rekening dient te houden met de natuurlijke wetmatigheden. Een landbouwer brengt steeds meer natuurwaarden binnen zijn bedrijf. Met meer natuurelementen in het landbouwlandschap, bomen, hagen, waterpartijen enzovoort geeft hij zelfs een meerwaarde aan zijn bedrijf.
Hij werkt mee als kijkboerderij, ontvangstboerderij, ontvangt scholen en plattelandsklassen. Dit geeft meer uitstraling aan zijn bedrijf en aan de hele land- en tuinbouwsector. Spijtig dat de media zo moeilijk deze positieve tendensen toont. De kijker wordt nog praktisch dagelijks geconfronteerd met een negatief beeld van de landbouw.
Elke dag wordt de kijker getrakteerd op de problematiek ‘opwarming van de aarde’ of ‘de teloorgang van onze biodiversiteit’. Telkens wordt de landbouwer als de grootste boeman ten tonele gebracht, want hij pompt dagelijks massa’s ammoniak in de lucht en doet bomen en zelfs bossen afsterven. Dat de landbouwer steeds meer houtkanten aanplant en meewerkt aan akkerrandbeheer, wordt slechts als een dooddoenertje naar voor gebracht. Het is heel gemakkelijk, van sommige zogenaamde natuurvorsers, om de boer als de grote zondebok aan te duiden.
Belang van een gezonde bodem
We weten, ook in de moderne bedrijfsvoering, dat een gezonde bodem het fundament is. Precisielandbouw en de digitalisering van de landbouwmachines zorgen voor een efficiënte bedrijfsvoering, ook in het belang van het milieu en de hele omgeving. Luchtwasinstallaties en aangepaste veevoedersamenstelling zorgen ervoor dat wij nog minimale uitstoot hebben aan ammoniak. Toch kunnen ze, in wetenschappelijke milieudocumentaires, niet nalaten om met regelmaat de boer met de mestkar de schuld te geven en hem te bestempelen als grote vervuiler en giftspuiter.
Steeds meer gronden worden van de landbouw onttrokken om te bebossen of in te vullen als natuurgebied. Een zeldzaam kruidje of een bedreigde insect of een spitsmuis is al een reden om beslag te leggen op waardevolle landbouwgrond. Ze beseffen niet dat juist dankzij de landbouw deze bedreigde soorten nog aanwezig zijn op ons platteland.
Van de Vlaamse overheid krijgt ANB massa’s geld om gronden aan te kopen. Straks worden de deuren van de grondeigenaars platgelopen om hun gronden te verkopen, want ze willen immers in 5 jaar tijd 10.000 ha extra bos bij creëren. Pachtcontracten zullen met een vergrootglas ontleed worden om te zien hoe de pacht vervroegd kan stopgezet worden. Niet de natuur is de moeilijke buur, maar de verwende kinderen van ANB en Natuurpunt die zich gedragen als heerser van het hele buitengebied. Ze voelen zich ongenaakbaar.
